Voorpagina Ervaringen

Pingping

Ik heb zin in een reisje. Of een feestje. Of een avondje theater. Ja, theater! Een leuke cabaretier, heel veel centjes uitgeven aan meligheid! Ik heb zin om daarvoor ouderwets gigantisch veel geld uit te geven aan een belachelijk dure outfit, nieuwe sieraden, mezelf op te tutten met prijzige make-up, mij hullen in een walm van chique parfum, vette sneakers aan te schaffen, bijpassende hoofddoekjes te zoeken, allemaal zonder te letten op prijskaartjes, gewoon lekker argeloos en onverantwoordelijk met mijn geld om gaan.

Graag ga ik dan ook uit eten in een duur restaurant, uitgebreid lekker veel eten, koffieleuten, een dubbel dessert en vervolgens nog meer koffie. Na afloop wil ik mijn laatste trein terug naar huis per ongeluk missen, om zo te mogen overnachten in een duur hotel, waar ik vervolgens de volgende ochtend, na een luxe ontbijt bij een lunchroom in de buurt, weer lekker een heel outfit bij elkaar kan gaan shoppen. Tja, ik kan moeilijk twee dagen achter elkaar in dezelfde outfit rondlopen.

Ik wil tijdens het shoppen wat nieuwe CD’s kopen, DVD’s en heel veel Blokker en Xenos prulletjes kopen, die ik thuis mooi kan opbergen bij alle andere prulletjes die ik nooit gebruik. Puur om de prul. Het liefst nog even binnenstappen bij zo’n gadgetstoko waar ze leuke nutteloze producten verkopen, die je koopt om één keer thuis mee te spelen en dan ligt het ergens in een hoekje minder leuk te wezen dan in de winkel.

Weet je wat ik ook wil? Lekker naar zo’n dure fancy blanke kapperszaak. En dan de kapster uren gek maken met mijn haar, waar zij door de krullen mijn bos haar niet meer ziet. En daar dan onnodig veel geld betalen, voor al het gezucht, geëtter, gezeur, gezanik, geklaag en last die ze ondervonden heeft met al dat gekrulde haar. Om dan vervolgens lekker met mijn hoofddoekje de deur uit te wandelen en haar te bedanken voor alle moeite, al ben je totaal niet tevreden over het eindresultaat. Met dikke fooi aan toe om dat te verdoezelen.

Waarschijnlijk ben ik dan te moe om nog iets te willen, dus wordt het tijd om een duur, kortingloze, treinkaart terug naar Amsterdam te kopen, eerste klas om het uitje nog even goed af te sluiten. Waar ik bij het station nog wat tijdschriften koop, een versnapering voor in de trein en misschien nog wel even langs de Etos wandel om iets aan te schaffen wat ik daar ter plekke verzin, maar sowieso iets waar je nooit genoeg over kan beschikken. Das altijd het geval met drogisterij spul, komt altijd goed van pas. En dat is dan ook misschien de meest verantwoordelijke aankoop van zo’n uitstapje.

Maar goed, helaas behoren dit soort dagen gelukkig tot het verleden (ben er nog niet over uit). Ik ben nu veel verantwoordelijker en heb de waarde van geld leren waarderen. Echt. Eindelijk dan dat droomhuisje, dat ingericht moet worden vanaf scratch,  met keukenspulletjes, pannetjes, kopjes en schoteltjes. Banken, stoelen en kasten. Leuk! Een slaapkamer, studiekamer en een bubbelbadkamer. Met een gezellig onkruid oerwoud wat omgetoverd moet worden tot een plantentuin of, als het aan mijn ouders ligt, een kruidentuin.

Ik ga de tijden die ik bij mijn ouders woonde nog gigantisch missen, al is het maar omdat ze gelijk hadden en ik mij iets meer in moest houden met mijn uitgaven en iets meer had moeten sparen. Ach ja, niemand is perfect en het was wel dolle pret en kheb altijd genoten. Wel fijn dat het hele land nu zo met mij meeleeft in deze crisistijden. Hoezo Nederland is niet solidair? Een hele kredietcrisis ingelast, zodat ik me niet zo in mijn eentje de sloeber voel!

Wellicht heeft Excellentie Wouter Bos ook nog een potje voor dit soort uitgaven en voor mijn soort persoontjes, dat verslaafd is aan geslaagde uitjes. En terwijl ik zo wijs tot mijn conclusie kom, ben ik dan toch nog stiekem even aan het Googlen naar wat er deze week te bewonderen valt on stage, mocht ik toch nog melige lui op het podium willen zien. Jawel, iets gevonden wat niet zo belachelijk duur is. Hakim’s Comedy! En verdraaid! Een oude bekende van mij ook nog! Die mij zelfs vergezeld heeft in dit soort uitstapjes. "Misschien kan ik vrijkaartjes regelen", zegt de nieuwe gier in mij. Maar al gauw roept dat andere stemmetje in mijn hoofd: “Sponsoren!” En ja, dat hebben beginnende artiesten dan ook wel hard nodig. Dan koop ik de lamellen wel volgende maand..  Het is voor een goede zaak, het is voor Hakim’s Comedy!

Ken je dat, dat je iemand echt onwijs grappig vindt en die ook nog iets theatraals heeft waarbij je om elke droge grap de tip geeft dat hij/zij maar eens de planken op moet. Ik vind dat we maar met z’n allen moeten gaan. Maken we er een Wijblijvenhier uitje van op kosten van Umar & Faisal Mirza.

Ben reuze benieuwd en heb mijn nieuwe NS kortingskaart al in de aanslag, om in een oud kloffie, met mijn broodje kaas op zak van een fijn avondje te genieten..

Salaam en dikke crisis,
Eighty!

Eighty is een typische doorsnee Islamitische, Amsterdamse, Marokkaanse, creatieve, niet-rokende, cameraschuwe, technisch opgeleide, dromerige doch nuchtere, niet tegen kietelen kunnende, sociale, olifantengeheugen hebbende, altijd swingende, vaak te late, in opvallende kleuren verschijnende, incapabel autorijdende, openminded, slap lullende, vreemde hoofddoekcreaties dragende, spontane, familie en vrienden liefhebbende, impulsieve, mailende, smsende, bellende, triple choclate believende, altijd tevreden, hulpvaardige, koffieverslaafde, cadeautjes gevende, 1m73 lange, te veel geld uitgevende, geen vlees maar wel vis etende, zonnebloemige, betrouwbare, hiphop freaky, maffe, plaaggeestige, ex-chipsverslaafde, met humor relativerende, Vondelpark wandelende, zelden chagrijnige, filmgestoorde, eigenwijze, kunstzinnige, alleen zilveren juwelen dragende meid, die graag haar gedachtes met je deelt en altijd wel in is voor een goed gesprek.

Lees andere stukken van