Naar mijn mening is zelfreflectie één van de belangrijkste factoren betreffende de ontwikkeling van een individu. Zonder zelfreflectie is men niet in staat om te groeien. Een voorbeeld dat ik hierbij zou kunnen noemen, is de nadruk die wordt gelegd op het ‘leren van je fouten’. Ik denk dat leren van je fouten pas mogelijk is op het moment dat je bij jezelf te rade gaat wat de eventuele oorzaken ervan zouden (kunnen) zijn. En in hoeverre jijzelf een bijdrage hebt geleverd in het maken van die fout. Maar tegenwoordig willen wij onze eigen onvolmaaktheden verbergen en willen wij onze negatieve kanten niet inzien.
Ik geef toe dat ik zelf ook wel vaker mag reflecteren op mijn gedrag. Ik ben verre van perfect en dat weet ik ook. En zodra iemand iets weet en dit ook accepteert, wordt het makkelijker om aan het proces van verbetering te werken.
Of toch niet? Ik denk dat de wil/motivatie om verbetering aan te brengen hierin ook een grote rol speelt. Maar wat ik vaak concludeer, is dat één persoon (die verandering wil aanbrengen) niet genoeg is. Een persoon die graag wil groeien, kan afgeremd worden door de reacties uit zijn nabije omgeving. Steun vanuit het ouderlijke huis speelt bijvoorbeeld een cruciale rol bij het praktiseren van iemand zijn zelfreflectie.
Mijn overtuiging van deze denkwijze werd sterker toen ik steeds beter naar mijn leraar Jeugdzorg begon te luisteren. Hij vertelde ons bijvoorbeeld dat hij een cliënt had die een ernstig delict had gepleegd, maar waarvan de ouders alsnog in tegenaanval gingen. Keer op keer, moest mijn leraar uitleggen waarom het zeer noodzakelijk was dat zijn cliënt behandeld moest worden. En keer op keer werd hem verteld dat er niks mis was met hun zoon.
Hij vertelde dat zijn cliënt de juiste motivatie had om die behandeling aan te gaan met het streven om te veranderen. Maar na elke gesprek die hij weer voerde met zijn ouders, leek die in een waar dilemma te komen. Hij raakte van slag en wilde aan de ene kant luisteren naar zijn begeleider, maar aan de andere kant wilde hij zijn ouders niet teleurstellen.
Daar sta je dan. Alleen, tussen twee wegen in. Niet wetend welke besluit je zou moeten nemen. En ik denk dat de motivatie van veel (probleem)jongeren kan afnemen door de invloeden vanuit de eigen omgeving. Een aanpak die alleen gericht is op die jongeren lijkt mij niet genoeg, want zodra de omgeving niet mee verandert of zich enigszins aanpast, is het onmogelijk om het proces van zelfreflectie te voltooien.
18 Reacties op "Zelfreflectie"
” Een aanpak die alleen gericht is op die jongeren lijkt mij niet genoeg, want zodra de omgeving niet mee verandert of zich enigszins aanpast, is het onmogelijk om het proces van zelfreflectie te voltooien. ”
Ik zie dit bij veel vrienden van mij gebeuren. Uiteindelijk was veranderen moeilijker dan bij de oude vertrouwde situatie blijven.
Maar hoe zie jij de omgeving mee veranderen?? Waar denk je dan aan.
Goed stuk maar ik denk dat tegenwoordig de rollen zijn omgedraait. Jongeren willen niet veranderen terwijl ouders dat wel willen.
Kinderen die een ernstig delict plegen hebben vaak een achtergrond waarin dit niet vreemd wordt gevonden of zelfs wel eens vaker gebeurd. In die zin vind ik de toestemming van de ouders eigenlijk overbodig. Het is goed als ze meewerken en ondersteunen maar als ze dat niet doen dan is dat geen reden niet te behandelen lijkt mij. Dit moet je verplichten om de maatschappij voor erger te behoeden. Eigenlijk zouden die ouders misschien ook wel behandeld moeten worden maar dat kan je moeilijk verplicht stellen in dit geval.
Ik vind gewoon dat jongeren die ernstige delicten plegen volgens het volwassenen recht beoordeeld moeten worden, iemand afschieten en dood schieten kan wel maar er echt gestraft voor worden?? HO MAAR.
Netjes ablaa ;)
Meryem,
De overdenking op het eind van je verhaal is wat mij betreft juist.
Ik kom dit in mijn praktijk redelijk vaak tegen.
Lees ook: http://www.stichting-time-out.nl/wiki/index.php?title=Zwakke_identiteit_veroorzaakt_schizofrenie
Groet/Ernst
– 6
Wat interessant. En wat vinden de ouders van een behandeling??
Goeie vraag. Geen idee.
Ja Meryem, er is zeker geen gemakkelijke oplossing met het ontwikkelen van een individu vooral als er sprake is van een derelict. Ik denk dat in het algemeen de maatschappij prestatie, naar beste kunnen, en betrouwbaarheid altijd zal waarderen, maar het kan ook onvoorzoenlijk zijn. Buigen met de wind maar nooit recht er tegen in. Ik heb verscheiden probleem jongens en meisjes in dienst gehad en meesten zijn weer op hun pootjes terug gekomen. Het was voornaam hun uit de oude verkeerde omgeving the leiden zo dat ze de kans hadden met een schone lei te beginnen. Strenge ouders kunnen ook vaak negatief werken.
Ik kijk graag naar jonge mensen die het geluk of lef hadden een eigen plekje uit te zoeken waar zij kunnen bloeien.
