Voorpagina Algemeen

Be kind, unwind

Abdelrachid schreef gisteren over de Marokkanengrappen van relnicht Joling en de antwoorden van Mimoun. Eighty reageerde op dat artikel: “…Je legt misplaatste verantwoordelijkheid bij Mimoun om de grappen die A) door een ander zijn gemaakt namelijk Joling en B) die kennelijk bij JOU verkeerd zijn gevallen…” De volledige reactie is hier te lezen. Hieronder een stuk wat hieraan gerelateerd is van Eighty.

Dat woorden pijn kunnen doen, leren we helaas op al te jonge leeftijd. Bedoeld of onbedoeld weten zelfs de meest zoete en onschuldige kinderen elkaar aan het huilen te brengen met venijnige opmerkingen die gebreken en tekortkomingen uitvergroten. Soms plaatsen ze deze zelfs creatief in een kwetsend rijmpje of een nare tekening. In de kinderwereld categoriseren wij dit als “pesten”, maar zodra je eenmaal volwassen bent, doe je dit wonderbaarlijk niet meer. Misschien vertonen we wel dezelfde trekjes, maar we noemen het toch heel iets anders. Je brandt iemand af als brandhout en noemt het vervolgens cynisme of sarcasme. Vernietigende kinderrijmpjes en kindertekeningen maken plaats voor bittere tweets, spottende cartoons, smartelijke columns en zure blogs met in de hoofdrol altijd personen die er geen auditie voor hebben gedaan en ongewild in de spotlights staan van dit leedvermaak.

Begrijp me niet verkeerd, een goede grap maken ten koste van iemand hoeft niet per definitie schadend te zijn. Het kan vermakelijk zijn, zelfs wanneer je zelf doelwit bent. In sommige gevallen is het zelfs vleiend. Echter, vaak wordt lompheid, bewust of onbewust, verward met cynisme, ironie of sarcasme. Op de één of andere manier denken mensen lasterende opmerkingen te kunnen maken en zich ongezien te verbergen achter het magische woord…. “humor”.  En wanneer je de humor er niet van inziet, dan heb je deze simpelweg niet. Sterker nog, wanneer je durft toe te geven dat deze woorden je gebroken hebben, dan ben je overgevoelig, soft en bovenal zielig. Indien je in verdediging gaat, heb je te lange tenen en een grote mond. Word je boos dan ben je driftig. Reageer je niet, dan ben je laf. Reageer je lauw, dan ben je apathisch. Voel je jezelf beledigd, dan heb je geen zelfspot en al geen greintje zelfkritiek. Neem je het voor iemand op, dan begreep je de grap niet en moet je vooral je bek houden.

Ongestoord, gewetenloos en zonder inachtneming van de gevolgen van al dat kraken, hopen we coute que coute vooral als grappig en scherp gezien te worden in de ogen van het grote publiek. Het grote publiek, beter bekend als het makke vee dat smult van andermans leed. Wat is er nou lekkerder dan ervan te genieten hoe een ander te kijk wordt gezet. Lekker met je smartphone op zak, zodat de digitale ramptoerist niets meer ontgaat. Elke beledigende tweet, wordt geretweet om vervolgens geshared te worden op Facebook. Als het even kan, heb je binnen de kortste keren een roze microfoon onder je neus en ben je een hoofditem bij Pownews.  Dat is pas smikkelen, andermans leed gaat erin als zoete koek. Want we zien elkaar liever verliezen dan winnen. Naast Powned – waar het leedvermaak overduidelijk is – spelen ook andere programma’s hierop in. Minder opvallend maar des te gevaarlijker. Daar waar je in ‘The Soundmixshow’ elke week een winnaar had, hebt je nu elke week bij een talentenjacht een afvaller. Elke week een verliezer, elke week tranen, elke week teleurgestelde kandidaten. Yummie! Wat een feest en – niet geheel onbelangrijk – wat een kijkcijfers! En we voegen aan deze jacht naar talenten nog een speciale nieuwe ronde toe, de audities! Niets leuker dan mensen die tegen zichzelf beschermd moeten worden, bruut af zien gaan op nationale tv en na afloop eindeloos herhalen via Youtube en uitzendinggemist.

