Voorpagina Grappig

Afdingen: 10 Gulden Tips

"Only for you, special price!" Het is voor velen (bijna) vakantietijd. Ik wil het daarom over één aspect hebben waar ‘de Nederlander’, als die al bestaat, tijdens vakanties in het zuiden moeite mee schijnt te hebben: het afdingen. Is het niet vreemd, dat ook ‘de Nederlander’, die van nature een handelaar is en van jongs af aan thuis leert onderhandelen, in tegenstelling tot mensen van andere culturen, problemen met afdingen heeft? Hoewel, er is wel een cultuurverandering gaande op dit gebied in Nederland. Bij grote aankopen, zoals bij een TV of koelkast, blijken de prijzen tegenwoordig minder vast te zijn dan vroeger. Weer een zegen van het multiculturalisme?

Enfin, het afdingen is ook voor de allochtoon die hier is geboren en getogen nog steeds iets vreemds. Het is vooral een aspect van de ‘zuidelijke’ cultuur dat men buitenshuis leert. Voor de toerist op die locatie is het een aspect dat moeilijk te ontwijken is. Zelfs al lig je op het strand bij een 4-sterren hotel en mijlenver van de soeks, dan nog is de kans groot dat je middels een soortgelijke formule op je badlaken wordt wakker geschrikt: "You like this watch? Special price, …only for you!"

Tja, als de berg niet naar Mohammed komt, zal Mohammed naar de berg moeten gaan. Om u toch uit benarde situaties te helpen bied ik u mijn 10 gulden tips bij het afdingen. Ik zou zeggen, "If you like?…" Print ze dan uit en stop ze bij uw paspoort en andere papieren. Mijn girorekeningnummer kunt u bij de hoofdredacteur opvragen!

De 10 Gulden afdingtips.

1.- Vergelijk! Vraag voordat je echt aan het onderhandelingsproces begint bij verschillende winkels wat hun laagste prijs is. Noem in beginsel geen prijs want zodra je dat doet kunnen ze je eraan vastnagelen. Vraag wat hun laagste prijs is en loop dan verder naar de volgende. Je hoeft niet de hele soek door. Twee à drie winkels is voldoende.

2.- Duik! Na de inventarisatie heb je een beeld van de vraagprijs. Weet dat de vraagprijs vaak zo’n twee a drie x hoger dan de werkelijke waarde van het product. Ga dus altijd ruim onder de helft zitten en kijk hoe ver ze willen gaan.

3.- Wees discreet! Laat geen geld zien. Dat verzwakt je onderhandelingspositie. Het helpt om er ‘incognito’ als een ‘local’ uit te zien. Is je huid te blank en zijn je ogen te blauw dan helpt het soms om er als een student, hippie, of sloeber uit te zien.

4.- Handen thuis! Hou het product nooit vast in je hand terwijl je aan het onderhandelen bent over de prijs. Daarmee geef je namelijk non-verbaal aan dat je het product sowieso wilt kopen en er voor de verkoper geen noodzaak is om veel te zakken met zijn vraagprijs. Hou dus ook je andere pret emoties onder de pet!

5.- Bluf! Acteer en trek een pokerface. Bluf over wat jij denkt dat het product waard is. Doe alsof je het product niet echt nodig hebt en ook makkelijk zonder kan. Als laatste kun je de weglooptruc doen. Als je te maken hebt met een koppige verkoper die niet wilt zakken met de prijs of je bent benieuwd hoe ver hij echt wil zakken loop dan weg en zeg dat je het gewoon te duur vindt. In negen van de tien gevallen wordt je teruggeroepen en hoor je zijn/haar echte laagste prijs. Zo niet dan was dat zijn laagste prijs en kan je altijd terug!

6.- Verken! In toeristische wijken zijn producten altijd duurder dan daarbuiten. Het is een kwestie van vraag en aanbod. Een stukje verder buiten de toeristische zone lopen, loont ook!

