Het is zorgwekkend om te zien hoe een slordige kwestie uit de hand is gelopen, waarbij er mijns inziens niet voldoende rekening wordt gehouden met de privacy van het kind. Kunnen jullie het je voorstellen? Enerzijds Bureau Jeugdzorg die alle feitelijke gegevens in de media publiceert om haar gelijk aan te tonen. Anderzijds een wanhopige moeder, die een media-offensief is begonnen om haar kindje terug te krijgen.
Het laatste is nog wel te begrijpen, als je rekening houdt met de zeer emotionele en droevige toestand van de moeder. Bovendien heeft de rechterlijke macht eerder besloten om het kindje terug te plaatsten bij de biologische ouders. Tevergeefs is de moeder slachtoffer geworden van ‘’stroperige bureaucratie’’ waardoor ze vooralsnog haar kindje niet terug heeft gekregen.
Anders dan de landelijke trend, wil ik het eerlijk houden en niet zozeer mijn handen vuil maken aan het schenden van de privacy van het kindje. Het is uitermate frustrerend dat velen geen rekening houden met het feit dat Yunus en zijn omgeving later kunnen ‘’googlen’’ over zijn dramatische verleden. Genoeg over Yunus, laten we even kijken hoe het debat rondom Yunus zijn inhoud heeft kwijtgeraakt door te zeggen: ‘’Turkije mag zich niet met onze zaken bemoeien!’’.
Hollandse angst
Ik kan me de commotie nog herinneren rondom het gerucht dat de Turkse overheid een mail gestuurd zou hebben om – tijdens de Tweede Kamerverkiezingen in 2006 – massaal op Fatma Koser Kaya te stemmen. Achteraf bleek de email gestuurd te zijn vanuit Utrecht en niet vanuit Ankara. Vrijwel in alle discussies is hetzelfde geluid te horen; vanuit de Nederlandse media en politiek. Denk maar aan de Turkish Airlines vliegtuigcrash, dienstplicht in Turkije en de dubbele nationaliteit kwesties. Ook nu begaat de Nederlandse journalistiek en de media een grote fout door allerlei randzaken aan te halen.
Arinc, de vicepremier had zich eerder (9 maart) geuit over het feit dat er niet voldoende rekening wordt gehouden bij de overplaatsing van kinderen van Turkse origine, naar pleeggezinnen in Europa. Van een degelijke politici mag er op zijn minst verwacht worden dat er aandacht wordt gevraagd voor kwesties als deze, toch? Of is dat recht alleen voorbestemd voor onze politici?
Zijn het niet onze eigen Hollandse politici die alle toeters en bellen uit de trommel halen als ze vinden dat er ergens in de wereld iets gebeurt wat niet klopt? Zijn het niet onze F16’s die zich bemoeien met de binnenlandse zaken in Afghanistan? Wij Nederlanders hebben wel vaker het gevoel dat wij alle andere overheden op hun vingers mogen tikken als het niet goed gaat met de mensenrechten daar. Maar wanneer een minister-president van een ander land een internationaal mensenrechtencommissie vraagt om zich te verdiepen in de jeugdzorg kwestie, is de wereld weer iets te klein en ‘bewijst’ Turkije dat het niet in de EU past, omdat het tegen homoseksuele gezinnen zou zijn.
De kwestie Yunus is een uitstekend geval om echte problemen aan de kaak stellen. Laten we het vooral niet hebben over rookgordijn-discussies zoals buitenlandse bemoeizucht, homoseksualiteit en de Europese Unie, maar over de bereidheid van Turks-Islamitische gezinnen als pleegouder-gezinnen, de slordige praktijken van Jeugdzorg, de gecodificeerde mensenrechten van deze kinderen, privacy van pleegkinderen en stroperige bureaucratie.
Mustafa Emili
Mustafa is geboren en opgegroeid in het ‘’wilde westen’’ van Rotterdam. Zijn roots liggen diep in de grond van de Taurus gebergte van Adana (Turkije). Hij is een bestuurskundige en student Islamitische Theologie. Hij is een rasechte Rotterdammert en zet zich onder meer in voor jongerenbegeleiding, orgaandonatie onder nieuwe Nederlanders en diverse maatschappelijke vraagstukken. Hij bouwt liever bruggen en gaat graag in gesprek met ‘’de ander’’, mits er Turkse thee is natuurlijk.Lees andere stukken van Mustafa
12 Reacties op "‘De kwestie Yunus is een uitstekend geval om echte problemen aan de kaak stellen’"
Alles bij elkaar een dramatische kwestie waarbij het handelen van instanties vragen op roept en sommigen weer eens heerlijk vanuit de onderbuik konden reageren. Dat de houding van Nederland hypocriet overkomt is wel wat voor te zeggen maar om opium handel en terrorisme nou puur als een binnenlandse Afgaanse zaak te bestempelen vind wel erg kort door de bocht.
@ Schrijver:
Er is een oplossing voor de Hollandse angst gevonden. Als je er even over nadenkt is het volslagen logisch: Je maakt islamofobie gewoon strafbaar! En de islamiet bepaalt wat islamofoob is.
http://www.neurope.eu/article/ngos-call-recognition-islamophobia-form-racism
Wee hen overigens, die in de klauwen van jeugdzorg vallen.
Eindelijk weer een artikel dat uitgaat van kracht. Dankjewel Mustafa uit de grond van mijn hart.