Niemand lijkt ook gespaard te blijven. De aanval kan uit elke hoek komen. Zit je in een politieke partij dan maak je de grootste kans op een verbaal pak slaag, zodat je tegenwoordig naast idealen ook uitgerust moet zijn met een  vuurwerend pak – als je niet afgebrand wilt worden tenminste.

Ben je presentator, dan weten we nog wel wat leuke grappen over je uiterlijk, geaardheid of afkomst. Zeg maar “dahaag” na drie uitzendingen van je nieuwe programma. Ben je voetballer, dan mag je hopen dat je  geen penalty mist, ouwe. Einde carrière en voer voor het hele land, zelfs zij die een hekel hebben aan voetbal, eten je op.  Ben je een prachtige Britse populaire prinses, dan kan je maar beter niet door Franse tunnels rijden met je nieuw Egyptisch vriendje.

Ben je een Nederlandse zanger of zangeres dan kan je maar beter niet mee doen aan het Eurosong Festival (Anouk, als je dit leest  en dat doe je vast – doe het alsjeblieft niet!).  Maar ook binnen je eigen vertrouwde vriendenkring, gemeenschap of zelfs binnen de familie ben je tegenwoordig niet veilig. Zeker niet wanneer je in een parkeerterrein betrapt bent met een ander en vervolgens “het hele huis hebt leeg gehaald inclusief het konijnenbontje dat op bed lag”. Er wordt overal met digitale modder over en weer gegooid, en jawel beste mensen, this mud bath will be televised! Want we genieten er allemaal van.

En ik weet ook precies waarom. Het is geen afgunst, geen haat, geen nijd, geen misgunneritis, geen hypocrisie, geen jaloezie of een gebrek aan eigen leven. Het is omdat het ten eerste makkelijker is dan oprecht interesse tonen of steun verlenen, en, ten tweede, dat je makkelijker steun krijgt om iemand af te zeiken dan om hem of haar te steunen. Er is in het leven niets moeilijker dan dat ene moedig klasgenootje te zijn dat in de klas gewoon wel lekker naast het pispaaltje gaat zitten en zich niet laat intimideren door de grootste pestkop van de klas.

Onvoorwaardelijk klaar staan voor een ander, barmhartigheid tonen en er vooral niets voor terug te verwachten – dat is andere koek. Ik beweer niet dat je iedereen, te allen tijde moet helpen. Maar het minste wat je kunt doen is elkaar niet bewust te kwetsen.

Salaam en dikke groeten,
Eighty

Eighty is een typische doorsnee Islamitische, Amsterdamse, Marokkaanse, creatieve, niet-rokende, cameraschuwe, technisch opgeleide, dromerige doch nuchtere, niet tegen kietelen kunnende, sociale, olifantengeheugen hebbende, altijd swingende, vaak te late, in opvallende kleuren verschijnende, incapabel autorijdende, openminded, slap lullende, vreemde hoofddoekcreaties dragende, spontane, familie en vrienden liefhebbende, impulsieve, mailende, smsende, bellende, triple choclate believende, altijd tevreden, hulpvaardige, koffieverslaafde, cadeautjes gevende, 1m73 lange, te veel geld uitgevende, geen vlees maar wel vis etende, zonnebloemige, betrouwbare, hiphop freaky, maffe, plaaggeestige, ex-chipsverslaafde, met humor relativerende, Vondelpark wandelende, zelden chagrijnige, filmgestoorde, eigenwijze, kunstzinnige, alleen zilveren juwelen dragende meid, die graag haar gedachtes met je deelt en altijd wel in is voor een goed gesprek.

Lees andere stukken van