Enkele jaren geleden stond ik met een roller in mijn hand de muren te schilderen. Het was die dag ‘Eid ul Adha, het offerfeest, en ik was naar de moskee geweest voor het feestgebed. Voor hetzelfde gemak was het trouwens ‘Eid ul Fitr, het suikerfeest, geweest. Daarna was ik flink geknuffeld, gefeliciteerd totdat mijn arm uit de kom schoot en mijn wangen verschroeid van die stoppelbaarden-in-ontwikkeling. Na afloop ging iedereen naar huis. Ik ook.
Ik kende nog niet zoveel moslims en wist niet zo goed wat nu de bedoeling was. Het was feest. Woeptiedoe. Ik belde mijn ouders. Ik belde wat vrienden van werk. Ondertussen was het tijd voor het middaggebed en ging ik weer naar de moskee, die was redelijk leeg. Er waren nog wel wat mensen die wat handen wilden schudden en wilden knuffelen omdat ze in de ochtend daar geen kans voor hadden gehad. Auw.
Uiteindelijk belandde ik dus thuis en keek ik wat om me heen. De muur zag er niet zo wit meer uit. Ik zou een paar vrije dagen hebben om die over te schilderen. Ach, ik had toch niet zoveel te doen en besloot de muren dan maar te gaan schilderen. Op ‘Eid.
Als ik nu tijdens de Ramadan om me heen kijk, dan zie ik een terugkerend patroon. Bij ons in de moskee wordt elke avond een rijke harira-soep gekookt. Er liggen altijd dadels, sjebekkia en pannekoeken (ook wel pannenkoeken) en pakken melk, water en karnemelk. Er wordt goed voor de inwendige mens gezorgd.
Meestal verbreek ik mijn vasten daar. Ik zie veel gezichten die ik van vorige jaren ken. Een enkele jongeling, maar vooral de broeders die je alleen tijdens de Ramadan in de moskee ziet. Voor de rest zie ik ze ook wel, maar dan ploeterend op straat. Veel broeders die illegaal in het land zijn, veel jongens die normaal op straat leven. Ook flink wat nieuwe moslims, bekeerlingen, komen daar voor iftars. Na zo’n iftar rennen de meeste oude moslims naar huis om ‘goed’ te eten en komen dan pas weer met het nachtgebed terug.
De rest kijkt dan een beetje schuw om zich heen en verdwijnt in de nacht.
Na verloop van tijd viel dit op bij een vriendin van me met wie ik vroeger samenwerkte in de boekhandel. Als ze moslim was geweest, zou ze echt de beste moslim ooit zijn, volgens mij. Als ze merkte dat de vasten was begonnen, informeerde ze voorzichtig wat ik ging doen. Als ik in haar oordeel niet genoeg onder de pannen was, nodigde ze me uit om de vasten te komen verbreken. Ook werd ik, alhamdulillah, steeds vaker uitgenodigd bij mijn Zuid-Afrikaanse moslimfamilie. Die hadden me in het begin begeleid toen ik moslim werd en die zorgden voor spiritueel onderdak tijdens die beginfase. Een jaar of 2 geleden durfde ik hun eindelijk terug uit te nodigen. Ik was toen eindelijk zelf onder de pannen van de oemmah.
Misschien moeten we hier wat vaker aan denken: er zijn nogal wat zwervende vastenverbrekers her en der. Zoek af en toe eens een bekeerling of eenzaam mens uit en verbreek samen het vasten. Op die manier wordt het vasten een feest en het feest vast en zeker ook een feest. Laat hen daarna niet zomaar verdwijnen in de nacht, maar nodig ze thuis uit. Maak het ook een feest voor hen. Dan hoeven wij de muur niet meer te verven.
Noureddine Steenvoorden
In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.Lees andere stukken van
15 Reacties op "‘Eid-ereen onder de pannen?"
AMIEN!
Zo mooi geschreven,dit doet me veel!!
Prachtig, ik heb ontzettend veel bewondering voor jou! Mooi stuk!
Doe dit graag en heb ooit een zogenaamde bekeerde moslima met veel plezier bij mij thuis uitgenodigd.
Maar dit was helaas een slang die je alleen weet te gebruiken.
Heb mijn lesje geleerd!
