Voorpagina Cultuur

Simon Vinkenoog 1928-2009

Zoals altijd nam ik de traptreden met drie tegelijk. De bibliotheek – tegenwoordig heel hip OBA geheten – is al sinds ik de strips van Nr XIII las in Mijdrecht mijn vaste liefde. Af en toe duurt het wat maandjes of soms zelfs een heel jaar, maar altijd keer ik terug naar die eerste leesliefde. Sinds ik naar Amsterdam gemigreerd ben, was ik zoekende, tot ik het oude biepgebouwtje aan de Molukkenstraat ontdekte – net effe te klein voor mijn leeslust. Vrij kort daarna werd het grote gebouw naast het Centraal Station opgeleverd. Dat vond ik eerst maar niets. Ik kon geen boek meer vinden, geen categorie meer ontdekken, de samenhang was totaal verdwenen. Ik voelde me unheimisch ouwe, ik zweer ut.

Tot Simon Vinkenoog de trappen optoog met zijn gedicht.

Sinds een jaartje staat dat flitsende gedicht van Simon Vinkenoog – op zijn 80ste verjaardag onthuld – op de traptreden van het OBA. Prompt kreeg ik er vaker zin in om naar CS te fietsen en daar door de OBA heen te dwalen. Opeens ontdekte ik de vrij te gebruiken piano op de begane grond, de Islamsectie hoog in de bomen, de meanderende geschiedenisafdeling, de wekelijkse radio-uitzendingen op de 4de, koffie met killer uitzicht. De bibliotheek begon te leven en het maakte me geen donder uit of ik wel of niet mijn boeken kon vinden. Dat kan poëzie met je doen.

Simon Vinkenoog overleed zondagochtend 12 juli, op net geen 81-jarige leeftijd, na geleefd te hebben op een dieet van poëzie, liefde voor zijn vrouw, liefde voor Amsterdam (en een hele hoop wiet). Ik zal die ouwe hippie missen. Sterkte aan zijn naasten.

"Een nieuw gedicht voor Amsterdam

Je ster gaat weer stralen, Am*dam
 De magie gaat weer werken, Am*dam
Het voorjaar komt nader, Am*dam
 Je wordt weer verliefd, Am*dam
Je gaat vrijer bewegen, Am*dam
 Er kan weer gelachen worden, Am*dam."

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van