‘Ja, er komen hier ook moslims voor hun baarden’

Op zoek naar meer praktische tips over de baard besluit ik naar de enige kapperszaak, ahum, barbier te gaan waar ik die tips kan krijgen: Schorem in Rotterdam. Hoewel je geen afspraak kan maken besluit ik toch van tevoren even te bellen. “Ja joh, kom maar hoor,” krijg ik als antwoord.  Ik check nog even of ze op zaterdag inderdaad om 9 uur in de ochtend open gaan. “Ja, maar je kan beter wat eerder komen want dan staat zijn er vaak al mensen voor je.” Zo’n goed advies sla ik niet in de wind, dus zet de wekker veel te vroeg voor een weekenddag in de hoop er zeker al een half uur voor openingstijd aan te komen. Kan niet mis gaan!

Als ik om half negen mijn auto parkeer zie ik dat er al mensen binnen zitten. Na acht uur gaat de deur al open zodat de klanten niet buiten in de kou hoeven te wachten.  Binnen is gezellig en vol, ik krijg een gratis bak koffie (in mok, geen kartonnen bekertje) in mijn handen gedrukt en op de achtergrond draait een cover van Elvis Presley’s ‘Blue Suede Shoes’. Ik begin te tellen en kom tot dan 25 wachtenden voor mij . De eerste klant bleek om half zeven al voor de zaak te zijn gaan staan. Jammer, maar ik kan mijn gezicht vast nog redden met de mededeling dat ik he-le-maal uit Utrecht naar Rotterdam ben komen rijden. Voor een kapper nog wel.

Een kapperszaak met een beleving
Mijn verhaal valt in duigen als ik plaatsneem op de volle houten bank naast drie jongens met een Vlaams accent. Ze blijken de avond van tevoren vanuit Gent (België) naar Rotterdam te zijn gereden en hebben een hotel gepakt zodat ze er al ruim voor openingstijd zouden zijn. “Ik ben al een paar keer helemaal hier naartoe gereden, speciaal voor Schorem,” vertelt een enthousiaste Sam. “Dichter bij huis zijn inmiddels wel een paar copycats, maar zo goed als ze je hier knippen hebben we daar niet.” Een Rotterdammer naast me op de bank voegt er droogjes aan toe: “Tja, als het kut is ga je niet om half zeven al voor de deur staan wachten, ja toch?”

Ik realiseer me ineens dat ik helemaal geen nummertje heb getrokken en we allemaal onoverzichtelijk en dwars door elkaar zijn gaan zitten. Mijn vraag hoe je eigenlijk weet wanneer je aan de beurt bent wordt met onbegrip ontvangen. “Wat maakt dat nou uit?” vraagt de Vlaamse Arnoud. “Het is toch al een hele beleving om gewoon hier te zijn. Ik heb geen haast.” Hij heeft gelijk.

Baarden, baarden, baarden
Tijd om eens te babbelen met een van de barbieren: Nelis. Grote pet op, flinke baard, tatoeages, stropdas en wit werkhemd. “Ja, er komen hier ook moslims voor hun baarden. Het leuke aan onze zaak is dat eigenlijk iedereen hier wel komt, heel divers. Het is nu nog niet eens zo heel erg druk; het weekend voor kerst stond er bij opening al 78 man binnen. Flink overgewerkt die dag!”

Wanneer ik de baard als gespreksonderwerp aanhaal begint hij enthousiast te vertellen. “Niet iedereen kan een lange baard laten staan. Sommige kunnen hun baard echt lang laten groeien, bij andere blijft het wat korter. Daar is op zich weinig aan te doen behalve goede verzorging. Wanneer je bijvoorbeeld vaak hard en grof kamt kan je steeds de lange haren meenemen; dan schiet het niet op. Sommige mensen gebruiken conditioners voor hun baard, maar wij werken hier vooral met baardtonic of baardvet.”

“Wat sommige mensen verkeerd doen, is dat ze hun baard laten staan maar de haren op de onderkin wegscheren. Van je adamsappel tot je onderkin, dat moet je wél scheren, maar de rest niet. Die haren groeien een beetje naar voren en zorgen ervoor dat je baard een volle aanblik heeft.”

“Wanneer mensen nog een korte baard hebben kunnen ze het zelf met de tondeuse bijhouden. Als je baard langer wordt gaat dat lastiger. Dan kan je beter naar een barbier. Ik doe mijn baard inmiddels ook niet meer zelf.”

Baard als verlenging van je persoonlijkheid
Achterin de zaak ontmoet ik een andere barbier, Daan, die even een sigaretje opsteekt. Hij is net als zijn collega’s zelf ook aanstekelijk enthousiast over de zaak. “We wilden vooral een plaats creëren waar we zelf heen zouden willen gaan. In Arabische landen zie je het nog wel, een barbier met alleen mannen binnen. Hier is dat langzaam aan uit het straatbeeld verdwenen.” Ook Daan heeft een expliciete baard e mening daarover. “Een baard is toch een verlangstuk van je eigen persoonlijkheid, vind ik. Als ik geen baard zou hebben dan zou ik niet eens meer op mezelf lijken. Het is best wel tof dat de baard en de snor nu steeds meer terugkomen in het straatbeeld.”

Ook Daan heeft insider tip’s. “Natuurlijk kan je met baardtonic net een beetje glas geven, maar dat pakt bij iedereen anders uit.Je hebt ook van die borstels die afro’s gebruiken om hun kroeshaar te kammen.” Hij pakt er eentje en laat het me zien. “Als je hiermee kamt kan je je baard een beetje polijsten. Dat pakt vaak erg goed uit. Ook gebruik ik soms de resten van het vet dat ik in mijn haar smeer om mijn baard net even een puntige vorm te geven.”

Mannen zonder baarden
In de zaak zitten trouwens meer mannen zonder baarden dan mét. Als ik aan twee 13-jarige jongetjes vraag of ze later ook een baard willen, schudden ze van niet. “Volgens mij voelt dat heel raar,” merkt een van de twee broertjes op. Hun vader mengt zich direct in het gesprek. “Maar wat had ik jullie ook alweer geleerd? Er is een woord voor mannen zonder baarden, namelijk?” De jongens kijken hem een beetje verzuchtend aan en zeggen in koor “vrouwen”. Zelf heeft de man een wel héél kort baardje. “Het moet wel kunnen met werk natuurlijk,” merkt hij terecht op, om er aan toe te voegen dat hij directielid is van een ICT bedrijf.

Nelis vertelt dat Schorem rond maart zal verhuizen naar de overkant. “Nu hebben we 6 stoelen aan één kant, daar kunnen we 13 stoelen neerzetten!”. Ik vraag Daan of dat niet ten koste zal gaan van de sfeer en de beleving van de zaak, die bij veel klanten toch een grote rol speelt. “Nee, dat denk ik niet. Nu zijn er ook mensen die wél enthousiast zijn over Schorem maar niet elke keer een paar uur kunnen wachten tot ze aan de beurt zijn. Daar zal de wachttijd minder worden.”

Inmiddels is er een band (gitaar, cello, viool etc) binnengekomen en begonnen met spelen. Ik kijk op mijn horloge. Het is al kwart over 11; ik moet er vandoor. Ik ben bijna drie uur binnen geweest! Ik loop naar buiten zonder knipbeurt en tóch tevreden over mijn bezoek aan de zaak. Dat is knap!

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Nourdeen Wildeman

Nourdeen Wildeman is een Nederlander van christelijke komaf die op 24 jarige leeftijd moslim is geworden. Nourdeen is oprichter en voorzitter van Stichting as-Salaamah wal'Adaalah.

Lees andere stukken van