Voorpagina Ervaringen

Het is mijn liefde

Schrijven is voor mij, mijn liefde. Ik noem het liefde, omdat ik woorden op de juiste manier wil plaatsen in een zin om het geheel compleet te maken. De zoektocht naar het vinden van je wederhelft begint zodra je emoties op gang beginnen te komen. Maar het begin van de vrije loop van je emoties betekent automatisch ook het in de war raken daarvan. Je voelt iets, maar je zoekt de perfecte manier om het te verwoorden. Je zoekt een balans tussen wat wel en niet kan. Je zoekt de woorden om het compleet te maken. Dat zoeken is iets wat spookt in mijn hoofd tijdens het schrijven, maar zal vast ook rondspoken in het hoofd van iemand die verliefd is. De reden daarvoor lijkt mij simpel. Je hebt allebei hetzelfde doel voor ogen. Je wilt een boodschap overbrengen.

Soms gaat het overbrengen van die boodschap moeizaam en lijkt het alsof niemand je begrijpt. Wij als mensen zijn dan al snel geneigd om de ontvanger van de boodschap de schuld te geven, in plaats van naar onszelf (of de boodschap) te kijken. We zien de ontvanger als belemmering. Een belemmering om daadwerkelijk te voelen.

Elke persoon is uniek, dat zal niemand ontkennen. Maar waarom verwachten wij dan het inlevingsvermogen van een ander op het moment dat we onze gevoelens uiten? Volgens mij klopt daar iets niet aan. Gevoel opzich is uniek. Het woord gevoel is uniek. Mijn liefde hoeft niet jouw liefde te zijn en dat is het ook niet.  De reden hiervan lijkt mij ook simpel. We kennen allemaal het bezittelijk voornaamwoord. ‘Mijn’ houdt in dat het van mij is. ‘Jouw’ houdt in dat het van jou is. Alleen van mij. En alleen van jou. Nu ik deze laatste zinnen door lees, besef ik dat het heel egoïstisch over komt maar misschien is het wel gewoon egoïstisch. 

Het mooie hieraan is dat Allah ons een tong heeft gegeven om ons te laten spreken. Want dat wat jij denkt, denkt niemand anders en we kunnen datgene wat we denken verduidelijken door simpelweg te vertellen. Allah heeft ons ook handen gegeven om daarmee het lichamelijke werk te verlichten. Want het werk dat jij doet, doet niemand anders en wederom kunnen we dat op een speciale manier verduidelijken. Kijk naar je handen. Het lijkt me sterk dat er iemand anders is die precies dezelfde handen heeft. SubhanAllah. Elk persoon heeft datgene gekregen wat hem of haar toebehoort. Ik heb een hart gekregen om te voelen, een tong gekregen om te praten, vingers gekregen om te tikken en op deze manier uit ik mijn liefde. Mijn liefde voor… Ik heb liefde voor het schrijven gekregen, doordat Allah mij dat heeft gegeven.