Nourdeen Wildeman is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl
Op 2 juni schreef ik mijn eerste column voor deze website. Daarin besprak ik de vaak gehoorde stelling dat de media een anti-islam beleid voeren door middel van negatieve en manipulatieve berichtgeving. Mijn conclusie was dat er van een bewust anti-islam beleid geen sprake is. Dat leek mij, bij het schrijven, wel een redelijke middle-of-the-road uitkomst die voor veel mensen acceptabel zou zijn. Vandaar mijn verbazing over het merendeel van de comments. Wat in het oog sprong was de beschuldiging dat ‘de allochtonen weer eens in het hoekje van de slachtoffers zitten’. Hilarisch natuurlijk, voor een kaaskop als mijzelf. Maar de opmerkingen over de slachtofferrol kwamen in meer comments voor.
Het probleem met de beschuldiging van een slachtofferrol is dat je het tegen alles en iedereen kan gebruiken en er absoluut geen enkel weerwoord mogelijk is. De redenatie is ‘familie’ van de beschuldiging van de ontkenningsfase.
A: Jij zit in de ontkenningsfase.
B: Wie, ik? Nee hoor!
A: Zie je wel, daar ontken je het al.
Wat kan je er nog over zeggen? Tja, eigenlijk niets dus, want je bent door de beschuldiging zelf al monddood gemaakt. Hetzelfde geldt voor de beschuldiging van de slachtofferrol. Wanneer iemand hiervan beschuldigd is, heeft hij niets meer te zeggen. Behalve dan dat hij vindt dat hij onterecht wordt beschuldigd van de slachtofferrol. Aha, hij is dus het slachtoffer van een onterechte beschuldiging. Zie je wel? Slachtofferrol!
Ondertussen is iedereen al wel eens aan de beurt geweest: de Marokkaan, de Palestijn, de Werkloze Allochtoon, de Surinamer en Antilliaan, ja zelfs de ChristenUnie en Geert Wilders himself.
Het gebruik van de beschuldiging komt voort uit een meningsverschil over de manier waarop mensen hun eigen positie moeten verbeteren. De beschuldiging wordt voornamelijk geuit wanneer iemand publiekelijk kenbaar maakt dat er iets niet fijn is – of zelfs heel erg – wat hem betreft, maar waarvan de oorzaak en oplossing buiten hemzelf ligt. De verschillen in denkwijze komen op het volgende neer:
Optie a: Je moet kijken wat jij zelf hebt bijgedragen aan de oorzaak van een probleem en dat eerst oplossen. Als je direct de bal bij anderen gaat leggen, is je opstelling te passief en plaats je jezelf in de slachtofferrol. Het is slachtofferrol versus zelfkritiek.
Optie b: Als jou onrecht wordt aangedaan door iets buiten jezelf, moet je dat kenbaar maken om druk uit te oefenen op de verandering. Als je maar voldoende mensen overtuigt van jouw gelijk, zullen zij ofwel helpen het externe onrecht te veranderen, ofwel begrip hebben voor jouw situatie. Het is stilstaan en zwijgen versus spreken.
De werkelijkheid is meestal niet zo zwart-wit en de beide opties worden vaak tegelijkertijd toegepast. Zo kan je aan de ene kant een column schrijven om iets externs aan te kaarten (spreken) en tegelijkertijd een project starten om in jezelf of in jouw gemeenschap problemen aan te pakken (zelfkritiek). In zo’n geval is het jammer om te lezen dat mensen je beschuldigen van een slachtofferrol, omdat je het gevoel hebt dat dit geen recht doet aan het volledige scala van activiteiten dat je ontwikkelt.
Zelf til ik er niet zo zwaar aan. Dat de Nettiquette nog maar nauwelijks worden toegepast en de Nederlandse Reaguurder een slag apart is, is allemaal allang bekend. Ik weet wat ik denk en wat ik doe. Ik ben geen slachtoffer. Maar vandaag gooi ik het eens over een hele andere boeg:
ik: wie op deze column reageert is sowieso al gefrustreerd.
comment: ik vind deze column echt waardeloos!
ik: zie je wel, gefrustreerd.
Nourdeen Wildeman
Nourdeen Wildeman is een Nederlander van christelijke komaf die op 24 jarige leeftijd moslim is geworden. Nourdeen is oprichter en voorzitter van Stichting as-Salaamah wal'Adaalah.Lees andere stukken van
8 Reacties op "Slachtofferrol"
Ik heb je vorige column nog eens nagelezen.
Ik heb ‘m blijkbaar verkeerd opgevat.
