Je hebt goede plannen, meerjarenplannen, slechte plannen, ondoordachte plannen, rampenplannen, sluwe plannen, meesterplannen, simpele plannen, onuitgevoerde plannen, toekomstplannen, realistische plannen, weekendplannen, bestemmingsplannen, serieuze plannen, conceptuele plannen, uitgebreide plannen, definitieve plannen, politieke plannen, mooie plannen, wereldplannen, organisatieplannen, kookplannen, abstracte plannen, concrete plannen, formele plannen, spontane plannen, huidige plannen, oude plannen, oneerlijke plannen, leuke plannen, spannende plannen, ruimtelijke plannen, interventieplannen, acute plannen, hulpnood plannen, en zo kan ik nog wel een poosje doorgaan.
We ontkomen er niet aan. Iedereen is iets van plan, zelfs wanneer je denkt niets van plan te zijn, dan is improvisatie HET plan!
Het meeste boeiende plan voor mij deze week was het gezamenlijke plan. Samenwerken wordt steeds meer beloond en aangemoedigd, een mooi streven. Brengt ons weer helemaal terug naar ons kindzijn. “Hoi, ik ben Klazien! Wil jij met mij spelen?” Het ging allemaal zo zuiver en simpel, puur instinctief ging je dan wel of niet op zo’n aanbod in. Wat zat er voor me in? Spelen met de nieuwe rode step? Gelijk doen!
In de Grote Mensen Wereld gaat dat toch wel even anders. Je wordt dan gelijk ook “partners”. Yakkes!
Samenwerkingspartners, levenspartners, crimepartners, danspartners, zelfs sportpartners. Contracten met kleine lettertjes, paragrafen, handtekeningen, bijlagen, planning, budget, sponsoren, benodigde documenten en meer rompslomp. Je denkt dan wel twee keer na, voordat je jezelf iets op de hals laat halen. Het liefst Google je nog even naar iemands verleden, Hyves, meningen online, want je moet natuurlijk wel weten wat voor vlees je in de kuip haalt.
Je gaat na of je wel überhaupt geassocieerd wilt worden met een bepaalde partij. Indien het mogelijk is, trek je deze op alle mogelijke manieren na. Je vraagt in je eigen kring nog even na in hoeverre iemand omstreden is, opent een topic op een willekeurig forum die je doelgroep weet te bereiken, belt met de KvK, belastingdienst, en waarom ook niet, de AIVD… Je bent eigenlijk puur op zoek naar redenen om juist niet met iemand te hoeven samenwerken.
Door alle achterdocht gaan samenwerkingen ook niet door. We zijn te huiverig naar elkaar toe. De win-win situatie die je voor ogen hoopt te hebben, wordt overheersd door je angs tot verlies-win situatie. Oh, oh, oh! Konden we maar echt terug naar dat speeltuintje, waarbij de nieuwe rode step het onderwerp en doel is. Je besluit samen om en om te mogen steppen, een rondje om de grote oude eik en weer terug.
Dat niemand perfect is, vergeten we maar al te graag. We concentreren ons liever op gebreken en niet op mogelijkheden. Uit vrees je eigen naam te besmetten pas je liever op, dan het erop te wagen. In alle samenwerkingsplannen nemen we daarom het liefst een uitgebreide risico analyse op. Dat is immers reuze verstandig, verantwoord, professioneel en volwassen. Absoluut niet arrogant of laf.
Je laat je niet verleiden door die grote worst die je voorgehouden wordt. We vinden ergens anders wel een step. Misschien geen mooie nieuwe rode, maar een lelijke oude, verroeste, donkerbruine step. Maar steppen zullen we uiteindelijk wel, lekker in ons eentje! Zoveel rondjes als we willen om een lullig lantaarnpaaltje heen.
Ik vind het prima hoor, indien solo je ding is. Vooral kerstmis in je eentje vieren als je dat gezelliger vindt. Maar laten we daar dan ook helder in zijn. Stel je plannen en doelen bij en benader elkaar niet onnodig, hoor elkaar niet uit wanneer het geen nut heeft verder, stel elkaar niet teleur en verspil je energie niet door te zoeken naar mogelijkheden om stiekem toch in je eentje met die mooie nieuwe rode step te kunnen spelen.
