Voorpagina Ervaringen

Braaaaaaand!!!

Zonder enige directe aanleiding merk ik dat ik me de laatste tijd steeds onveiliger voel op straat. Ik snap er niets van en herken mezelf totaal niet terug. Ik voerde juist altijd eindeloze discussies met mijn overbezorgde ouders over het laat thuis komen. Nu houd ik nota bene zelf de klok nauw in de gaten. Daar waar ik vrolijk de laatste film pakte en zorgeloos naar huis wandelde, houd ik nu rekening met hoe laat de film afgelopen is, welke tram ik het best kan pakken, aan welke kant van de weg ik dan het best kan lopen en kijk ik wel minstens drie keer over mijn schouder op weg naar huis.

Ik was helemaal niet bang aangelegd, dus ik baal hier enorm van. Het lijkt wel alsof ik mijn vertrouwen in de mensheid langzaamaan begin te verliezen en ik bewust ben geworden van het kwaad dat in sommigen schuilt. Het ergste is nog wel dat ik mensen er steeds verdachter uit vind zien.

Inzichten waarvan ik zelf schrik, en waarvan ik niet weet waarop ik ze baseer. En toch, zit ik dan in de metro en denk ik over de meneer die tegenover me zit: “Ja, jij ziet er best wel uit als een extreem rechtse knakker die voor de lol hoofden inslaat van onschuldige moslima’s! Laat ik maar uit jouw buurt blijven, engerd!” Zomaar! Zonder enige aanleiding. Tuurlijk heeft iedereen zijn vooroordelen, maar zulke heftige gedachten kwamen helemaal nooit bij me op.

Nou is een beetje angst misschien wel goed, om je scherp te houden. Maar wanneer het te veel doorslaat en je jezelf ook enorm onzeker voelt, over hoe je jezelf uit een dergelijke situatie zou moeten redden, ga je over op beperken van jezelf. Het liefst ga je niet meer alleen over straat, al helemaal niet wanneer het laat is, bepaalde straten ontwijk je en het geeft je een heel naar gevoel.

Daarnaast maakt het je ook erg boos. Zo is er van de week een poging gedaan tot een inbraak thuis, terwijl mijn moeder thuis zat. De woede over het onrecht dat je op dat moment aangedaan wordt, is onbeschrijfelijk. Hoe haal je het in je rotte kop om zomaar bij iemand de huisdeur te verwoesten, om zo binnen te kunnen dringen in diens privé sfeer waar men zich altijd uitermate veilig heeft gevoeld, in diens spullen te rommelen om het vervolgens voor wat eurootjes te verkopen. Waar haal je die brutaliteit, gewetenloosheid en het egoïsme vandaan? Dan is er toch ergens serieus iets mis met je?

Gelukkig is het tot een poging gebleven en is er behalve schade aan de huisdeur en de schrik weinig kwaad gedaan. Maar het verergert het onveilige gevoel wel. Dus misschien wordt het wel gewoon tijd voor een cursusje wing tjun kung fu, of zo’n power weerbaarheidscursus voor vrouwen. Daar waar ze je ‘brand’ leren roepen, wanneer je in nood bent en geen ‘help’ omdat voorbijgangers op het eerste sneller schijnen te reageren. Iets wat ik mezelf niet snel zie doen, maar misschien toch wel handig kan zijn. Al is het maar voor mijn zelfvertrouwen en om mensen niet meer onnodig te verdenken van kwade bedoelingen.

Salaam en dikke groeten,

Eighty!

Eighty is een typische doorsnee Islamitische, Amsterdamse, Marokkaanse, creatieve, niet-rokende, cameraschuwe, technisch opgeleide, dromerige doch nuchtere, niet tegen kietelen kunnende, sociale, olifantengeheugen hebbende, altijd swingende, vaak te late, in opvallende kleuren verschijnende, incapabel autorijdende, openminded, slap lullende, vreemde hoofddoekcreaties dragende, spontane, familie en vrienden liefhebbende, impulsieve, mailende, smsende, bellende, triple choclate believende, altijd tevreden, hulpvaardige, koffieverslaafde, cadeautjes gevende, 1m73 lange, te veel geld uitgevende, geen vlees maar wel vis etende, zonnebloemige, betrouwbare, hiphop freaky, maffe, plaaggeestige, ex-chipsverslaafde, met humor relativerende, Vondelpark wandelende, zelden chagrijnige, filmgestoorde, eigenwijze, kunstzinnige, alleen zilveren juwelen dragende meid, die graag haar gedachtes met je deelt en altijd wel in is voor een goed gesprek.

Lees andere stukken van