Voorpagina Cultuur, Ervaringen

Blijf bij me

Een jaartje of wat geleden liepen me meissie en ik over de vermaledijde Wibautstraat. Eerst langs de GG&GD waar ik later Mekkashots haalde zonder naar Mekka te gaan helaas (lang verhaal). We liepen door naar de Roetersstraat met zijn vele studenten. We passeerden een klein café alwaar een wat sip ogende man aan een raamtafel een jonge klare dronk. Zijn melancholische oogopslag sprak van eenvoudige schoonheid. Ramses Shaffy woonde toen al niet meer zelfstandig en had de vele lichamelijke en geestelijke tegenslagen die met ouderdom komen. Toch sprak er schoonheid uit zijn verschijning (ondanks die jonge klare). Enige tijd later gaf ze me zijn dichtbundel.

"Blijf bij me"

In de nevel van de misverstanden
Gevechtend, die de tijd verkleint
Verhult, verheult
Dan geef ik mijn twee handen
Dan draag ik je door onbegrip
Ik draag je door moerassen
Door duisterheden, grimmigheden
Langs gretige grauwe vijanden
Blijf bij me

Het ontwaken in de morgenlanden
Als oorlogen de harten doden
In de fusillades
Dan geef ik mijn twee handen
Ik draag je door vernielde straten
Ik draag je langs kraters
Puinhopen en wanhopen
Langs gretige grauwe vijanden

Langs ontredderende toekomstbanden
Angsten en onzekerheden
Langs hunkering, in paniek
Geef ik mijn twee handen
Ik draag je langs afgronden
Ik draag je door grotten
Duisterheden, grimmigheden
Langs gretig grauwe vijanden
Blijf bij me
Ik heb je lief.

Ramses Shaffy, Ik heb je lief, zo lief. (Nijgh en Ditmar, 2007)

Blijf bij me

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van