Sprak vandaag nog iemand van jeugdzorg. Vooralsnog verdraaid weinig islamitische ouders die pleegkinderen willen ondersteunen.
Met andere woorden: we maken als moslims nog steeds geen onderdeel van de oplossing uit, hoe de quran & soennah ons ook aansporen om pleegkinderen te helpen.
Veel geblaat, weinig wol. Of gaan we ons nu eindelijk massaal aanmelden als pleegouders?
Nourredinus, wil je de wereld verbeteren, begin …. de rest kan jezelf wel invullen.
We moeten waken voor negativisme over onze eigen gemeenschap. Marokkanen zijn over-kritisch over zichzelf, een beetje zelfkritiek is prima maar we slaan er regelmatig in door.
Doordat we het idee hebben dat wij toch geen potten kunnen breken, komen we dan ook niet in actie. De wens is de vader van de gedachte.
Een beetje jammer dat er een foto van Yunus bij het stuk staat, terwijl er juist gepraat wordt over de schending van zijn privacy? Hoe minder hij op internet rondwaart hoe beter lijkt me.
Er is nog geen traditie van pleegzorg in de moslimgemeenschap zoals Noureddinus terecht aangeeft. Insha Allah kan dit voor mensen een aansporing zijn om dit op zich te nemen, of het in elk geval te overwegen. Dat lijkt me het enige goeds dat kan voortkomen uit deze ellende.
Pleegouderschap is niet iets waar je zo maar in stapt lijkt mij. Wat dat betreft alle respect voor mensen die dit op zich hebben genomen. Onze kinderen zijn sinds kort de deur uit en hoewel we ze nog graag zien zijn we ook blij dat we nu weer wat overhouden (tijd, geld, energie) voor ons zelf. Daarnaast sta ik erg terughoudend en huiverig tegenover instanties als de jeugdzorg.
Ik hoop juist niet dat moslims naar aanleiding van deze situatie zich aanmelden als pleegouder. Ouderschap moet voortkomen uit de oprechte wens om voor een mensje te kunnen zorgen en de gegronde overtuiging dat je hiertoe in staat bent. Niet een of andere vrees dat mensen van je geloof of nationaliteit geassimileerd worden.
Het is erg makkelijk om huiverig te zijn ten opzichte van instanties als jeugdzorg, ze moeten vaak zeer ingrijpende en pijnlijke beslissingen nemen in het belang van kinderen. Het is een grote instantie die makkelijk als onmenselijk afgeschilderd wordt en nooit vrienden maakt. In onze samenleving waarin mensen die het minste in staat zijn om voor anderen (vaak niet eens zichzelf) te zorgen vaak de meeste kinderen krijgen is jeugdzorg helaas nodig, met de voortgaande individualisering en economisering zal dit waarschijnlijk niet anders worden.
Ik hoop dat deze affaire ertoe leidt dat zowel de procedures als het handelen van individuele jeugdzorg medewerkers grondig onderzocht zullen worden. En dat de idioten die niet begaan zijn met de kinderen maar alleen moslims willen afzeiken of niet vinden dat Turken door homo’s worden opgevoed ooit een keer leren nadenken in plaats van de onderbuik te volgen of met de groep mee te huilen.
@Halil. Mijn gevoel ten aanzien van de Nederlandse jeugdzorg is voortgekomen uit ervaring. Ervaring als direct betrokkene en ervaring als hulpverlener. Mijn gevoel is ook niet puur persoonlijk. Ik ken diverse mensen uit de hulpverlening die er precies het zelfde over denken. Zonder iedereen daar over één kam te willen scheren vrees ik dat de Nederlandse jeugdzorg vooral heel erg druk is met zich zelf. Neemt allemaal niet weg dat ze inderdaad geen makkelijke taak hebben.
Wat betreft de intentie van mensen om pleegouder te willen worden ligt de enige zuivere kennis hierover bij Allah. Mensen zijn veelal niet in staat hun eigen intenties te doorgronden, laat staan die van een ander. Dienstbaarheid in naam van en ter wille van Allah lijkt mij de beste intentie. Maar in alle eerlijkheid ken ik eigenlijk helemaal niemand die op dat niveau leeft. Mijzelf niet uitgezonderd.
Maar ondertussen staat de Nederlandse krijgsmacht de Turkse grenzen te bewaken…
Dat dan weer wel !
@JohnS. Het gaat hier over pleegzorg en de macht van buro jeugdzorg. Om beter te zeggen de onfrisse praktijken van jeugdzorg. Aan nederlandse politici hebben we in dit geval niets. Die hadden het weer eens te druk met het napraten van jeugdzorg. Ouders moeten het dus hebben van de Turkse premier, een Letse europarlementarier. Wat kan het soms fijn zijn om een tweede paspoort te hebben. Helaas heb ik er maar een en moet het hebben van papagaaien als Asscher, Bergkamp, Kooiman en consorten. Mensen die nooit voor ouders en kinderen zullen opkomen die bij jeugdzorg worden gemangeld. Als je je echt in de materie wil verdiepen dan adviseer ik je om een kijkje te nemen op http://www.jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl. Als je hier komt om stomme niet ter zake doende reacties te geven dan kan je beter naar Geen Stijl gaan, want daar hoor je dan thuis.
Pingback: 'De kwestie Yunus is een uitstekend geval om echte problemen aan … | Goedkoop Internationaal Bellen - Buitenland