Hoe ik de beste dammer van de Achterhoek werd

Het waren die dagen dat de vrieskou begon in te zetten, de ochtenden niet te onderscheiden waren van de avonden en de sfeerlichten de straten gingen domineren. Die dagen brachten als kind het geluk in me op. Met mijn ronde glinsterende ogen kon ik me blind staren op de pseudo cadeaus in de winkelvitrines. Van alle wintermaanden kon ik december met zijn Sinterklaas en kerstfeest het meest waarderen. Zelfs wanneer deze feesten niet gevierd werden in huize Tekinerdogan en zelfs wanneer ik niet geloofde in het hele Sinterklaas gebeuren.

Ergens hoopte ik als kind dat er op Sinterklaasochtend een cadeau voor me klaar lag. Of dat ik op zijn minst een taaitaai pop in mijn Eve & Adam schoen zou treffen.

Sinterklaas bestond niet en daar was ik me goed van bewust. Op het schoolplein probeerde ik zoveel mogelijk gehersenspoelde kinderen bewust te maken van hun dwalen. Een aantal kinderen kon zich opwinden om mijn dissidentie. Ze liepen naar de meester of juf om me aan te geven. Juf, Haci zegt dat Sinterklaas een jonge man is met een nep baard. Meester, Haci zegt dat zwarte piet een fake is en eigenlijk een slaaf, bedacht door de witte man. Meester wat is een fake en wat is een slaaf? Dat ik bij menig kinderen zorgde voor uitbreiding van hun woordenschat, werd mij niet in dank afgenomen.

Dit collectieve zwalken van mijn klasgenoten kon ik op zich heel goed hebben. Sinterklaas is gewoon een gezellig feest. Waar ik me echter mateloos aan ergerde, waren de welgestelde kinderen. Zij waren het, die op school pochten over hun nieuwe Reebok Pumps, hun My little ponys en Teenage mutant ninja turtles, die ze hadden gekregen na een übergezellige pakjesavond. Materialisme, daar werden ze niet alleen mee geïndoctrineerd, maar ook geconditioneerd. Genegenheid leken ze niet te kennen. Ik vond het maar een eigenaardig en koud schouwspel.

Mijn pakjesavond, waarin de Sint verre van centraal stond, bestond uit een samenkomen met mijn broers. Een aangenaam en knus treffen. We hielden zenuwslopende damtoernooien, onder het genot van droge Marie biscuits en nep chocolade. ‘Chocolade’ rijkelijk gevuld met melkpoeder en calcium. In de volksmond worden ze koetjesrepen genoemd. De toegevoegde waarde van dit persoonlijk feestje was, dat ik, één: Marie biscuits en koetjesrepen heb leren waarderen en twee: damkampioen werd van alle Achterhoekse scholen. Voor ik het wist werd ik bekroond tot de beste dammer van de Achterhoek en overhandigde de wethouder mij een medaille. Heel spectaculair allemaal.

Nog spectaculairder was mijn eerste kennismaking met knopen, gekleurde knopen welteverstaan. Van mijn broers kreeg ik er een aantal aangereikt, met het advies er een mooie kleurencombinatie van te maken. Blauw en groen. Bij het zien van deze oogverblindende combinatie, wist ik het: creativiteit wordt geprikkeld bij gebrek aan voor de hand liggende middelen. Het verstand wordt gedwongen na te denken over hoe bepaalde voorwerpen en materialen kunnen worden samengesmolten tot een geheel. Voor deze levens veranderende ontdekking dank ik mijn broers voor de knopen.  De makers van de koetjesrepen, waarvan het hoge calciumgehalte zorgde voor uitstekende geleiding van prikkels via de zenuwen naar mijn -toen al- ingenieuze brein. En mezelf, voor mijn standvastig ongeloof in de Sint.

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Haci Tekinerdogan

Haci Tekinerdogan is dertig jaar geleden geboren in het pittoreske Achterhoek, in de gemeente Oude-IJsselstreek. Geïntrigeerd en soms ontdaan door de wereldpolitiek en de maatschappij rondde hij zijn lerarenopleiding maatschappijleer af in Tilburg. Als jongste telg van het gezin heeft hij als geen ander geleerd op te komen voor zijn rechten. Vakantiedagen, daar heeft Haci als docent genoeg van. En ervan genieten doet hij als geen ander. Elk mens bevat volgens hem de menselijke waardigheid die door God is gegeven en vanuit dat perspectief is ieder mens gelijkwaardig. Voor de komende jaren heeft hij als doel wederom kwalitatief goed onderwijs te leveren en een master internationale betrekkingen in historisch perspectief te behalen. Komt het licht der wijsheid uit het oosten ofwel ‘ex oriente lux’. Haci maakt in ieder geval van de Achterhoek een opvallend en toonaangevend lichtbaken.

Lees andere stukken van