Miriam Rafai is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl.
Met alle communicatie- en transportmiddelen die ons tegenwoordig ter beschikking staan, wordt de wereld steeds kleiner. Terwijl landsgrenzen betekenislozer worden, creëren we echter nieuwe denkbeeldige grenzen die zich niet eenvoudig laten uitgummen. Alle kennis die nu voor handen is, vertelt ons niet het essentiele: dat de basis van kennis oprechte nieuwsgierigheid is. Bovendien kan makkelijk verworven kennis snel verloren gaan of slechts schijnkennis betekenen, die fundamenteel begrip in de weg staat.
Tegenwoordig reizen we bijvoorbeeld allemaal massaal met het vliegtuig de wereld af. Ik stel mijzelf de vraag of dat nog wel echt reizen is. Binnen een paar uur van de ene wereld in de ander duiken, zonder onderweg bewust het landschap hebben zien veranderen, is eigenlijk geen reizen meer. Het is juist die reis die ons zoveel kan leren. Het zijn de reizigers in de geschiedenis die ons over andere culturen en landschappen hebben verteld. De reiziger gaat vol vertrouwen de wereld in. Hij is niet bang om nieuwe mensen te leren kennen, sterker nog; hij durft van die mensen afhankelijk te zijn door gastvrijheid te vragen en nieuwsgierigheid en waardering terug te geven. Hij geeft vertrouwen en hij krijgt vertrouwen terug.
Zo vertelde mijn moeder me over haar oom die de bedevaart naar Mekka te voet heeft afgelegd vanuit Marokko. Hij was bijna vijf jaar weg. Ze vertelde me over de verhalen waarmee hij terugkeerde. Hij had niets dan lof gehad voor de vele families waarbij hij gelogeerd had. Het was geen makkelijke reis maar wel één die hem had verrijkt en mild gestemd.
Wij komen nu allemaal bij elkaar de huiskamer binnen via die doos met lampjes en draadjes erin. Dat betekent niets. We zijn als mensen verder van elkaar verwijderd dan ooit, juist omdat we denken dat we het allemaal wel weten en hebben gezien. We zijn er alleen maar banger op geworden. Ik wil niet stellen dat we terug in de tijd moeten. Vliegtuigen, internet, televisie, ze zijn niet weg te denken… Zij moeten alleen wel middelen blijven. Instrumenten die onze ontdekkingsreizen vergemakkelijken. Als ze ons alleen maar doen vluchten in een wereld van schijnveiligheid, terwijl de angst en het onbegrip voortwoekert, wat is dan hun waarde?
8 Reacties op "Te Voet Naar Mekka"
ik wil ooook :D:D
Te voet naar Mekka! Wow…. dat is pas een beleving. Subhanallah
Lijkt Ibn Batutta wel.
Vorige maand is er een nieuwe Imax-film uitgekomen geheten ‘Journey to Mecca’ dat in de voetsporen van Ibn Batutta, de reis naar Mecca beschrijft. Check de prachtige beelden:
Miriam,U heeft het juist gezegd dat we het mooie voorbij vliegen. Zij die de tijd nemen naar anderen (gewone luitjes) te luisteren ontdekken vele verborgen diepten en goede waarden van de mens.Ik zou ook graag de belevenissen van die Oom hebben willen horen. Jammer, dat vleugels en wielen voeten, verplaatst hebben.
Met groetjes van Christchurch.
Als pelgrim naar Mekka lopen? Wow. Respekt.
Blij dat er vliegtuigen zijn, maar de ouderwetse pelgrimstocht – zoals bijvoorbeeld die welke in Megalithische tijd via Noord Spanje naar Cap Finistere liep (de latere St Jacobsroute) – blijft natuurlijk onovertroffen.
Er bestaat geen betere reis dan deze!
Schitterende kerel inderdaad die ibn Battuta! Een lange inspirerende reis naar Mecca, en op weg ernaartoe met minstens 12 vrouwen trouwen (vooral die op de malediven vielen wel in de smaak geloof ik). Dat zou mij ook helemaal niet slecht lijken! :)
Is overigens ook een prachtige vertaling van verschenen in het Frans.
Wie zou mee willen gaan op pelgrimstocht te voet, een afstand van 6000 km plus.
Wie zou zichzelf willen redden van het alledaagse, wie offert zijn toekomstige leven voor onze Heer, wie wilt zich overgeven aan de Allemachtige en offert zijn toekomstige leven voor het paradijs omdat hij weet dat slechtheid in men de hart is doorgedrongen. Wie kan het lichamelijk aan en mentaal. wie durft en wie niet.
vertrek datum voor of na zomervakantie.