De 62-jarige Ahmed El Yaacoubi kwam begin jaren ‘70 op eigen houtje naar Nederland. In Marokko liet hij zijn vrouw en twee dochters achter. Hij had een droom: het zeker stellen van zijn toekomst en dat van zijn – toen nog kleine – gezin.
Daar zat hij dan. Met glunderende ogen keek mijn – nog zeer jonge – opa mij afvragend aan. Hij vond het heel spannend wat voor vragen zijn oudste kleindochter hem nu zou stellen. ‘’Moet ik even mij stropdas om doen?’’ ‘’Nee opa, dat hoeft niet. Maar als je dat graag wilt mag dat hoor!’’
‘’Ik was ongeveer 20 jaar toen ik naar Nederland kwam’’, verteld Ahmed. ‘’Mijn vrouw en mijn twee kleine dochters moest ik in Marokko achterlaten. Ik kon ze nog niet meenemen, want ik moest eerst een baan zien te vinden.’’ Het was het jaar 1972 en er was destijds veel werkgelegenheid in Nederland. Het was de tijd waarin buitenlandse werknemers gewild waren, want die werkten hard en dat voor weinig loon. Ahmed werkte heel hard voor zijn geld. Twee jaar na zijn verblijf in Nederland keerde hij terug naar Marokko.
In 1974 kwam hij weer terug naar Nederland en dit keer nam hij zijn vrouw en twee dochters (2 en 4 jaar oud) mee. Ahmed was heel enthousiast over Nederland en was vastbesloten om daar een bestaan op te bouwen. ‘’Vanaf het eerste moment dat ik in Nederland kwam, hield ik al van het land. Ik vond het een mooi land en het volk.. de mensen, waren zo ontzettend aardig!’’
Tot 1982 werkte Ahmed in een autogordelfabriek. ‘’Het was keihard werken’’, zegt hij. Vooral omdat hij in de avond ook nog eens schoonmaakwerk verrichtte. ‘’Ik werkte elke dag. Als ik ’s avonds thuis kwam, ging ik wat eten en daarna ging ik weer de deur uit, op weg naar mijn andere baan. Ook in het weekend was ik vaak aan het werk. Het was keihard werken, maar op dat moment ben je er niet echt met je gedachten mee bezig.
Ik droomde van een groot, ruim huis. Ik dacht alleen aan mijn gezin.’’ De toen 23-jarige Ahmed werkte 24/7, maar zei dit alleen te kunnen met enorm veel discipline, gecombineerd met eerlijkheid, respect en het belangrijkste: liefde voor het land. ‘’Anders hou je dat niet vol’’, verteld Ahmed. ‘’Iedereen wil een goed bestaan voor zijn of haar familie, iedereen droomt en kan dromen, maar velen vergeten dat je wakker moet blijven in deze wereld, wil je dat allemaal bereiken.’’
Na zijn werk in de autogordelfabriek, kwam hij terecht bij de sociale dienst. Daar heeft hij 25 jaar gewerkt als portierbeveiliger/informant. Inmiddels is Ahmed met pensioen en daar geniet hij volop van. Hij kwam met twee dochters naar Nederland, terwijl hij inmiddels tien kinderen heeft grootgebracht. ‘’Tja, dat is ook hard werken’’, lacht hij trots. ‘’Ik geniet van mijn knappe jongens en mijn knappe meiden en hun kinderen. Ik vroeg Ahmed hoe hij het voor elkaar heeft gekregen om – ondanks het keiharde werk- zijn kinderen op te voeden. ‘’Zonder de steun van mijn vrouw was het me niet gelukt en misschien wel onmogelijk. Zij nam de zorg van de kinderen grotendeels op haar terwijl ik dubbele diensten draaide.
Hoe dat was? Zwaar! Toen ik bij de sociale dienst ging werken bracht ik veel meer tijd door met mijn gezin, omdat ik toen vijf dagen werkte en ‘s avonds thuis was. Uiteindelijk ben ik ontzettend tevreden op wat ik heb bereikt.’’ En dat mag Ahmed best zeggen. Vijf jaar geleden kocht hij dan eindelijk zijn eerste eengezinswoning. En daar geniet hij met volle teugen van, samen met zijn kinderen en diens kinderen. ‘’Mijn droom is uitgekomen. Ik zie dat mijn kinderen goed terecht zijn gekomen.
En soms… heel soms, als ik in bed lig en dat even besef, pink ik toch een traantje weg… uit blijdschap en vooral trots.’’
Samya Yacoubi
Samya Yacoubi is student Communicatie en schrijft vooral over vriendschap, familiebanden en reiservaringen. Favoriete quote: ''We all take different paths in life, but no matter where we go: we always take a little of each other everywhere.''Lees andere stukken van Samya
3 Reacties op "‘Zonder liefde voor Nederland, hou je het hier niet vol’"
Geweldig dit..De vader van mn vriendin uit mn jeugd…Fatima waar ik overigens nog steeds contact mee heb. Geweldige familie de El Yaacoubi’s !!
Geweldig stuk. Zo herkenbaar. Mijn vader kwam in 1969 naar Nederland en ook voor hem was het hard werken Bij het lezen van dit stuk waaruit blijkt dat de heer El Yacoubi zo toegewijd is aan zijn gezin kreeg ik zelf een brok in mijn keel. Mr El Yacoubi u bent een topper.
Ik heb alleen maar respect voor mijn buurman.
Kreeg als kind altijd advies van meer el Yacoubi.Studeer hard als je een toekomst wilt opbouwen.