Voorpagina Politiek

Brammetje bewijst Wilders’ ongelijk bij Pauw & Witteman

Redelijkerwijs mag je verwachten dat in onze ‘mooie’ Nederlandse rechtsstaat dezelfde parameters gelden voor verschillende bevolkingsgroepen, als het gaat om de uitoefening van het recht op de vrijheid van meningsuiting. In de praktijk blijkt dat het vrije woord wel degelijk wordt beperkt door in vergelijkbare gevallen afwijkende variabelen te hanteren.

Vandaag wil ik u met behulp van een aantal voorbeelden uit de praktijk laten zien dat de absolute vorm van vrijheid van meningsuiting niet bestaat en nooit heeft bestaan in dit land. Inderdaad, u bent al die tijd in het ootje genomen door Geert Wilders. Daardoor zijn er valse verwachtingen gewekt bij u. Dit is de belangrijkste aanleiding geweest voor de oprichting van de Partij voor de Vrijheid.

In mijn optiek heeft een politieke partij als de PVV geen overtuigend bestaansrecht. De politieke opvattingen van de PVV zijn namelijk verankerd in het drijfzand, dat iedereen evenveel vrijheid zou hebben om te zeggen wat hij denkt. Dit is een van de grootste misverstanden van onze tijd. Een grote misvatting die de arme vrije Westerse samenleving rijk is. De wens is de vader van de gedachte dat het vrije woord geen grenzen kent, maar uit tal van jurisprudentie blijkt juist het tegenovergestelde. Er zijn wel degelijk grenzen aan het vrije woord.

Ik zal aan de hand van enkele voorbeelden illustreren, dat een bepaalde bevolkingsgroep in de Nederlandse samenleving een bijzondere rechtspositie geniet ivm bijvoorbeeld in Nederland woonachtige moslims. Niet alleen op papier maar ook in de hedendaagse praktijk.

Vrijdag is een 30-jarige man uit Zeist en een 25-jarige man veroordeeld wegens discriminatie en het beledigen van een bevolkingsgroep. Volgens de politierechter hebben de twee zich schuldig gemaakt aan het roepen van antisemitische leuzen als ‘Hamas, Hamas, joden aan het gas’. De rechter heeft de mannen verschillende straffen opgelegd. Op de eerste plaats vind ik het moreel verwerpelijk dat mensen überhaupt zoiets onzinnigs roepen en zelf op die manier onderwerp van discussie worden. Daar waar de rechtvaardige Palestijnse zaak hoog op de Nederlandse politieke agenda hoort te staan.

Hoewel ik me de grote woede onder veel moslims, die nog niet zolang geleden de straat op zijn gegaan om te protesteren tegen de Israëlische aanvallen op de Gazastrook, levendig kan voorstellen, zie ik geen enkele rechtvaardiging om de plegers van dergelijke strafbare feiten ongestraft te laten. Behalve als wij met zijn allen afspreken en consequent toepassen om foeilelijke uitspraken als deze langs de meetlat van Voltaire te leggen. "Ik verafschuw wat u zegt, maar ik zal uw recht om het te zeggen met mijn leven verdedigen." Dit is mijns inziens de enige ‘juiste’ parameter om ook antisemitische uitspraken te tolereren in dit land, maar de vraag is of we dit echt willen?

Echter, wanneer we naar de motivatie van de officier van justitie kijken dan heeft zij betoogd, dat de vrijheid van meningsuiting wordt ingeperkt wanneer er dit soort kwetsende dingen worden geroepen. Ik kan mij niet vinden in de interpretatie van de officier van justitie als we een absolute vrije vorm van vrijheid van meningsuiting nastreven. Het ziet ernaar uit dat alles gezegd mag worden over moslims en de islam als religie en dat er andere regels gelden als moslims uitspraken doen over joden.

Zo heeft Geert Wilders besloten om de uitspraak van de rechter niet af te wachten, die voortvloeit uit het besluit van het Gerechtshof in Amsterdam. Wilders stapt naar de Hoge Raad om een eventuele strafrechtelijke vervolging tegen zijn persoon te voorkomen. Hij heeft hiervoor niemand minder dan Brammetje Krul in de arm genomen versus de beduchte Gerard Spong, die de belangen van de tegenpartij vertegenwoordigt.

Het is dinsdag 3 februari als Brammetje Krul, u beter bekend als Abraham Moskowicz, aan tafel schuift bij de heren Pauw & Witteman. In de studio doet Brammetje Krul voor de oplettende kijker een aantal opmerkelijke, maar ook een aantal tegenstrijdige uitspraken. Hij zwijgt als het befaamde duo hem bestookt met lastige vragen die Brammetje Krul en zijn client in het ongelijk stellen. De uitspraken van Abraham Moskowicz zouden een teken aan de wand moeten zijn voor de procureur-generaal om het cassatieverzoek van Wilders ‘in het belang der wet’ niet in behandeling te nemen.

Het antwoord krijgt u van zijn advocaat. Volgens Brammetje Krul (praat laatste tijd alleen maar flauwekul) moeten politici voorzichtigheid betrachten met het doen van uitspraken in het openbaar. Voor Brammetje Krul is dit reden genoeg geweest om Harry van Bommel Tweede-Kamerlid voor de SP en zijn vrouwelijke collega Saadat Karabulut voor de rechter te dagen, omdat zij ‘intifada’ hebben geroepen tijdens de grote demonstratie op de Dam. Die in het teken stond om het buitenproportionele geweld van Israël te veroordelen.

Wilders en zijn joodse advocaat Moskowicz, in dit voorbeeld is de persoonlijke achtergrond van Brammetje Krul een onmiskenbaar relevant gegeven, hanteren duidelijk andere parameters als joodse burgers het lijdend voorwerp zijn in de media en samen besluiten om naar de rechter te stappen. Daar waar Geert Wilders het absolute recht op de vrijheid van meningsuiting claimt en zijn advocaat onomwonden beweert dat het recht tot de uitoefening ervan op het spel staat, wordt schaamteloos andere spelregels gehanteerd als in dit geval moslims vragen om gelijke behandeling.

Het lijkt mij een duidelijke zaak dat Wilders en Brammetje Krul het recht op de vrijheid van meningsuiting selectief en opportunistisch toepassen. Ik vind dat er geen onderscheid mag worden gemaakt tussen mensen. We kiezen of voor de parameters van Voltaire of voor gelijke behandeling van gelijke gevallen. Het argument van Brammetje Krul dat hij op persoonlijke titel aangifte heeft gedaan tegen de Tweede Kamerleden Harry van Bommel en Saadet Karabulut kan beschouwd worden als smaad.

Brammetje Krul heeft slechts één doel voor ogen. Het ruïneren van de politieke reputatie van Harry van Bommel. Een bijzonder nare eigenschap die de kritiekloze, onredelijke aanhang van Israël totaal niet vreemd is. Sorry Bram, maar de waarheid moet gezegd worden!

Mijn liefde voor dit land is groter dan die van Geert Wilders. Ik ben verwikkeld in een polemische strijd met populisten, die zogenaamd het beste voor hebben met dit land. Ik ben Ata, beetje burgerlijk ongehoorzaam en al heel wat lentes jong. Mijn naam is seculier, mijn pen messcherp en voel me gelukkig nog altijd thuis in dit land. Ook ik blijf hier!

Lees andere stukken van Ata