Jimmy

Op een luie herfstzaterdag begaf ik me in de trein naar Den Haag, naar de Indonesische moskee Al-Hikmah. Ik had een mailtje van een haagse zuster gekregen waarin ze ons uitnodigde: ‘Goed nieuws! Insha’Allah gaat Jimmy (15 jaar, Leiden) aanstaande zaterdag 31 oktober shahada doen! Een getuigenis is altijd een mooi moment, daarom wil ik jullie graag uitnodigen om erbij te zijn, en deze broeder te verwelkomen in Islam. In deze warme en gezellige moskee ligt het Indonesische eten op je te wachten en zijn de mensen erg verwelkomend. Ook kent de moskee een Nederlandse groep: Al Moe’minoen. Sommigen van hen zijn al 15-20 jaar moslim en zelfs imam!’

Appeltaart in Al-Hikmah moskee

Aldus onze zuster uit het Haagsche. En zeg nu eerlijk: wie kan de belofte van inspiratie, een nieuwe moslimgetuigenis en Indonesisch eten weerstaan? Dat beloofde alvast veel goeds…

Onderweg in de trein las ik, geheel tegen mijn principes in, de Volkskrant. Wilders op de voorpagina, tot zover niets nieuws. Bakkie koffie gehaald bij Shakey’s – de chocolonely ditmaal laten liggen. Later, terwijl ik mijn 9292ov-reisinfo check, zie ik de 9 aankomen op Holland Spoor en sjees ik naar binnen. Biep doet mijn chipkaart. Achteraf zie ik de sticker: ov-chipkaart alleen voor geselecteerde proefpersonen. Hmm, hij blijkt het ook gewoon op mijn mokumse chipkaart te doen. 

Aangekomen bij de Anna Bijnslaan weet ik het niet meer zo goed. De moskee schijnt in de buurt te zijn, maar helemaal precies weten doe ik het niet. Ik spot een wit mocrobusje met een broeder erin. Hij lijkt me te kennen, ik lijk hem te kennen, maar we kennen elkaar niet. Toch rijdt hij me met zijn compaan even naar de moskee. Bijzonder aardig. Hij blijkt een meubelwinkel te runnen, met vele mocromeubels. Effe onthouden voor als de missus en ik ooit exotisch ‘native’ gaan.

De Al Hikmah-moskee is een voormalige kerk die een fris likje verf heeft gehad. Er ligt mooi eenvoudig tapijt en het houtwerk is weliswaar versierd maar niet overdadig. Het ruikt er nog naar ‘kerk’ (waarschijnlijk het berkenhout, maar mogelijk houdt mijn neus me voor de gek).

Na het gebed zitten we in een kring om de imam en de jonge gozert heen, ‘maak het maar een beetje warm voor hem’, zegt een van de jonge broeders van de moskee. De imam houdt een kort interview met Jimmy. Wat was voor jou de aanleiding om moslim te worden? Hoe gaat het met je ouders? Had je hiervoor een ander geloof? Doe je dit uit vrije wil? Een zichtbaar nerveuse Jimmy laat zich in het gesprek voorzichtig uit, maar groeit in zelfvertrouwen. De imam heeft een wonderlijk effect op deze jongeman.

Na de getuigenis ontspant iedereen zich en blijdschap maakt zich meester van ons. Kreten zoals bij kinderen voor kinderen nog wel eens voorkomen (Allahoe Akbar – God is Groot!) vullen de ruimte voorzichtig. Ik kijk om me heen, zie de vele Nederlandse, Indonesische en Marokkaanse broeders en zusters met stralende gezichten.

Na afloop zitten we in de jongerenruimte van de moskee. Kleine appie is net judokampioen geworden en doet zijn laatste wazari even voor. 15kg zwaar maar zwiepen dat zijn tegenstander doet!

Er wordt wat eten uitgedeeld. Ik spot een sausje met wat rode vlekjes en wordt gierig naar die pittigheid. De zuster achter de pot waarschuwt me. ‘Die is niet pittig. Die is heet.’ Nadat ik drie keer koppig probeer op te scheppen geeft ze haar weerstand op en krijg ik waar ik om gevraagd heb: hete peper in me donder waar mijn blanke keel, neus, maag en ogen niet voor zijn gemaakt. Ze zei het me toch! (Het is bijzonder lekker overigens.)

Na het eten komt onze favoriete haagsche zuster met een verrassing: na zijn getuigenis begint Jimmy als het ware opnieuw met zijn leven. Natuurlijk is hij nog steeds Jimmy, maar zo’n stap naar de Islam is te beschouwen als een spirituele wedergeboorte. Dus eigenlijk vieren we zijn geboorte vandaag en dat kan alleen maar op zijn Hollandsch met kadootjes (boeken over de Islam) en appelkruimeltaart, alhamdulillah! De kaarsjes zijn er welgeteld 7 en Jimmy vraagt zich af of hij het wel alleen redt. Wazari Appie en zijn spelmaatje helpen mee.

Bismillah! Alle kaarsjes in een keer uit en een nieuwe broeder is warm en liefdevol opgenomen in de gemeenschap. Moge Allah hem leiden, moge Hij swt ons ook leiden. En vaker appeltaart op ons pad doen komen. En pittig indonesisch eten. want ook spirituele liefde gaat soms door de maag.

(Om redenen van privacy is de naam Jimmy gebruikt)

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Noureddine Steenvoorden

In het jaar dat Elvis stierf, werd Noureddine geboren. Op zijn negende kreeg hij een skateboard. Op zijn 20ste werd hij in Schotland verliefd op boeken. Op zijn 27ste werd hij moslim en vond hij zijn draai. Hij werkt in de gehandicaptenzorg en denkt soms dat hij bijna Arabisch kan lezen maar vraagt dan toch om een klinker. Hij jat de beste grappen van de missus, steun en toeverlaat sinds 2006. Af en toe vertaalt hij wat poëzie omdat het leven dan gewoon beter is.

Lees andere stukken van