Afgelopen week zag ik voor de tweede keer deze maand de film ‘Crash‘. Niet omdat ik geen leven heb, maar omdat mijn zogenaamde vrienden geen rekening houden met mij. Ik had die film al eerder gezien, maar de rest van de kliek dus niet. En alhoewel ze in hun gedrag vrij dictatoriaal zijn, wilden ze nu ineens wel effe democratisch doen. En dus werd er een officiële referendum gehouden over het wel of niet bezoeken van de film. Omdat we geen veto-systeem hebben, verloor ik deze helaas tegen een ruime meerderheid.
Met wat popcorn, snoep en drinken ‘sneakten’ we langs een bevriende en corrupte bioscoop-medewerker (altijd handig) en namen plaats in de zaal. Ik had echt geen zin om de film voor de tweede keer in korte tijd te zien, maar vanaf de eerste scènes zat ik er toch weer geboeid naar te kijken.
‘Crash’ is namelijk één van de beste films van dit jaar. Naast sterke acteerprestaties, strakke regie en een goed in elkaar gezet verhaal, zet de film je toch ook aan het denken. Het zijn eigenlijk een stuk of 6 aparte verhaallijnen, die op de één of andere manier toch weer met elkaar te maken hebben. En het draait allemaal om het actuele thema van ‘vooroordelen’.
Verschillende personen met verschillende etnische achtergronden worden één dag gevolgd, o.a. een zwarte agent, een blanke politicus, een Perzische winkelier, twee zwarte criminelen en een latino slotenmaker. Ieders achtergrond zorgt er voor dat iedereen zijn eigen vooroordelen heeft en daaruit volgen dan weer hun gedachten en handelingen.
Je ziet iemand van een bepaalde ras of afkomst in één blik en je denkt gelijk die hele persoon te kennen. We zijn namelijk al zo ver dat we te vaak en te snel mensen in allerlei hokjes plaatsen. Iedereen heeft vooroordelen, maar het gaat erom hoe je daarmee omgaat. De film is dan ook uitermate geschikt voor de hedendaagse Nederlandse maatschappij.
Crash is dus echt een aanrader, maar twee keer in een maand kijken is weer een beetje overdreven. Ik zou nog wel ‘Sjakie en de chocoladefabriek‘ willen zien; dat was zo’n beetje het enige boek die ik (jaaaaren geleden) helemaal uit had gelezen. Ik heb voorlopig geen zin meer in bioscoop, dus even kijken of iemand ‘m heeft gedownload.
ReFlex
ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.Lees andere stukken van
4 Reacties op "Crash"
Je gaaat toch naar de bios omdat je met je vrienden te zijn. Toch niet om naar die film te kijken?
Echt een topfilm! Ik zou ‘m zeker weer willen zien.
Nee, dan ga ik wel naar een restaurant ofzo… Met mijn vrienden zijn terwijl ieder voor zich naar een groot scherm kijkt in het donker?
maaike, Ik geef je helemaal gelijk.