Voorpagina Maatschappelijk

Skateistan

Als grote veranderingen niet mogelijk zijn, dan moet je met de kleine variant beginnen. Onlangs kwam ik een bericht tegen van een skater die naar Afghanistan ging. Nederlandse pro-skater Louisa Menke nam haar plank en ging op pad om haar bijdrage te leveren aan de Afghaanse skateschool Skateistan. Waarom? dacht ik. Waarom zou je met je skateboard onder je arm een ellelange vlucht ondernemen, zes keer overstappen en in een stoffig land weer uitstappen? Het zal de oorlog niet stoppen. Het zal staatsterreur (interne corruptie of geimporteerd geweld) niet tegengaan. Het zal de drugshandel niet stoppen, de papavervelden niet beperken tot geurige bloemen ipv verdovende middelen. Het zal de Talibanesque bommenleggers niet verhinderen. Wat doet het dan wel?

Het geeft simpelweg kinderen de kans iets anders te ervaren dan ellende – plezier in het leven, een kans om creatief te zijn. Niet het geluid van donderende tanks of bombarderende onbemande vliegtuigjes, maar het verslavende ’ticktack’ van een 34mm wiel op het beton van een lege fontein. En uiteraard wordt er ook wel wat ‘nuttige’ pure kennis aangehangen. De kinderen krijgen een beetje skateboardles en als ze meer gevorderd zijn ook nog eens de kans om andere kinderen zelf les te geven (voor een kleine bijdrage overigens). Daarnaast zijn de skateinstructeurs meer dan alleen sportinstructeurs: de kinderen worden aangemoedigd om ook deel te nemen aan een lesprogramma met o.a. schrijven, lezen, engels etc.

Niet te vergeten: meisjes kunnen aan de rol (helaas maar tot hun 12de) en ook jongens. Zowel de pathanen, als de tadzjieken, de hazara, etc etc – er is geen etnische barrière om te kunnen skateboarden, iedereen is welkom en met die jonkies is dat gelukkig ook goed mogelijk. Check voor aanvullende informatie dit artikel of onderstaand filmpje.   

Het skateboard als verbetermobilé van de wereld- veel gekker moet het niet worden. Alle goeds begint met kleine stapjes.

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van