Voorpagina Ingezonden, Maatschappelijk

Zwaaien naar Ramadan

Dit stuk is ingezonden door Mimoun Boukiour

Kunnen we ooit genoeg krijgen van Ramadan? Ik in ieder geval wel van Tariq Ramadan. In het afgelopen zondag uitgezonden ‘Profiel’ werd een portret van deze getergde man geschetst. Eerlijk is eerlijk, meer dan de eerste vijf minuten van de uitzending heb ik niet bekeken, toch een citaat van deze filosoof en denker: “I’m going away: goodbye. Wilders is staying here: goodluck”. Als er schoonheid in arrogantie zou zitten, dan zou ik zo met Tariq Ramadan willen trouwen (los van zijn kijk op homoseksualiteit). Dan zou ik trouwens ook met Geert Wilders willen trouwen. Maar er zit geen schoonheid in arrogantie en misschien schiet het daarom niet op met het trouwen..

Terug naar Goodbye and Goodluck. Het deed me erg denken aan: “Either you’re with us, or you’re against us” van George Bush. Of aan “Ze hebben ons kapotgemaakt” van Dirk Scheringa. Al deze uitspraken tonen een gebrekkige realiteitszin aan: de grote boze buitenwereld wil ons kapotmaken. Ik neem het George en Dirk niet kwalijk: een kwestie van IQ. Tariq neem ik het wel kwalijk. De grote voorvechter van de emancipatie van moslims in het Westen zegt nu ineens dat we het niet zonder hem kunnen. Impliciet zegt hij zelfs dat we hem weggestuurd hebben. Dat is niet zo. Tariq heeft een flinke fanclub en kan in ons fijne belastingklimaat blijven wonen en werken als hij wil. Als bruggenbouwer werd hij slechts voor vier dagen in de week voorzien van onderdak en gratis koffie. Hij kan er nu voor kiezen om langer te blijven (hoewel hij nu voor koffie dient te betalen). Hij kan zelfs meer dan Geert Wilders die telkens begeleid moet worden door een leger bodyguards. 

Dat hij uiteindelijk toch is weggestuurd is te wijten aan zijn eigen onzorgvuldigheid. Zijn positie als bruggenbouwer stond terecht onder vuur. Als intellectueel die het Nederlands niet machtig is, moest hij in de havenstad Rotterdam de verhouding tussen de auto’s en de allo’s gladstrijken. Je moet wel een filosoof zijn om hem daarin een kans van slagen te geven. Bovendien was zijn salaris niet misselijk. Veel meer is niet nodig om de geruchtenmachine te laten werken. Als je er dan toch nog voor kiest om in Iran een televisieprogramma te presenteren dan is het wat mij betreft terecht: exit Ramadan. 

Maar nog meer dan de mythe dat hij weg moet en de mythe dat hij weggestuurd is, stoort me het idee dat Ramadan ook maar enigszins een obstakel vormt voor Wilders. Het getuigt van een Wilders-achtige zelfoverschatting. Niet alleen is het feitelijk onjuist – Geert is alleen maar sterker geworden ondanks alle grass-roots inspanningen van Ramadan – het is ook een beetje zielig. Tariq Ramadan had de unieke kans om hoop te brengen, om een voorbeeld te zijn. Nu verlaagt hij zich tot het niveau van straatvechter. Straatvechters hebben we net als zelfbenoemde moslimleiders in overschot.

Nee, heel erg ga ik Ramadan niet missen. Deze december vertrekken de boten van twee bebaarde mannen. Geen beide ga ik erg missen. Beiden ga ik uitzwaaien. Wat hoop ik dat ze allebei hun zwarte pieten meenemen.

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van Wij Blijven Hier!