Voorpagina Politiek

De Charmes van Chavez

You either hate him or love him. Chavez staat altijd garant voor media-aandacht, controverse en sensatie. Van het beruchte Porque no te callas? (waarom houd je je mond niet?) toen koning Juan Carlos hem op de vingers tikte tot zijn uitzonderlijke optreden tijdens de Israëlische aanvallen in Gaza. Hij wist zich hierbij, als een van de weinigen, onder Palestijnse sympathisanten geliefd te maken door zijn glasheldere veroordeling. Ik moet zeggen dat ik hem daarvoor al best sympathiek vond; bij iedere gelegenheid plooit de man zijn mond tot een enorme lach maar laat het iedere keer na om daar een blad voor te nemen. Hilarisch hoe hij in zijn rode bloes het pur sang socialisme pretendeert te belichamen.

Het is de Venezolaanse president gelukt, naar voorbeeld van zijn grote idool Fidel Castro, om de mogelijkheid veilig te stellen zijn presidentschap onbeperkt voort te zetten. Geen goed nieuws voor de oppositie, die na tien jaar Chavez’ beleid er nog steeds niet in geslaagd is om de altijd glimlachende president buiten spel te zetten. De charmes van zijn bewind (olierijk) vertonen nu de eerste barsten die mogelijk zullen resulteren in een minder succesvol vervolg van zijn presidentschap. Eén waarin minder financiële middelen voorhanden zullen zijn om de projecten te realiseren waarmee hij zijn aanhang tevreden weet te houden.

Projecten die allemaal in het kader van zijn socialistische revolutie passen. Een revolutie die a la Cuba mogelijk eeuwig dreigt te worden. Tuurlijk. De oppositie die, zoals het behoort, de president onderuit probeert te halen maar zelf weinig alternatief biedt -sounds familiar to me around here-, ziet Chavez zich langzaam ontwikkelen tot een dictator. Maar deze zelfde oppositie is óók positief gestemd als het gaat om een niet uit te sluiten verlies aan zijn kant in de verkiezingen in 2012. Paradoxale redenatie, als je het aan mij vraagt.

A.  Men heeft vóór de grondwetsaanpassing gestemd, en wel via een referendum (wellicht een van de meest democratische methodes waarmee kiesgerechtigden geraadpleegd kunnen worden).

B. Het betreft een aanpassing met betrekking tot het al dan niet herkozen worden in een presidentiele ambt. De aanpassing is niet deterministisch en ontneemt de kiezer niet het recht zijn stem op een andere partij uit te brengen in tijden van verkiezingen.

Niets nieuws aan de ophef, in feite. Het is makkelijker om het strategische pragmatisme van deze president aan te vallen dan de zichtbare gebreken. Of beter gezegd, nadelige gevolgen van democratische besluitvormingen aan te kaarten.