Het Eerste Decennium

Abdulwahid van Bommel is gastarbeider bij wijblijvenhier.nl

"The brilliant past made brilliant promises to the future: It will keep them." (Comte de Lautréamont – 1846-1870).

Tijdens de jaarwisseling 1 Muharrem, Asjoera, oliebollen – u kent de volgorde – bleken veel mensen toch nog tot 10 te kunnen tellen. In de Belgische krant de Standaard werden de beste tien opiniestukken op een rijtje gezet. Nummer 1 en 4 zijn opvallend. Nr 1: Benno Barnard ‘Wat wij van de islam kunnen leren’. Nr 4: Kristien Hemmerechts ‘Wat de islam van Benno Barnard kan leren’. Nr 10 werd mijn titel. Jean-Marie Dedecker:

Alleen nuance kan ons redden
In het eerste decennium van de 21e eeuw, heerst vanuit mijn subjectieve perspectief, de neergang van Neerlands zelfbeeld. Dit kenmerkt zich ondermeer door het duidelijk oppervlakkiger worden van alle infotainment en veel cultuur filosofische, maar ook politieke beschouwingen. Ook de zelfverminking door het aanhoudend moedwillig tot fremdkörper verklaren van de islam en moslims blijft constant. Van beide verschijnselen enkele voorbeelden. Een programma als Zomergasten opende met een oefening van twee communicerende holle vaten, Prem Shivram Shaw Radhakishun en Margriet van der Linden. Daarna is het in de zomer van 2009 niet meer goed gekomen met zomergasten. Zowel publieke omroep als publieke politici voelen steeds sterker de hete adem van de snelle oppervlakkige consument in hun nek. Alles wat een beetje schuurt en kritiseert verdwijnt. Snoepjes van de week als ‘De leugen regeert’ en ‘Dit was het nieuws’ verdwijnen zonder volksopstand. Uitbreiding van de RTLisering volgt: er komt een Powned en Wakker Nederland bij. Iez koeltoer.

Dan het provinciaals Nederlands denken over Tariq Ramadan. Net als een voetbalelftal huren universiteiten en politieke partijen scorende buitenlandse players in, om inzichten te verschaffen. Niet Ramadans ontslag veroorzaakte een vacuüm, maar zijn aantreden. Zijn aanwezigheid veroorzaakte de afwezigheid van iedereen die door de modder van allochtonië kruipend nog een bijdrage leverde aan sociale cohesie. Mensen als Ahmed Aboutalib en Mohammed Benzakour, die ieder op hun manier, vele malen belangrijker zijn voor de relatie die Nederland er met moslims op na houdt, dan meneer Ramadan ooit zal worden, uiten – zowel pro als contra – slechts oppervlakkige onzin over hem en krijgen hem niet echt in beeld. De enige analyse die hout sneed, Echte en valse hervormers, was die van de derde Marokkaanse hoogvlieger, Fouad Laroui.

Een tweede voorbeeld is een op de valreep van 2009 ingezonden stukje van de heer Bolkestein. Nooit een hoogvlieger geweest, maar weet ‘hoe de hazen lopen.’ Behandelt Europa’s – en natuurlijk zijn eigen – vervreemding van zichzelf. Waar de CDA fabriek nog wat met emeritaat gezonden zelfinzicht bij de heren van Agt en Lubbers produceert, is het bij de VVD echt behelpen. Wat blijft, zit vast in eigen gelijk en wat uittreedt, is een ramp. De zorg om het gebrek aan zelfvertrouwen bij Bolkestein kan ik delen. De incidentjes waar hij het op baseert zijn in één zin samen te vatten: die moslimsukkels profiteren nog steeds niet van de kritiek die ze over zich heen krijgen, waarop ze een uitstekende islamkritiek of korankritiek zouden kunnen baseren. Dat zou tot een volwassen academisch studieveld kunnen uitgroeien, waarop moslims beter hun aanwezigheid kunnen baseren dan op hun steeds herhaalde krakkemikkige apologese. Of erger: hun gezwaai met banvloeken en inquisitieattitude. Beide partijen blijven in een ook dit decennium rond gepapegaaide cultuursuperioriteit hangen.

Dit staat tegenover de eerste stappen die worden gezet bij het corrigeren van inhumane praktijken als genitale verminking bij vrouwen, huiselijk geweld, en neef-nicht huwelijken, ook door moslims zelf. Misschien kunnen wij, als moslims, nadat de biologische effecten van inteelt tot ons zijn doorgedrongen het komende decennium eens gaan werken aan de effecten van intellectuele inteelt. Er staan nog aardig wat vacatures open voor moslims die hun eigen problemen onder ogen kunnen zien en ideeën voor oplossingen hebben. Of zijn er moslims die denken dat die 27-jarige Somaliër bij de Deense cartoonist Kurt Westergaard binnendrong met een hamer om een kastje voor hem te timmeren? Omdat hij 2010 met een goede daad wilde beginnen? Gelukkig had Westergaard een beveiligde badkamer. Wat kost zo’n badkamer? Ik heb echt even behoefte mezelf beveiligd tegen dat soort moslims te reinigen.

Abdulwahid van Bommel was geestelijke verzorger voor moslims bij het Medisch Centrum Haaglanden, voorganger van het Moslim Informatiecentrum in Den Haag en directeur van de Nederlandse Moslim Omroep. Nu is hij docent geestelijke verzorging en schrijver.

Pssst..
Wij Blijven Hier! is het platform van de Nederlandse moslim. Wij bieden ruimte aan sterk uiteenlopende meningen en standpunten. Want waarom zou je het leven makkelijk maken als het moeilijk kan? Niet alle meningen en standpunten hier komen overeen met de onze. En anders dan je wellicht van ons verwacht, hebben wij ook niet alle wijsheid in pacht. Dus mocht je het ergens niet mee eens zijn, dan horen we het graag!

Abdulwahid van Bommel

Abdulwahid van Bommel was geestelijke verzorger voor moslims bij het Medisch Centrum Haaglanden, voorganger van het Moslim Informatiecentrum in Den Haag en directeur van de Nederlandse Moslim Omroep. Nu is hij docent geestelijke verzorging en schrijver.

Lees andere stukken van