Voorpagina Ervaringen

What’s love got to do with it?

Lieve F.,

Als je dit leest, bevind je je vast in een achtbaan van talloze emoties. Ik kan me alleen op onvermijdelijke afstand inleven in alles wat er op dit moment door je heen gaat. Net wanneer de ene emotie haar hoogtepunt heeft bereikt, maakt deze plaats voor  de ‘overweldigendheid’ van de andere. Zo voel je intens geluk omdat je de sprong in het diepe waagt met de ware en tegelijkertijd huiver je voor al het onbekende dat jou in dat diepe te wachten staat. Vermengd met opwinding, treur je omdat je je vertrouwde en dierbare omgeving achterlaat en je pas na eenentwintig jaar van je geboortestad losmaakt, maar je beseft je vervolgens ook dat het eenvoudigweg iets is wat bij het volwassen worden hoort.

De zenuwen gieren door je lijf als je je bedenkt dat straks alle blikken op jou gericht zullen zijn. De spanning maakt zich meester van je ademhaling en de snelheid waarin de emotionele achtbaan zich vervoert, maakt het er niet bepaald beter op. Op dit moment ben je slechts enkele uren verwijderd van dé grote reis. Ontspan! Adem in, adem uit…Las een korte pauze in, leun op je stoel achterover en sta jezelf dit klein leestripje toe. Voorpret is immers de leukste pret.

Ik neem je terug naar anno 2002. Toen hoorden we voor het eerst van elkaars bestaan en begon onze, toen (flinterdunne) band met een volgens-mij-zijn-wij-familie-mail. Jij was die verre achternicht uit het hoge noorden en ik was die zuiderse nieuweling woonachtig in het zuiden des land. We leidden toen al twee verschillende soorten levens. Daar waar anderen het een obstakel hadden gezien en daarbij hadden gelaten, merkten we dat het in ons geval het wederzijdse interesse in en begrip voor elkaar steeds meer zou doen versterken. Daar bleef het gelukkig niet bij. In de loop der tijd werd je mijn trouwe vriendin, mijn vertrouweling, mijn rots in de branding. Weliswaar niet samen opgegroeid maar wel met z’n tweetjes de volwassenheid tegemoet. Als het gaat om een band zoals de onze, verkies ik altijd kwaliteit boven kwantiteit. En nu mag ik je bruidsmeisje zijn. Deze schijnen tijdens de huwelijksplechtigheid de bruid behulpzaam te zijn. Zolang je maar onthoudt dat ik van plan ben om mijn bruidsmeisje rol voor de rest van mijn leven te blijven vervullen. F., wat mag het verder zijn?

Ik neem je terug naar ons pact. Een jaartal kan ik me niet exact herinneren. Maar jij hebt het pact der pacten verbroken! Over de strekking ervan zal ik verder niet uitweiden; dat laat zich door iedere lezer wel raden. Wees niet bang, het laatste waar ik op uit ben is je emotionele achtbaan ook nog eens met schuldgevoelens te cultiveren. En stiekem ben ik ook een kleeeiin beetje opgelucht dat ik me er ook niet aan hoef te houden. Je doet er goed aan. Ik ben niet de aangewezen persoon om de mooie dingen van het huwelijk op te sommen. Toch kan ik je vertellen dat je er klaar voor bent. Je bent niet doordrenkt van het Hollywoodiaanse happily-ever-after gevoel. Die bestaat niet en daar ben je je maar al te goed van bewust. Voorspoedige tijden brengen mensen dichter bij elkaar. Je valt elkaar in de armen en niks kan misgaan. Het gaat erom dat je juist in tegenspoed samen valt, elkaar de hand reikt en opstaat. Samen.

Graag wil ik je ook meenemen naar hoe het er ook aan toe gaat. Ik zat laatst in de trein naar huis en zat tegenover de meest openhartige mobiel beller ooit. In een tijdsbestek van minder dan twintig minuten werd ik getrakteerd op alle in en outs en ‘sappigheid’ van haar liefdesleven. Liefde? Nou ja… echt sprake van liefde was er eigenlijk niet. Met een vriendin maakte ze een balans op van alle potentiële huwelijkskandidaten die de laatste tijd de revue passeerden. Ab zou te streng zijn en wellicht eenmaal getrouwd haar niet alleen naar buiten laten gaan. Ab viel af. Mo, met een paar kilootjes teveel, zou erg gehecht zijn aan zijn moeders culinaire kunsten en daar wilde de bewuste dame ook niet in de schaduw van staan. Ook Mo viel hierbij af. Hafid zag er niet zo modieus uit en zij was als de dood bang dat haar fashionista reputatie daaronder zou komen te lijden. Af, af, af… Het drietal kandidaten werd genadeloos afgewezen op grond van, voor mij, nogal twijfelachtige criteria. What´s love got to do with it?, vroeg ze zich hardop af.

En nu breng ik je terug naar de werkelijkheid. Een waarvan je trots op mag zijn. Er zijn talloze redenen om in het huwelijk te treden en evenveel manieren om dat voornemen met de ander te delen. Het enige wat ik weet is dat het lot jullie bij elkaar heeft gebracht maar alleen liefde zal ervoor zorgen dat je daadwerkelijk bij elkaar blijft. Zo verliest het lot, zonder de krachtige toevoeging van de liefde, al zijn macht. Ik mag mezelf geen expert noemen maar op de vraag: ‘What´s love got to do with it?’ antwoord ik stellig ‘Once you got love, you’ll get it’.