Voorpagina Ervaringen

Mijn eerste keer Canal Pride 2009

Nazima schrijft als gastarbeider.

Elk jaar zie ik het op het journaal Canal Pride in Amsterdam. Al die mensen op de boten en al die mensen langs de kant. Wat een happening! Aangezien ik van events hou, wilde ik de Canal Pride toch ook een keer beleven. Gewoon uit nieuwsgierigheid en medemenselijkheid. Want in mijn Islambeleving houdt ALLAH van iedereen of je nu gay of straight bent. Dit jaar was ik een van de gelukkigen die mee mocht varen op de Surinaamse/Caribische boot genaamd Pirates of the Caribbean onder captain Mikel Haman. Hij organiseerde dit samen met anderen. Zo gezegd zo gedaan. Wat ik niet wist is dat de plekken op de boot heel gewild zijn en je moet je snel aanmelden om verzekerd te zijn van een plekkie.

Vrijdagavond voor Canal Pride zien we Ahmed Marcouch voorbijkomen op tv. Mijn mattie op gebied van liberaal zijn. Prachtig gesproken en mijn dochter stelt me de vraag of het wel veilig is om mee te doen. Ik verzeker haar dat het zo is en dat bij alle grote events veiligheidsmaatregelen worden getroffen en zo ook bij de Canal Pride. Maar mama ben je dan niet bang? Nee hoor! Waarom zou ik bang moeten zijn? Ik had eerlijk gezegd niet eens over nagedacht of ik bang zou moeten zijn, voor wat?
 
Zaterdagochtend maak ik me gereed. Mijn hubby (husband) rijdt me naar Amsterdam waar ik moet opstappen aan de Singel. Spannend, een gevoel van blijdschap, opwinding en adrenaline stromen door mijn lijf. Ga ik niet zeeziek worden? Ik heb geen medicijnen bij me als het wel zo is. Hoe reageren de bootbezoekers op elkaar? We zijn aangekomen aan de Singel. Bij de Blauwburgwal zie ik mensen druk doende met een boot te versieren met ballonnen. De ballonnen zijn in de kleuren van de regenboog en worden aan de boot vastgemaakt. Die regenboog kleuren zeggen mij altijd maakt niet uit wie je bent of wat je bent, de strepen zijn gelijk aan elkaar en mensen dus ook. Daarnaast nog vier grote Roze Ballonnen en aan een van die ballonnen Wappert de Surinaamse vlag. Onwennig lopen we op de boot af en kijken vol bewondering wat er gaande is. Ik val Mikel in zijn armen en groet hem met de gebruikelijke drie zoenen. Hoe gaattie? Hectisch en druk zegt de captain Mikel. Mijn hubby maakt foto’s en filmt een beetje. We gaan ons omkleden als piraten, dat betekent een zijden witte bloes, zwarte broek of rok, piratencap en roze boa. UFFF nu al warm laat staan later op de dag wanneer de zon volledig schijnt, maar alles voor Pirates of the Caribbean!
 
We zijn echt een diversiteitsboot. Jong en oud, zwart en wit, straight en gay het is allemaal te vinden bij ons. Echt een aanrader voor iedereen om het eens mee te maken. Laat je niet afschrikken door de beelden van het journaal die alleen boten laten zijn die heel erg extravagant zijn. Die varen ook mee. Maar van de 80 boten zat ik er op een die een thema had, origineel was en de saamhorigheid en warmte van elkaar en dat was TOF! Zwaaien, lachen, zingen en dansen. Je voelt je voor een dag lid van het Koninklijk Huis want zo ervaar je eens hoe vermoeiend maar leuk tegelijkertijd het is om in the picture staan voor 530.000 mensen langs de kade en op het water in hun bootjes die voor je klappen, meezingen, foto’s maken en je toejuichen. Wat een prachtige dag die ik hopelijk jaarlijks ga beleven.