Op weg naar Mekkah

Nog maar een paar dagen en dan vertrek ik voor misschien wel de belangrijkste reis van mijn leven: De Hajj, de bedevaart naar Mekkah. Het is nog vrij onwerkelijk omdat het lastig is je daar spiritueel goed op voor te bereiden, vooral omdat ik tot en met woensdag nog gewoon werk en donderdag vertrek. Ik ben dus nog druk bezig met de dagelijkse ‘wereldse’ zaken: Rekeningen betalen, op werk alles goed overdragen en netjes achterlaten, dinsdag nog een presentatie houden, genoeg luiers inkopen en dat soort dingen. We laten ons dochtertje achter bij opa en oma, dus tussendoor probeer ik nog zo veel mogelijk met haar te spelen en van haar te genieten.

De Moskee in Makkah met de Ka’bah in het midden

Het moment dat we vrij zijn, zijn we wel veel bezig met de Hajj. Goed de regeltjes en rituelen doornemen, alvast proberen ons gedrag aan te passen (geduld, heel veel geduld en lief zijn voor iedereen), proberen geen gebeden te missen en veel lezen. Daarnaast hebben we de DVD ‘Performing Hajj’ van Imam Tahir, wat eigenlijk een perfecte en volledige instructie voor de Hajj is a la Lonely Planet (met volop praktische tips). Eigenlijk een must voor iedereen die op Hajj gaat.

Hoe dichterbij het komt, des te meer we beseffen wat voor een bijzondere mogelijkheid wij hebben gekregen. Je weet namelijk niet wat de dag van morgen zal brengen. We zijn nu allebei gezond (Alhamdulillah) en hebben nu gelukkig het geld (hmm… eigenlijk zijn we nu weer blut). Dat kan morgen allemaal anders zijn. Verder is het moeilijk om je nu al een voorstelling te maken van hoe het daar zal zijn en met welk gevoel we daar rond zullen lopen. We laten het gewoon op ons afkomen, wetende dat de zegeningen daar met elke stap die we nemen op ons zullen neerdalen, insha Allah. En alleen de gedachte al dat we na Makkah op bezoek gaan bij de Profeet Mohammed (vzmh) en zijn stad Madinah maken me zo vrolijk als een kind dat fantaseert over het pretpark waar hij over een paar dagen naar toe gaat. Laat staan als je daar echt bent.

Er is eigenlijk maar één ding waar ik wel mee zit: M’n haren! Na bijna drie decennia zal ik weer zo kaal als een knikker worden. Ik word af en toe al ’s nachts zwetend wakker en grijp dan paniekerig naar mijn haren. Ik heb geprobeerd te zoeken naar alle mazen en uitzonderingen in de Islamitische wetgeving, maar helaas zonder resultaat. A man’s gotta do what a man’s gotta do! Ik heb me inmiddels er al wel bij neergelegd en richt me nu op groeibevorderende middelen.

Al met al staat me de komende weken iets heel moois en bijzonders te wachten en ik hoop dat ik het zo goed mogelijk zal volbrengen en als een beter mens terugkom dan dat ik ga, insha Allah!

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

ReFlex

ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.

Lees andere stukken van