Voorpagina Ervaringen

Verslag Nationale Bekeerlingendag 2009

, 26 januari 2009, 19 reacties

Dus dat was ‘m dan alweer! De Nationale Bekeerlingendag 2009 zit erop. Het begon allemaal met de voorpret dat Khalid Yasin zou komen om een lezing te geven. Hierbij kwam The Dark Side meteen in werking en begon modder te schieten. Reeds voordat deze prediker een voet in ons land had gezet, wilden verscheidene mensen hem al het land uitgooien. Beetje lastig met dat hele EU/vrij verkeer van mensen, diensten en goederen enzo. Maar de voorpret was nog niet op, want een of andere oenige verslaggever had niet opgelet tijdens de Engelse les van meneer Enter-Bruinsma en vertaalde de frase "judicial slap on the wrist" met het inmiddels klassieke ‘geselen’.

Zo ga je dus van een uitspraak naar een fictief uiterste: Yasin sprak namelijk zijn dank uit aan de leiders van dit land voor de mogelijkheid dat hij in dit land aanwezig kon zijn en voegde daar aan toe dat hij het niet vervelend vond dat Die Politicus met Die Film een juridische tik op de vingers had gehad. Maar, opeens hadden we zogenaamd toch een haatprediker in het huis die oproept tot het fysiek mishandelen van onze politici. Hehehe. Uiteraard sprong de partij tegen de vrijheid hier direct op in met een brief op hoge poten. Overigens hebben ze die nu zelf weer ingetrokken omdat ze zich gebaseerd hadden op die prutvertaling in die flutkrant van die niet bijster snuggere verslaggever. Enfin, tot zover de voorpret shmoorpret, hoe was die dag zelf?

Het begon na het dohrgebed met een lezing van broeder Remy Soekirman. Het interessante aan zijn lezing was dat hij ons als moslims en bekeerlingen een koekje van eigen deeg bakte. Hij schetste ons namelijk een beeld van de verschillende motivatievormen die bekeerlingen hadden om tot de islam toe te treden. Nou nou poeh poeh dacht ik, kom maar op! Hij schetste eerst een beeld van dat eerste moment dat je de islam toe treedt, met de getuigenis – shahada – en wat die betekent. Ook besteedde hij aandacht aan de aantrekkingskracht van het godsbeeld in islam, de directheid en eenvoud ervan. Dit koppelde hij weer aan de kracht van de Qur’an en de vele levensvragen die mensen beantwoord kunnen zien in de boeken van de islam.

Nu ben ik altijd sceptisch als het aankomt op andere mensen die mij gaan vertellen waarom ik iets heb gedaan, maar verbazingwekkend genoeg scoorde Remy hier toch zo’n 2 uit 4 als het gaat om mijn eigen motivatie om moslim te worden.

Na broeder Remy was het de beurt aan Saud Khadjé, die een iets andere aanpak had. Hij begon met het adagium dat vele nieuwe moslims op hun ‘slechte’ momenten nog wel eens willen verzuchten: alhamdulillah, dat ik de islam leerde kennen voordat ik de moslims leerde kennen. Hij maakte hier gewag van de discrepantie tussen dat wat de islam voorschrijft en dat wat sommige moslims doen. Verder stipte hij het belang van zelfstudie aan, maar wel met mate en met bescheidenheid. Ook conformisme en groepsgedrag kwamen nog aan de orde, maar uiteindelijk eindigde hij op een positieve aansporing: zoek kennis en studeer voor jezelf maar vooral ook om Allah (swt) te behagen.

Hierna was het de beurt aan Khalid Yasin. Deze broeder verraste ons met een lezing met een lange aanloop. Hij prikkelde en zette aan tot denken dat het een lieve lust was. Hij prikkelde ons door op onze verantwoordelijkheid als moslims te wijzen. De verantwoordelijkheid naar Allah (swt) om goede toezichthouders te zijn op deze aarde, maar ook om als mensen met het best mogelijke gedrag door het leven te gaan. Om de rechten van de buren te respecteren, om de maatschappij op een pro-actieve wijze te verbeteren. Ook prikkelde hij ons door de vergelijking te maken tussen de wetten van het land en dat wat Allah (swt) van ons verlangt: in zijn optiek hebben beide dezelfde doeleinde, i.e. rechtvaardigheid.

Uiteindelijk kwam hij op het onderwerp van zijn lezing, vrij vertaald (altijd gevaarlijk) "de islamitische wederopstanding". Hij sprak over de noodzaak om islam als meer dan een religie te zijn, maar als een geheel en uitgebreid levenssysteem. Hierbij schuwde hij geen grote woorden; zo was hij niet bang om het over het islamitische khalifaat te hebben, of over de noodzaak om onze dromen waar te maken. "Wees visionair", zo spoorde hij ons aan. Hij paste hierbij een retorisch truukje toe waarbij hij een reeks slechte voorbeelden gaf (de stichting van Australië, de Verenigde Staten, Israël) en er vervolgens aan toevoegde: zo is het niet onmogelijk om een islamitische staat te stichten.

(Daar zag je de wenkbrauwen fronsen, want geen van die staten is op rechtvaardige wijze… ) Maar dan op ethische wijze, aldus Yasin.

Er zat nog veel meer in de lezing: goede omgang met andersgelovigen of nietgelovigen, de noodzaak om onze geleerden scherp te houden zeker gezien onze positie als minoriteit onder nietmoslimbestuur. De respektvolle omgang met onze bestuurders van dit land en eventuele participatie in de overheid. En nog veel, veel meer. Samenvattend kun je zeggen dat het een lezing was die uit twee delen bestond: een deel dat erg gericht was op het hier en nu en het beter maken van de samenleving zoals we die nu kennen door er deel in te nemen en het beste gedrag te vertonen. Een tweede deel dat erop gericht was om niet dogmatisch en statisch in een hoekje te zitten klagen maar om ons aan te sporen ons actief in te zetten voor onze dromen, om onszelf beter te vertegenwoordigen, een wereldvisie op islam te ontwikkelen.

Dus dat. Niet mis zo’n khalifaat. Verder was het een mooie dag met lekker eten en de lancering van een bekeerlingenplatform! wordt vervolgd…

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van