Ik vind het heel goed van je dat je dit opschrijft omdat wij die opgevoed worden met de Islam niet echt beseffen dat het voor een ’teruggekeerde’ broeder of zuster heel moeilijk kan zijn om je weg te vinden. Al helemaal als je thuisfront niet blij is met je keuze voor de Islam. Ik ben blij dat je ‘onder de pannen’ bent. Hopelijk kunnen we allemaal een steentje bijdragen en zo nu en dan iemand uitnodigen voor een iftar, iemand anders dan je familie.
En natuurlijk ook voor het suiker- of offerfeest.
Ach , niet uitgenodigd worden is nog niet zo’n probleem , ik heb veel meer last van al die goedbedoelde adviezen van “geboren Moslims ” die er vanuit gaan dat de manieren waarmee ze zijn opgevoed de enige juiste zijn , Hanafies die je vertellen dat je niet genoeg Soenna gebeden bid , Mensen die commentaar hebben op hoe je je handen houd tijdens het gebed .. Soennies en Shia die allebei vinden dat je hun pad moet volgen ( volgens mij ben ik MOSLIM geworden en heb ik niets met een 1500 jaar oude familie-ruzie te maken ;) )
En dan natuurlijk nog de Salafie broeders die altijd alles beter weten en je Moslimschap in twijfel trekken als je laat blijken geen intresse in hun Madhab te hebben
Alhamdulillah voor mijn vrouw en schoonfamilie die mij niets opdringen en het respecteren als ik anders beslis dan zij gewend zijn …
Helaas ken ik geen bekeerlingen, anders zou ik het graag doen.
Hoewel ik net zoals Nadia een slechte ervaring heb gehad met een zogenaamde bekeerling die ik tot op de dag van vandaag ns goed wil meppen. Maar ik leer me in te houden door de ramadan :)
Abushams zoooo herkenbaar wat jij zegt!
Negeren die handel…..dat helpt meestal wel
Bidden in de moskee kan soms heel onaaangenaam zijn met zulke mensen maar zoals ik zei vriendelijk knikken en niks terug zeggen doet som wonderen
Oh please, Nourdinne komt erachter dat al die gastvrijheid schone schijn is.
Ik ben een ‘geboren’ moslima en wordt nog minder uitgenodigd. Sterker nog helemaal niet. Een bekeerling is nog in het begin hip en happening.
“gastvrijheid schone schijn”…. Hmm dat was nu net niet de strekking van dit stukje.
Mijn bedoeling was te laten zien dat de gastvrijheid vaak beperkt is tot de eigen kring. De teruggekeerde moslim is in die kring nieuw. We moeten nog wat wennen aan elkaar. Na verloop van tijd vind je als terugkeerling je plek wel en word je her en der door broeders en zusters wel uitgenodigd. (Moet je wel goed mee omgaan natuurlijk en niet de slang uithangen zoals nadia of yazzy ervaarde).
Anyhoe, saida, dan heb je vast wel tijd en zin om za 5 september te komen eten in Amsterdam? Of op een van de andere data tijdens onze Ramadan Tour. Check morgen of overmorgen effe de site van lpnm voor het programma en adres van A’dam of ergens anders:
http://www.lpnm.nl/index.php/lpnm-ramadan-tour-2009.html
Tot dan insha’Allah, en aan iedereen: laat je zuurheid lekker varen in de Ramadan. De gemeenschap bestaat uit heel vervelende mensen, heel aardige mensen en een hele hoop volk daartussen. Een deel negeert je, een deel wil je doodknuffelen, een deel wil je doodknuppelen en een deel is normaal. Laat dit laatste nou zijn waar we met zijn allen naar streven.
tot gauw insha’Allah,
wswrwb
noureddine
Bedankt voor je uitnodiging maar komt die tour ook langs Rotterdam?
Weet je hoe laat ik dan thuis ben als ik daarna nog met de trein naar huis moet?
En ik ben niet zuur ik ben realistisch. Mooier kan ik het niet maken. Liegen is haraam, weetje
Ik heb meteen mijn bekeerde vriendinnetje uitgenodigd voor Ied…
pfiew, wat fijn dat je deze religieoverstijgende waarde aanhaalt Nouredinne!
Hallo iedereen als eerste een mooi verhaal ik ben bekeert as Muslim maar veel hulp nodig zo als iemand wil helpen graag dankje
Laa ilaaha illallah