Mohammed Benzakour is gastarbeider bij Wijblijvenhier.nl
Tatoe’s op de onderarm, mega zonnebril, nieuwste model Dieselspijkerbroek, flitsende sportschoentjes van Pirelli, dun sierlijk sikje op de kin, getrainde bovenarmen in strakke Gurutruitjes. Haast onvoorstelbaar, maar van de Napolitaanse straten spatten moddervet alle clichés. Heb je één kereltje gezien, heb je ze allemaal gezien. En och och wat zijn ze stoer met die Vespa’s, wat een gescheur door pleinen en steegjes, zonder helm natuurlijk. En ik kan het weten; deze woorden schrijf ik vanaf m’n appartementje in Monte Santo, op boogschotafstand van Piazza Dante.
Zei ik stoer, bedoelde ik macho? Laten we één ding vaststellen: Al die stoere kereltjes zijn stuk voor stuk onvervalste mamone, moederskindjes, ongelooflijk verknocht aan mamma mia. Dit wisten we al? Maar, beste lezer, wist u dit: dat hun regeringsleider, Sylvio Berlusconi, zijn populariteit grotendeels dankt aan diens romantieke temperament en vooral: diens oerwarme band met ‘Mamma Rosa’, zijn moeder, zelfs nu ze dood is?
Tot twee weken terug was mij volslagen onbekend dat de man enkele jaren terug een cd vol smartlappen (titel: ‘Beter Een Lied’ ) op de markt had gebracht (een 2e schijnt op komst). Zelf geschreven, èn, geloof het of niet: zèlf gezongen – Sylvio heeft een stem van heb ik jou daar! Gevoelige liedjes ter ere van zijn moeder, zwijmelhymnes over de pracht van het Florijnse lanschap, romantische cantates over mooie vrouwen. Mijn favoriet is ‘Met het hart in de keel’, een mierzoete ballade over een ‘oogstrelende prinses’. Welke van de 100 hij precies bedoelt, weet niemand. Maar dat interesseert ook geen Italiaan.
Kapot was de mediatycoon, toen vorig jaar zijn mamma overleed, op 97–jarige leeftijd. Nog steeds zien we een ontroostbare Sylvio, zijn warme tranen, vaak herhaald op de TV. Het land was in diepe rouw, Sylvio is het nog steeds. Wekelijks lunchte zoonlief met mama, dagelijks belde zoonlief. Niemand is vergeten hoe Mamma Rosa pontificaal prijkte op de verkiezingsaffiches van Forza Italia!, innig omarmd naast Sylvio. ‘Een strenge, vastberaden en strijdlustige vrouw’ stond eronder geschreven. Toen Mamma Rosa 90 werd, kreeg ze 90 rode rozen van haar zoon en overlaadde hij haar met 90 dikke kussen – vastgelegd op de nationale TV. Op haar 96e verjaardag organiseerde Sylvio een enorme glitterfestijn voor meer dan 500 gasten, met Mamma Rosa als een soort Romeinse keizerin op het erepodium. Als kado liet hij een geweldige bas-relief binnendragen: een madonna met een kind op schoot dat haar een roos geeft, gemaakt in 1936, geboortejaar van Sylvio. Die madonna moest Rosa voorstellen en dat kind, natuurlijk, Sylvio. Als een blok viel het land voor Sylvio. Iemand met zoveel romantiek in de borst, iemand die zo overloopt van moederliefde, zo iemand moet wel over een groot hart beschikken. Sylvio is een voorbeeld, een inspirator. Een hartstochtelijk leider.
Precies hierom mag Il Cavaliere eindeloos potjes breken, rechters en advocaten omkopen, de vrije pers en democratie om zeep helpen, flirten met de maffia, orgies organiseren op zijn Sardijnse villa, zich laven aan minderjarige fotomodelletjes, wallen en kaalheid chirurgisch wegpoetsen, schoenen dragen van nooit minder dan 1000 euro, racistisch getinte grapjes maken richting Obama – Sylvio mag alles: per slot is hij een goed mens: de enige stralende ster tussen al die kille grijze communistische snorren.
Misschien, heel misschien valt hier een les uit te trekken voor alle toekomstige leiders, van welke snit dan ook: wees romantisch en vooral: adoreer je mamsie.
Bron: Nieuwwij.nl
Mohammed Benzakour
Mohammed Benzakour is publicist en columnist. Voor meer informatie: www.benzakour.nlLees andere stukken van
6 Reacties op "Het Grote Hart van Sylvio"
Mohammed, ik kan U daar in gedachten zien,in dat appartementje in Monte Santo. Leuke en prachtige uitbeelding van die Italiaanse ‘Ferme Jongens en Stoere Knapen.’ Uw bekwaamheid van de Nederlandse taal kunnen in een cursus voor laaggeletterden als voorbeeld worden gebruikt. Italiaans temperament en romantiek zijn ongeevenaard, ha-ha en de pizzas natuurlijk. U zal misschien wel weten dat eens Ava Gardner de volgende woorden citeerde:
‘We women follow our men with pleasure
to where we lead them.’ Een bijdrage aan Rosa?
Cheers van Christchurch.
Gelijk heeft die. Mijn MAMMA is voor mij ook ALLES
”nieuwste model Dieselspijkerbroek, flitsende sportschoentjes van Pirelli, dun sierlijk sikje op de kin (Turkenstilo), getrainde (lees dunne) bovenarmen in strakke Gurutruitjes. Haast onvoorstelbaar, maar van de Napolitaanse (lees Amsterdamse) straten spatten moddervet alle clichés. Heb je één kereltje gezien, heb je ze allemaal gezien. En och och wat zijn ze stoer met die Vespa’s, wat een gescheur door pleinen en steegjes, zonder helm natuurlijk.”
Hahaha, sorry maar ik moest meteen denken aan veel jochies van Marokkaanse en Turkse afkomst die wij hier ook hebben!! LOL
Volgens mij werkt dat hier helemaal niet. Nederlanders vinden Berlusconi een vreselijke gladde maffia figuur die geen grenzen kent tussen staatsmacht, rechterlijke macht en economische macht. Ik heb wel eens een analyse van het succes van Angela Merkel gelezen: ze heeft het te danken aan haar saaie degelijkheid. Pim Fortuyn zag Berlusconi als zijn grote voorbeeld en ik denk dat hij het daarom niet zo lang had uitgehouden in de politiek.
Die Italiaanse dwaas, heeft vandaag weer een rel veroorzaakt.
Hij had een afspraak met het koningstel uit Jordanie, deze stond al weken gepland, maar hij heeft ze gewoon laten komen en is hijzelf naar rusland vertrokken…..
Ik snap niet wat die italianen in hem zien… corrupte maffia kopstuk
Het heeft te maken met de mensen en de cultuur in een land. Nederlanders zijn degelijk en nuchtere mensen. Daarom past een Balkenende beter hier dan een Berlusconi. Italianen zijn nou eenmaal types die uiterlijk belangrijk vinden en zichzelf enigszins verheven voelen boven de rest. Waarom anders lopen er hier in NL na ruim 20 jr nog steeds Italianen die met een zwaar Italiaans accent een beetje Nederlands spreken. En de Nederlanders vinden het prachtig en bewonderen het temperament van deze mensen. Al is het alleen maar hoe ze praten. Dat hoeft een gemiddelde Turk of Arabier hier in NL niet te proberen, met een zwaar Turks of Marokkaans proberen charmant NL te spreken.