7.- Denk groot! Wees niet gulzig. Ga niet te veel afdingen op kleine aankopen. Dus niet gaan afdingen bij het kopen van een ijsje, daar bespaar je niet veel geld mee en het is zonde van je tijd en kan tot onnodige conflicten leiden.

8.- Wees scherp! Wees niet goedgelovig. Trap niet in praatjes als "O, kom je uit Nederland. Daar heb ik heb familie ..daar heb ik gewoond….ik spreek ook beetje Nederlands bla bla." Het is een beruchte truc om een band met je op te bouwen en vertrouwen te winnen. Mensen zijn nu eenmaal meer bereid veel geld te geven aan een vriend of leuke verkoper waar je wat mee gemeen hebt. Laat je ook geen dingen aansmeren. Hou de touwtjes in handen. Weet dat de klant koning is. In geval van nood stap je naar de politie. Vaak is dreigen naar de politie te stappen al voldoende. Weet dat de politie (meestal) aan de zijde van de toerist staat.

9.- Wees leuk! Speel het spel mee. Gebruik je charmes en humor! Het is een groot toneelstuk en je bouwt een leuke band op met de verkoper. Het is goed voor je mensenkennis en zelfkennis. Oefening baart kunst. De afdingkunst zit echt niet in de genen, maar is aan te leren. Afdingen wordt pas echt leuk als je er goed in bent geworden.

10.- Wees serieus! Je mag het leuk en gezellig maken, maar speel geen spelletjes over de essentie van de zaak. Realiseer je dat de verkoper zijn brood aan het verdienen is. Geef hem geen valse hoop. Als na tien minuten afdingen een overeenstemming is bereikt, is het erg onbeschoft om het dan alsnog af te wijzen.

Aansluitend op het laatste punt hoorde ik eens het grappige waargebeurde verhaal van een Australiër die ik jaren geleden op een terras heb ontmoet in Marokko. Hij vertelde dat hij in Marrakech aan het oefenen was geslagen met afdingen. Op een gegeven moment begon hij bij een kraampje af te dingen op een paar sandalen.

De vraagprijs was honderd dirhams (circa tien euro) en de Australier bood twintig dirhams (twee euro). Hij bleef koppig volhouden aan die twintig, omdat hij toch niet van plan was te kopen maar slechts wilde oefenen. Dus wat gebeurt er? De verkoper blijft zakken, 80, 70, 60, 50, 40….de Australiër antwoordt: "No, no, no,….I said twenty". Na tien minuten onderhandelen pakt de verkoper de sandalen voor hem in. "O.K. , for you twenty". De Australiër reageert verrast,… hij wil ze helemaal niet!

Hij had nooit gedacht dat de verkoper naar 20% van de vraagprijs zou zakken. Hij bedankt daarom vriendelijk. Op dat moment voelt de verkoper zich besodemieterd en kan zijn emoties niet meer bedwingen. Hij groet daarom de Australiër op de Arabische gepaste wijze. Jullie weten wel: vliegende tapijten sandalen! Gelukkig kon hij er achteraf om lachen. Ik adviseerde hem naar de politie te stappen, maar dat vond hij niet nodig. De emotionele en fysieke schade vielen gelukkig mee. Hij vond het bovendien een erg grappige en leerzame ervaring…

Kamel Essabane is het stilste jongetje van de klas dat toch begon te praten en zijn klasgenoten soms hard aan het lachen wist te maken. Hij overwon zijn angsten en maakte van praten voor groepen zijn beroep. Doordeweeks loopt hij met de pet op van docent islamitische godsdienst rond op een hogeschool en voorziet hij tevens diverse scholen van advies als onderwijsbegeleider identiteit en levensbeschouwing. Ook vertelt hij soms filosofische verhalen aan het Fahm Instituut. Af en toe plaatst hij vanachter zijn laptop in alle stilte een ernstige tekst op het net. Misschien dat iemand het leest.

Lees andere stukken van Kamel