Wanneer het dan toch tot een partnership komt, dan zijn toevallig beide partijen even perfect. Echt wonderbaarlijk is dat. Je ziet het op de websites en folders subtiel staan. Zij weten als geen ander dat bescheidenheid de mens siert:
“Huppeldepup en Sapperdeflap zijn al jaren toonaangevende partners op het gebied van rode steppen. Wij hebben de eik der oude eiken in onze omvangrijke speeltuin staan die sinds het begin al een begrip is in de speeltuinwereld en bovendien uitstekend te bereiken is met elk vervoermiddel. Of u nu met de auto, fiets of het openbaar vervoer komt, met paard en wagen, boot of kruipend… Alle wegen leiden naar ons geweldige speelparadijs. Bij ons kun je gegarandeerd net zo vaak steppen op de mooiste en beste step. Deze ervaring zal u voor altijd bij blijven want het is een onvergetelijke belevenis. Bla bla uitmuntend bla bla bla geweldig blabla buitengewoon, bla..bla..BLA!”
Misschien ben ik wel weer heel naïef, hoogstwaarschijnlijk, wanneer ik mezelf het volgende afvraag:
Is het niet een idee om samenwerking op de achtergrond te laten? Is het niet een idee om gemeenschappelijke doelen in kaart te brengen en dan alleen je daartoe te spitsen en niet te zoeken naar mogelijke problemen? Kunnen we ons niet beter richten op elkaars pluspunten, middelen en kwaliteiten? Waarom zoeken we het allemaal op ons eigen eilandje, en pakken we niet een pontje naar de schiereilandjes om ons heen om de handen in elkaar te slaan en zo hetzelfde doel te bewerkstelligen? Waarom delen we elkaars successen niet? Waar komt al dat ongezonde hebzucht vandaan?
Ik hang een geloof aan waarbij de Ummah (gemeenschap) een belangrijk gegeven is, hoe kan het dat ik juist in deze Ummah de grootste egoïstische spelers tegenkom? Kennelijk ben ik eerder in mijn lijstje een belangrijk plan vergeten, het zelfzuchtige plan.
Salaam en dikke plannen,
Eighty
6 Reacties op "Wat voer jij in je schild?"
Zo, dat heb ik ook gemerkt joh… iedereen is een beetje opportunistisch, met name als het gaat om het krijgen van bepaalde subsidies :P haha
Best lachwekkend (lees: triest)
Zelfs als het niet om geld gaat heeft ieder zijn eigen (al of niet verborgen) agenda. Mijn persoonlijke ervaring met een aantal initiatieven is dat men het vaak prachtige ideeën vindt, maar als mensen de handen uit de mouwen moeten steken niet thuis geven. In je eentje is het lastig samenwerken. Of men wil wel, maar het moet allemaal niet te ruimdenkend, progressief of maatschappelijk betrokken zijn, en het liefst niet samen met (vul maar een etnische groep of religieuze stroming in). Of je hebt een goed idee dat maar niet van de grond komt en ineens wordt het door iemand gepikt die doet alsof hij het wiel heeft uitgevonden. Maar we laten ons niet uit het veld slaan.
Het gaat nog verder, mensen denken letterlijk wat schuift het?
Geld
aanzien
status
bekendheid
wat heb jij laatst voor mij gedaan.
Als je met iets onbaatzuchtigs aan komt lopen en je wil anderen betrekken wordt je direct de deur gewezen, iets doen voor niets?!? nee…..
Iets voor niets krijgen….
dan staan we allemaal in de rij!!
Toevallig is er op tv op dit moment (om 19.55 begonnen, op Nederland 2) een programma bezig: Voor elkaar. Een rapportage waarin onderzocht wordt waarom je niet zomaar een onbekende te hulp schiet.
En wordt dmv van wat foto’s en een verhaal aan mensen op straat gevraagd om onbaatzuchtig een ander te helpen.
Gelukkig zijn er nog mensen die geloven in een onbaatzuchtig plan….
En wil je verandering brengen begin bij jezelf, als we allemaal bewuster naar ons eigen handelen kijken en meer onbaatzuchtig worden wie weet dan hebben we voortaan een gezamelijk plan…… en kunnen we spreken van een gemeenschap wie weet…..
Wat voert een schildpad eigenlijk in zijn schild?
ps: Ik mis je creaplaatjes.
:)
Durfde het niet te zeggen, Neefje. Maar ik mis Farah & Sarah!
Niet dat deze verhalen minder leuk zijn…. :) maar het zou leuk zijn als je daar je balans in vindt. Het is of een poos geen creatieve plaatjes of een poos geen verhaal.
Groet,
Els