Bij deze excuses voor het commentaar over moslims weer in de slachtofferrol, wat je blijkbaar niet deed.
(hoewel dat wel regelmatig gebeurd in andere columns, etc.)
In dit artikel heb je in een zin de kern van je vorige artikel uitgelegd. Met die info was het artikel een stuk makkelijker te lezen.
Probeer van die kennis gebruik te maken, om voortaan iets duidelijkere columns te schrijven.
In je artikel lees ik een duidelijke aanval op het fenomeen …discriminerende media… die je wilt ontkrachten:
“Door het consequent op die manier onder de aandacht te brengen, ontstaat er afstand, onbegrip en angst tussen moslims en niet-moslims in Nederland”
“Het is niet moeilijk om een negatieve beeldvorming te creëren. + uitleg”
“Een voorbeeld hiervan kwam ik tegen op de… enz.”
…Daarmee zeg je impliciet dat het dus wel gebeurd
zinnen als
“Als je er naïef over denkt, kan je zeggen dat het een foutje is,”
met andere woorden:
…het gebeurt expres…
gevolgd door:
“Dit is niet de eerste keer dat de aangeboden informatie op spitsnieuws.nl verkeerde informatie laat zien.”
… Dus het gebeurt vaker (expres)
Dan hebben we het grootse deel van het artikel gehad.
Alleen de een na laatste paar alinea maakt je punt duidelijk.
Maar wordt weer gevolgd door:
“Speelt dat ook in het voorbeeld van hierboven? Ik denk het niet.”
Waarbij je een verklaring die je zelf geeft ontkent.
“Probeer van die kennis gebruik te maken, om voortaan iets duidelijkere columns te schrijven.”
Haha nee die is grappig. JÃj begrijpt iets niet/verkeerd, dus heeft de schrijver geen duidelijke column geschreven.
Goed punt. De medaille heeft twee kanten. Zowel “playing the victim” als “blaming the victim” kunnen debattrucen zijn om kritici de mond te snoeren.
Beste ‘racist’,
Excuses geheel aanvaard! Ook erg netjes dat je er even zo op terugkomt; je had ook niets kunnen zeggen. Dus, bij deze zelfs een complimentje. En bedankt dat je de moeite neemt om inhoudelijk te reageren op mijn eerdere column.
Ik begrijp je verwarring een beetje en denk dat het te maken heeft met het volgende.
a) In de column bespreek ik de vraag of sommige media [b]bewust[/b] een [b]anti-moslim beleid[/b] voeren. De vraag is dus niet of de media ‘foutloos’ is.
b) Ik start mijn column met een stelling die ik vaak van anderen hoor (en jij blijkbaar ook). Dat is dus niet [b]mijn mening[/b], maar iets dat ik anderen hoor zeggen.
c) Vervolgens neem ik de lezer mee langs wat constateringen die ik heb gedaan. Mijn conclusie op basis hiervan is vervolgens dat er geen sprake is van een [b]bewust anti-moslim beleid[/b].
d) Dat betekent echter niet dat ik stel dat de media ‘foutloos’ is. Nee, ik benoem een aantal minpunten die ik heb gevonden, bijvoorbeeld de desinteresse om een inhoudelijk relevante illustratie te plaatsen.
Je zou overigens in het algemeen over een onderwerp kunnen zeggen dat iets wél vaak voorkomt maar géén beleid is. Voorbeeld:
Q: Hebben treinen vaak vertraging?
A: Ja.
Q: Is er sprake van een [b]bewust beleid[/b] met als [b]doel[/b] treinen te laat te laten komen?
A: Nee.
Ik hoop dat op basis van deze toelichting het een en ander meer duidelijk is geworden.
Groet,
Nourdeen
“Haha nee die is grappig. JÃj begrijpt iets niet/verkeerd, dus heeft de schrijver geen duidelijke column geschreven.”
Je kunt de reacties doorlezen. Maar ik denk dat ik niet de enige ben die het verkeerd opgevat had.
Ik was ook een van de eerste die mijn reactie (gebaseerd op een, zo bleek, verkeerde interpretatie) postte.
Ik heb ’t net nagekeken, maar er waren niet veel mensen die mij verbeterden.
(En ik wil niet geloven dat een meerderheid reageert zonder de columns überhaupt te lezen.)
Eens testen of ik hier ook weer geweerd word…
Fred zit ook in de slachtofferrol?
De discussie op Are you ready..
Zou de discussie ook afgekapt zijn als deze over de schuld van Israël wilde aantonen?