Voorpagina Algemeen

Daar gaat het toch altijd over? Liefde

Fantastische gecomponeerde oogst van gedachten, doen het menselijk schoon opspringen met blije lichtjes in de ogen, bij het horen van een excellente levensconsumptie; liefdes verhalen.

Foto: Dustin Diaz

De protagonist van het verhaal, verlaat zijn kasteel en trekt opstandig uit zijn comfortzone. Hij moet voor het verhaal iets spannends verrichten. Hij heeft natuurlijk helemaal geen zin, maar ja het is nou eenmaal zijn job. Als hij zijn vijand heeft gevonden en gedood keert hij, in vol ornaat, terug met zijn beeldschone prinses, die door zijn vijand gevangen werd gehouden, naar huis.

Dit is altijd wel de basisstructuur van elk sprookje of heldenverhaal. Het verhaal houdt op als het echte leven begint. Maar ja, dat is kennelijk de moeite van het vermelden niet waard. Is dit dan een vooruitgang, achteruitgang of moeten we nu op zoek gaan naar een nooduitgang in het wereldje der liefde. Daar gaat het toch altijd over? Liefde?

Ik ben best benieuwd naar hoe het verhaal afloopt. Waar het sprookje een punt heeft gezet bij ‘ en ze leefden nog lang en gelukkig’, zet het echte leven een komma, maar later wel weer een punt.

…..en ze leefde nog lang en gelukkig, kregen drie kinderen, vier leningen en een half gebouwd huis in Marokko. De achternicht -die je niet eens van naam kent- van jouw man in Marokko, vind je een beetje ouderwets en dik voor iemand die uit ‘l gariez (ander land dan de berg waarop zij woont) komt en je schoonmoeder vindt dat je wat meer Marokkaanse jurken moet laten maken. Het sociale masker wat ze voorheen droegen houdt niet langer stand.

– snakt naar adem –

Op deze manier kan het bestaan van de liefde, na de komma, op een intense wijze gevierd worden(?). Waar stiltes vallen en woorden tekort schieten zal de macht der gewoonte gaan overheersen. Hun liefde wordt na een paar jaar slechts een praktische aangelegenheid, waarbij de helft van de familie en vriendenkring denkt te weten hoe zijn ‘dienen’ te communiceren. Men noemt het in dialoog treden, maar het lijkt wel een circustheater, met sarcasme die dient als dompteur.

Ik krijg er zelf de pessimistische kriebels van over hoe ik over de liefde praat. Ik ben geen pathologisch leugenaar, maar (zelfopgelegde) eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik me in mijn luiheid, nonchalance en chaos vaak heb verlaagd tot halve waarheden en omissies. Maar ja. Dit patroon is – zij het in een wat minder sprookjesachtige vorm – ook kenmerkend voor de narratieve structuur die ons geheugen voor ons eigen leven vervaardigt. Misschien zal ik ooit volledig van liefdesverhalen gaan houden, maar dat laat ik vrijblijvend aan de toekomst zelf over!

Mohiem – je weet wel de Marokkaanse ‘anyway’- getrouwd dus en drie kinderen en een man die vindt dat je redelijk veel zeurt, het eten is niet meer zo lekker en uit eten gaan is overbodige luxe. Het vrouwelijk brein dient zich van repliek: “Baby, you are not responding in the way I imagined you would respond when I acted out my life with you in my head!”

Waar is de glans gebleven van het prinsesje, vraag je dan? Het is als een rennende rariteit vertrokken met de noorderzon. Maar ja, klootzakken en liefde zijn nauw gelieerd aan elkaar. So baby I pronounce you a f*cking asshole, you may kiss her now. And they lived happily ever after(punt).

Foto: Dustin Diaz via photopin cc

Souad, a.k.a Le Sem. Meer dan 24 jaar gevestigd in het echt. Woont in een dorp. Heeft rechten gestudeerd in een stad. Verder is zij wannabe fotograaf en is zij perfectionistisch in contrast met chaos. Haar karakter is soms zwak, vaak verborgen en soms overwonnen. Voorliefde voor onontgonnen rariteiten en logica maken haar teksten deels onbegrijpelijk.

Lees andere stukken van Souad