Voorpagina Media

Beste Pa

Beste Pa,

Heeft u het al gehoord? Meer dan de helft van ‘hoogopgeleide’ moslims denkt erover om Nederland te verlaten als het politieke klimaat hier drastisch verandert. Maar ik blijf hier, hier in Nederland, in mijn land. Mij krijgen ze niet zomaar weg; ik heb hier genoeg om voor te blijven. Bovendien geloof ik niet in utopieën, dus vraag me toch echt af waar het gras volgens die ’toekomstige migranten’ groener zou moeten zijn. 

In Marokko in ieder geval niet; zeker niet in de bergen van Tamassint. Al helemaal niet meer na die aardbeving. Het zal daar nooit meer hetzelfde zijn. Ik ben dus zeker niet van plan om uw bloed, zweet en tranen zomaar in te ruilen voor een enkeltje naar een land waar ik helemaal opnieuw zou moeten beginnen. Het lijkt me fantastisch om een tijdje in een jungle te leven, maar ik ben niet zo van de apen, weet u wel. Enfin, u heeft zich opgeofferd voor ons, ook voor mij. En dat heeft u niet gedaan om mij jaren later te moeten zien vertrekken uit het land waar wij veel meer kansen hebben dan we vaak denken. Als we er tenminste hard voor werken, soms iets harder dan de ander, maar ach, that’s life.

Als het even tegen zit, zal ik denken aan de tijd dat u hier net kwam en onder barre omstandigheden moest overleven, toen u werd beschouwd als een tweederangsburger. Ik zal denken aan de tijd dat u met negen anderen op één kamer leefde en geen kans kreeg om te integreren. Ik zal denken aan de tijd dat u moeite had met de Nederlandse normen en waarden, maar hier met de tijd prima mee wist om te gaan. Ik zal denken aan de tijd dat u jong, ambitieus en een gruwelijke Afro kapsel had, maar niet meer mocht doen dan werken in een fabriek. U heeft het vele malen moeilijker gehad dan wij ons kunnen voorstellen.

Ik zal me ook verplaatsen in de tijden dat u niet meer met uw vader naar de markt kon om de eigen gewassen te verkopen. Of over de tijden dat u met uw zussen nachtenlang kon filosoferen over de vervelende kippen van de buurman. Maar wat dacht u van de tijd dat u uw moeder hielp met de amandeloogst? Het belangrijkste is dat ik mezelf moet blijven herinneren aan uw vertrek uit uw geboorteland omdat u niet anders kon. Tenminste, niet als u ons de kansen wilde geven die u zelf nooit heeft gehad. Daarom wil ik u bedanken voor het vertrouwen in dit land. U bent hier tenslotte gebleven en niet terug gegaan; hoe groot de verleiding ook was.

Op mijn beurt zal ik u beloven dat ik er het beste van ga maken, hoe groot de verleiding soms ook zal zijn dat niet te doen.

Abdelkarim. Voormalig hoofdredacteur van Wijblijvenhier.nl. Documentairemaker. Is geboren in de Zeeuwse contreien en wist al op vroege leeftijd dat het boerenleven niet voor hem was weggelegd. Hij besloot om zijn hooivork aan de wilgen te hangen, de koeien vaarwel te zeggen en zijn geluk te beproeven in Rotterdam. Hij studeerde Nieuwe Media aan de Universiteit van Amsterdam, was als journalist werkzaam bij de VARA, columnist voor KRO Hemelbestormers en Joop.nl, praat graag tegen vreemden, schaamt zich slechts voor zijn tenen en hoopt dat zijn levensmotto ooit de geschiedenisboeken ingaat: "Als je een geit een jurk cadeau geeft, weet je nooit wat er gebeurt"

Lees andere stukken van Abdelkarim