Meryem, U zult heus wel met Uw zelfreflextie en goed verstand zo ver willen komen als dat zelf wilt bepalen.
Het beste er mee, cheers van Christchurch.
Ernst, #6
interessante link. wat opmerkingen:
1) de link spreekt over schizofrenie (hersenaantasting en ‘oorzaak’). Het gaat om psychose (symptoom en beschrijving).
2)Ik moet altijd glimlachen om dit soort onderzoeken (waardevol als ze zijn). Wist je dat, *als je aanleg hebt anders niet* , je van 40 uur werken, net als van blowen, een grotere kans hebt op psychose? Het enige wat deze onderzoeken namelijk meten is de psychische destabilisatie waar iemand aan bloot staat. De hidden variable is destabilisatie; het gevolg ‘breken’ – bij wie aanleg heeft dus door pyschose.
3) Uiteraard wordt cognitieve gedragstherapie (CGT) geindiceerd. Ze zouden eens origineel zijn. Wist je dat René Diekstra in NL de CGT geintroduceerd heeft? en dat hij, toen hij zelf in sociale onmin raakte, CGT uitprobeerde en besefte dat het vrij waardeloos is cq slecht werkt? CGT is de nieuwste mode, maar – zeg er vooral niks over – want het krijgt al het geld en de hulpverlening is geindoctrineerd. De nieuwe orale fase zullen we maar zeggen.
4) Het belangrijkste: natuurlijk zegt de psychiater niet, dat eigen wijken goed zijn – dat zou politiek incorrect zijn: maar dat assimileren slecht is voor de gezondheid en mogen wonen temidden van je eigen subcultuur gezond – dat zijn onontkoombare conclusies.
Bedankt voor de link ;)
Als de islam al 1400 jaar niet de geestelijke- en moraliteitsgroeiende kracht van de zegening van introspectie en leren van fouten kend, sterker, deze dogmatisch afwijst en de gene van de ummah die er wel aan doen stenigen of op z’n minst verstoten, dan ben je als ummah of welke religieuze denominatie ook gedoemd uit te sterven.
Hanxie?
Tegen wie heb je het? En wat is het verband tussen jouw reactie en meryam’s stuk?
probleem-jongeren moeten gewoon keihard aangepakt worden.
geen gezeik over de omgeving om vervolgens het probleem dáár neer te leggen.
ieder is verantwoordelijk voor z’n eigen gedrag…
dom om te menen dat je voor ZELF-reflectie afhankelijk bent van je omgeving, beetje paradoxaal, en erg des moslims zo’n redenering.
Zie jij ergens staan dat zelfreflectie afhankelijk is van de omgeving? Nee. Als je goed zou lezen, zou je uit de tekst kunnen opmaken dat er bedoeld wordt dat je omgeving.. een(grote)invloed kan zijn op de manier waarop je je zelfreflectie tot uiting (kan)brengen.
” Een persoon die graag wil groeien, kan afgeremd worden door de reacties uit zijn nabije omgeving. ”
Afgeremd worden staat niet gelijk aan ‘niet meer in staat zijn om ‘, dus daar zit het verschil met datgene wat je zegt. Misschien wat beter lezen in het vervolg ;)
En wat heeft dit te maken met moslims? Dit is iets wat toepasselijk is voor de hele mensheid en dus niet alleen bedoeld is voor één groep.
Oh ja. Ik geef je trouwens helemaal gelijk over de aanpak van die jongeren. Die moeten inderdaad, keihard aangepakt worden. En het klopt dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen daden. Maar dit betekend niet dat ouders geen verantwoordelijkheid meer hebben tegenover hun eigen kinderen en tegenover de maatschappij waarin ze leven.
Zoals ik het je eerder ook al heb verteld:
“Ik vind je artikelen niet meer mooi!”
aangezien je ze toch ‘niet leuk’ vindt, is het ook niet van toepassing dat je hier een bericht achterlaat.
-.-‘
Hoi meryem
Ik heb de meeste stukken van je gelezen ik vind ze heel erg mooi.
Heb je wel eens nagedacht om een boek te schrijven? want dan zou ik de eerste zijn die het gaat kopen:)
zelfreflectie is inderdaad naar je zelf kijken wat je plus/min punten zijn en uiteraard moet je aan je min punten werken.
Als je wilt veranderen moet je natuurlijk steun krijgen van je omgeving.
Ik weet nog dat ik gezegd had:”Ik wil veranderen” maar de persoon op wie ik rekende zij “jij kan niet veranderen” waarop je natuurlijk dan de hoop om te veranderen snel opgeeft.
Later las ik dat ons profeet (s.a.v) had gezegd verander jullie slechte eigenschappen (kotu huylarinizi degistirin) ik hoop dat ik het goed heb vertaald :) want mijn vertaling is niet zo best.
Daarna dacht ik als ons profeet(s.a.v) het zegt dan is het te veranderen waaarna ik weer hoop kreeg.
Elhamdulillah ik ben veranderd niet honderd procent dat kan ook niet want niemand is perfect maar beter dan 2 jaar terug denk ik. Maar ik heb ook eerst mijn omgeving veranderd.
Want de mensen om je heen bepalen wat je bent/wordt voor een grotendeels.
Ik denk dat de keiharde aanpak niet zal werken het zal het probleem opschijven/tijdelijk remmen of het probleem zal een ander vorm krijgen ik denk dat ieder kind de liefde mist en iedereen is op zoek naar die liefde.