Voorpagina Algemeen, Maatschappelijk, Media

Fietsen tussen de Marokkanenproblemen

Geschreven door Mohamed Bourik

Wij hebben inderdaad een Marokkanenprobleem.
 Na een weekje mediacircus over het Marokkanenprobleem besloot ik door Nieuw West te fietsen. Nieuw West is een stadsdeel waar relatief veel Marokkanen wonen. Fiets uit de box en daar ging ik. Ik woon aan de eindhalte van tramlijn 1 en dacht: eerst even een paar trams observeren. De eerste tram die voorbij kwam had een Marokkaanse tramconducteur en in de tweede liep een Marokkaanse controleur. Voordat ik wegfietste, kwamen er nog eens twee Marokkaanse GVB’ers dollend met een bak koffie uit de kantine. Die hebben lol dacht ik, maar dat zal vast anders zijn tijdens de rit. Er zijn passagiers die zich niet aan de regeltjes houden en de trambestuurder een probleem bezorgen. Hmm een Marokkanenprobleem?

photo credit: skantzman via photopin cc

Ik pakte de fiets een reed door de Aker. Ik kwam langs het huis van een Marokkaanse vriend. Hij zet zich in voor jongeren die door beperkingen hun eigen leven niet kunnen organiseren. Laatst vertelde hij mij dat hij voor de vijfde keer een inbraak moest verwerken. Hij kan het nooit laat maken, want zijn vrouw is doodsbang om alleen te zijn. Typisch een Marokkanenprobleem.

Iets verderop woont een Marokkaans raadslid, dat bekend staat als voorstander van goed onderwijs en daar maakt hij zich hard voor. Het gaat hem niet makkelijk af, maar hij bijt door… en inderdaad: ook weer een Marokkanenprobleem.

Ik fiets vervolgens langs de hamam. De eigenares, een Marokkaanse dame, werkt hard voor haar klanten. De meesten van haar bezoekers zijn mensen die hard werken voor de economie en maatschappij. Jullie raden het vast, deze mensen hebben een Marokkanenprobleem.

Ik fietste langs de AH en realiseerde me dat de volle melk thuis op was. Volle melk is heerlijk bij de koffie. In de rij stond een klant op haar gemak te bellen. De Marokkaanse caissière kon hierdoor haar werk niet goed doen. De meid probeerde door het gesprek heen te komen en werd afgesnauwd. Ja, ja, deze meid heeft een Marokkanenprobleem. Ik vroeg aan de klant of het wat fatsoenlijker kon. 
Zij antwoordde met een plat Amsterdams accent “Wat is je probleem gap?!” Ik kon me niet inhouden en zei lachend: “Ik heb een Marokkanenprobleem”. De Marokkaanse caissière lachte en gaf me een goedkeurende knipoog. Na het afrekenen, nam ze afscheid met ” Probleem ze meneer“.

Toen ik buiten kwam, regende het. Ik gooide mijn paraplu open en besloot door het stadspark te fietsen. Ik fietste langs een ouderencentrum en dacht: hé; hier komt een clubje Marokkaanse mannen bij elkaar. Zij komen hier om hun sociaal isolement te doorbreken. Ik begreep dat het centrum wegens bezuiniging wordt opgedoekt. Wat sneu. Waar moeten de heren dan naartoe? Dit is zeker een Marokkanenprobleem.

Op de Tussen Meer aangekomen, sloeg ik linksaf richting Dijkgraafplein. Halverwege Tussen Meer zit een Marokkaanse slagerij. De slagerij heeft binnenkort een probleem, namelijk dat de kip niet meer Halal is. Dit betekent dat zij geen Halal kip meer kunnen verkopen. Zonder meer een Marokkanenprobleem.

Iets verderop ging ik vol op de rem, toen ik de Lidl zag. Ik haal hier altijd mijn chocopasta. Voor de deur stond een Marokkaanse beveiliger, hij groette vriendelijk. Hij zal vast niet aardig zijn wanneer mensen spulletjes proberen te pikken. Als de mensen niet meewerken, heeft hij vast een Marokkanenprobleem.

Ik besloot terug te fietsen, want ik had afspraken staan met een aantal werkzoekende Marokkaanse jongens. De jongens komen maar niet aan een baan. Ze hebben het opgegeven. De meesten hebben wel hun VMBO diploma gehaald en hebben door hun jonge leeftijd weinig werkervaring. De jongens zijn gemotiveerd maar ervaren een grote afstand. Ze vallen overal buiten de boot en voelen zich gediscrimineerd. Veel van de jongens hebben geen uitkering. Ze hangen op straat omdat dat dit hun enige manier van socializen is. Ze willen liever aan de bak en centen verdienen. Ook hier een voorbeeld van een Marokkanenprobleem.

Ik realiseer me dat Marokkanen het best moeilijk hebben. Ze werken dagelijks hard, maar worden daar nauwelijks voor bedankt. Ze worden gediscrimineerd maar zetten door. Een carrière is niet vanzelfsprekend, maar ze onderscheiden zich dagelijks van anderen door te laten zien dat zij de beste in hun vak zijn. Daarom wil ik alle Marokkanen met problemen een hart onder de riem steken. 
De media zetten jullie weg als criminelen, terroristen, uitkeringstrekkers en niet geïntegreerd.

Geef niet op, want wij hebben jullie nodig om dat kleine groepje raddraaiers in het gareel te krijgen. We hebben goede ouders, die de volgende generatie dokters leveren. Voor jullie bijdrage aan dit land zouden jullie een monument moeten krijgen. Want welke niet geïntegreerde, analfabetische en hard werkende generatie heeft in 30 jaar artsen, docenten, advocaten, ondernemers, ambtenaren, boekhouders en nog 1001 vakmensen geproduceerd?

Laat je zien, werk hard en zet door, want jij mag er wezen!

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie