Voorpagina Algemeen, Ingezonden, Maatschappelijk, Politiek

Paradigmaverschuivingen in de Nederlandse politiek

De Nederlandse kiezer heeft over het algemeen al weinig tot geen vertrouwen meer in de Nederlandse politiek. Vandaag de dag, kort voor de gemeenteraadsverkiezingen, lijkt dit vertrouwen nog verder te zijn gedaald. Vooral ‘allochtone’ stemgerechtigden in de grote gemeentes van Nederland – Rotterdam, Den Haag en Amsterdam – hebben nog maar weinig vertrouwen in de gevestigde politiek. Deze wantrouwige houding wordt steeds meer zichtbaar en weerspiegelt een houding die onwelwillend staat tegenover de gevestigde politieke orde. Te goeder trouw en haast intrinsiek stemde het gros van deze ‘allochtone’ stemgerechtigden jarenlang, zo niet altijd, op links.

Strategische stemgerechtigden binnen deze groep hebben keer op keer een stem uitgebracht op de Partij van de Arbeid. Denk hierbij aan posters waar Turkse of Marokkaanse lijsttrekkers staan afgebeeld, die flirten met de hoop en verlangen van de kiezer naar een politiek van oprechtheid en een helpende hand. Echter, wanneer de verkiezingen achter de rug zijn, wordt juist deze groep stemmers flink in de kou gezet. Hun problemen zijn opeens minderwaardig ten opzichte van de rest. Partijen die zo hard om hun stemmen hebben geroepen, laten hen uitzichtloos aan het lot over.

Dit eindeloze gesteggel is om meerdere redenen verontrustend. De polarisatie tussen ‘autochtoon’ en ‘allochtoon’ is versterkt en islamofobie neemt gestaag toe. Zonder (gegronde) aanleidingen worden landgenoten op een negatieve wijze gestereotypeerd. Daarnaast is er sprake van wederzijdse groepsangsten (ongemak dat optreedt bij contact met andere groepsleden), die versterkt worden door alarmerende uitlatingen van zowel linkse als rechtse politici. Hier gaat het vooral om angst- en gevoelens van externe dreigementen, die worden opgeroepen.

Een recent onderzoek van Universiteit Leiden, ‘Polarisatie: totstandkoming, herkenning, en interventie’, concludeert in het verlengde hiervan het volgende: “Uit het onderzoek komt naar voren dat autochtone jongeren negatiever over islamitische jongeren denken dan andersom. De leeftijd van de jongeren, sociaal-economische status en schoolniveau zijn niet van invloed op polarisatie bij jongeren. Gemengde buurten en scholen garanderen niet automatisch een positief contact tussen de verschillende culturen.”

Een paradigma-verschuiving – of sterker nog; een paradigma-transformatie – is in de Nederlandse politiek een vereiste, wil men de politieke en maatschappelijke impasse op de schop nemen. Tot nog toe zijn er talloze beloftes gemaakt, (dure) integratiemethodieken toegepast en tal van groot- en kleinschalige projecten geïmplementeerd, zowel op landelijke als gemeentelijke schaal, die niet tot effectieve resultaten hebben geleid. Sterker nog; gevestigde linkse politieke partijen driften steeds meer naar rechts en voorheen ondenkbare, haast middeleeuwse uitlatingen en bijbehorende handelingen, beginnen steeds meer hun wortels te schieten in het steeds troebeler wordend gebied van het moreel tolereerbare. En dit onder het misleidende motief van ‘het algemeen burgerlijk welzijn’. Maar als we het beestje bij de naam noemen is dit burgerlijk welzijn slechts bedoeld voor de ‘autochtoon’, die telkens de positie van eersterangs burger krijgt toegewezen.

Het huidige paradigma – het huidige referentiekader van waaruit de hedendaagse politiek deze maatschappelijke situatie en bijkomende polarisatie interpreteert – kan niet langer de dynamische maatschappelijke ontwikkelingen van vandaag verklaren. Een afgedwongen paradigma-verschuiving moet leiden tot een verandering van het standaardmodel van waaruit de huidige politiek werkt. Een model dat zich ontkoppelt van een misplaatste mindset en dat verwerpt voor een nieuwe. De falende politieke aanpak heeft een cocon gesponnen, met als gevolg dat er een behoefte aan structurele veranderingen is ontstaan. Deze generatie van juwelen der Nederlandse jeugd, vol hoop en vertrouwen in elkaars kunnen, ontpopt zich langzaamaan maar zeker tot een verenigd front, dat zich laat kenmerken door wilskracht. Zelfbewust en geïnspireerd door het geloof, zullen deze pioniers beginnen met het ontginnen van een enorm potentieel, waarvan tot dusverre slechts het oppervlakte is bekrast. Een potentieel dat de status quo van het ontmoedigende paradigma van vandaag kan doen transformeren. Met diversiteit als verrijking zullen er nieuwe bruggen worden geslagen ten einde van het verlos van de steeds groter wordende vervreemding tussen de verschillende burgergroepen. Integratie is niet langer de grondhouding, maar het samenleven. Deze nieuwe generatie zal niet langer het oude politieke dansje mee dansen. Het is tijd voor wat meer upbeat, tijd voor wat meer optimisme. Tijd voor NIDA.

Aslm El-Gharabawy is 28 jaar en van Egyptische afkomst (geboren te Jeddah, Saudi-Arabië). Hij studeert dit jaar af (M.Sc.) aan de faculteit Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek van de Technische Universiteit Delft. Daarnaast is hij ondernemer en General Partner (GP) bij Just Serving for Web & Graphic Design. Aslms interesseert zich voor politiek, religie, cultuur, kunst, literatuur, reizen en films.

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie