Voorpagina Ervaringen, Islam, Recensies, Spiritualiteit

Milaad Festival 2009

Zaterdag 11 april organiseerde Minhaj-ul-Quran het Milaad Festival 2009. Het Milaad Festival is elk jaar toch weer een soort van hoogtepunt tussen alle andere Islamitische activiteiten en dat is ook dit jaar weer zo. Bij binnenkomst word ik verwelkomd door de altijd vrolijke Meryem met een schaal vol zoetigheden. Ik pak een lekkere dadel, mijn vrouw natuurlijk weer de chocoladereep (dat dacht ze tenminste, bleek een dadelreep te zijn).

In het foyer hangt een gezellige sfeer, verschillende culturen, veel bekenden, keurig netjes geklede broeders (strak in pak) en zusters (mooie bordeaux hoofddoeken) van de organisatie. De Dr. Anton Philipszaal was deze avond even een Islamitische enclave.


Afsluiting Milaad Festival 2009 [Foto: Meryem Touzani]

De zaal stroomt langzaam helemaal vol (800 gelukkigen denk ik), het licht wordt gedimd en als eerste klinken mooie verzen van de Quran over de Profeet Mohammed vzmh (Sheraz, dat was een prachtige opening van de avond, masha Allah). Na deze recitatie volgt meteen één van de mooiste lofzangen van de Profeet vzmh, de Qasidah Burdah door het Schilderwijkse Quartet ‘Minhaj’ van Minhaj-ul-Quran (ja ja, er komt soms ook iets goeds uit Schilderswijk).


Nasheedgroep Minhaj [foto: Meryem Touzani]


Umar Mirza [Foto: Mohamed Hajaj]


Faisal de host [Foto: Mohamed Hajaj]

Na het voorwoord van Umar Mirza, tevens voorzitter van Al Hidayah, komt de host van de avond, Faisal (yep, Wijblijvenhier.nl was goed vertegenwoordigd op dit festival) het podium op. De mobieltjes hoeven niet uit, want je mag tijdens het programma een sms sturen naar hem met al je vragen, opmerkingen en alles wat je kwijt wilt. Dat levert op zo’n avond natuurlijk veel complimenten op, weten we nu dat de kapper van Faisal de slager om de hoek is, dat het kleine Indonesische meisje erg schattig was (nee, ze was niet de jongste van allemaal) en is er zowaar een huwelijksaanzoek (zonder ring). Hierna worden we positief verrast door onze eigen Nederlandse Sami Yusuf, de rapper-turned-nasheed-zanger Fathi Otmani met een mix van Engelse, Arabische en Nederlandstalige nasheeds. Props jongen, dat klonk echt goed!

Vervolgens is het tijd voor comedy, met mijn Indiase broeder Azhar Usman, all the way from Patna, Bihar. Hij merkt terecht op dat we deze theaterzaal hebben weten om te bouwen tot een moskee, met mooie lichteffecten met de namen van Allah swt en Mohammed vzmh. En zelfspot van moslims, Turken, Marokkanen, Desi’s is toch het grappigst om te horen. Maar prompt komt bij Faisal een sms’je binnen van een autochtone moslim dat er geen grappen zijn gemaakt over de Nederlandse moslims. Volgende keer dus ook graag hun aanpakken.


Fathi Otmani [foto: Mohamed Hajaj]


Azhar Usman [Foto: Mohamed Hajaj]


[Foto: Mohamed Hajaj]

Er is deze avond echter ook verdriet dat één van de hoofdgasten, Moez Masoud uit Egypte niet aanwezig kan zijn, wegens ernstige gezondheidsproblemen. Dat is voor mij persoonlijk wel een teleurstelling, want 3 jaar geleden hoorde ik hem in London tijdens een soortgelijk festival en het was zo ontzettend ontroerend en inspirerend dat ik wel uren naar hem zou kunnen luisteren. Wel wordt er een video van hem vertoond, waarop hij een boodschap verkondigd om elkaar (als moslims en niet-moslims) oprecht en op respectvolle wijze beter te leren kennen, omdat Allah swt ons daartoe opdraagt. Moge Allah swt hem genezen en beterschap schenken.

Ook de Indonesische nasheedgroep maakt deze mooie avond nog bijzonderder met hun mooie zang. Er staat gewoon een leuk stel liefhebbers op het podium, dat straalt er van af, masha Allah! Met een mooie video van Dawud Wharnsby wordt tenslotte de pauze ingeleid. Even snel eten (bakje rijst met wat groente), wat mensen ontmoeten, gezamenlijk Maghrib-gebed verrichten (bij deze is de Dr Anton Philipszaal ook omgedoopt tot een gebedplaats) en nog voor de gong terug voor de tweede helft.

Ook deze wordt ingeleid met een prachtige recitatie door mijn Chelsea-brother Zieshaan Amanat Ali. Dan is het woord aan Tasneem Sadiq om met een korte inleiding de hoofdgast van de avond aan te kondigen, Shaykh Muhammad Ramadan Qadri uit Manchester. Hij weet op zijn eigen frivole wijze het publiek aan het lachen te krijgen om hen een moment later te ontroeren. De boodschap is duidelijk: De liefde voor de Profeet vzmh is onlosmakelijk verbonden met moslims en dit hele festival staat in het teken van die liefde. Het is een boodschap van vrede, van liefde, van respect.


An-Nasjied Remaja [Foto: Mohamed Hajaj]


Tasneem Sadiq [Foto: Mohamed Hajaj]


Shaykh Muhammad Ramadan Qadri [Foto: Meryem Touzani]


Shaykh Muhammad Ramadan Qadri [Foto: Mohamed Hajaj]

Mohammed Cheppih geeft in een kort intermezzo aan hoe men deze liefde in de tijd van de Profeet vzmh in poezie begon te gieten en leidt daarmee de afsluiter van de avond in, Nasheed-groep Salaam. Het is een mooie afsluiter, waarbij alle gasten het podium opkomen en meedoen met het welbekende ‘Tala al badru alaina’. Ook het publiek doet massaal mee, rozen worden de zaal ingeslingerd.

Zo mooi kan het dus zijn, één en al vreugde. En dat was ook echt de sfeer die er de hele avond heerste: geen gezeur, geen discussie, geen debat, gewoon lekker genieten. Dat is ook het mooie van dit festival, het ziet er super professioneel en ontzettend mooi uit, iedereen heeft er plezier in, er vliegen spontaan takbeer-yells (Allahu Akbar!) door de zaal, je wordt ontroerd, er wordt gelachen en één en al spiritualiteit om je heen.

Ik loop na afloop naar buiten, het is nog steeds schitterend weer, ik kijk om me heen, zie allemaal vrolijke gezichten en denk: Wat is de ummah (moslimgemeenschap) hier in Nederland toch mooi, zo divers zal het op weinig andere plekken op de wereld zijn.


Mohammed Cheppih [Foto: Meryem Touzani]


Nasheedgroep Salaam [Foto: Mohamed Hajaj]


Afsluiting Milaad Festival 2009 [Foto: Meryem Touzani]


Rozen voor de bezoekers [Foto: Mohamed Hajaj]


En zo liep ook dit festival succesvol af [Foto: Mohamed Hajaj]

ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.

Lees andere stukken van