Er zijn toch van die juffen en meesters waar je altijd aan zult blijven denken? Van die onderwijzers die liefde in hun werk stoppen en je ook een beetje opvoeden. Die af en toe vragen hoe het met je gaat. Meester Sjaak is de meester die ik altijd zal herinneren. Niet omdat hij vroeg hoe het met me ging hoor, maar omdat hij de allermoeilijkste vraag stelde aan de leerlingen van groep 7.
De vraag luidde: “Wat is het meest besproken onderwerp als mensen elkaar tegenkomen?”
Het was stil in de klas. Iedereen probeerde de moeilijke vraag te begrijpen. Meester Sjaak, de man die altijd heel duidelijk was, was aan het denken hoe hij zijn vraag nog duidelijker kon stellen. Tuurlijk had hij door dat wij niks van de vraag begrepen. Mijn klasgenoten die altijd het hardst riepen, waren muisstil. Ik was altijd muisstil. Mij hoorde je sowieso niet. De Stille Trein werd ik genoemd.
“Ok, laat ik het anders zeggen. Als je op straat loopt en je komt je buurmeisje tegen, wat is dan het eerste wat je tegen haar zegt?” Dat was blijkbaar duidelijker, want iedereen riep door elkaar heen. Dan zeg je hallo? Hoe gaat het? Mag ik bij je spelen? Dan praat je over het eten? Over Amerika? Over de Power Rangers? En nog meer rare reacties. Ik kan me nog vaag herinneren dat de hele klas moest lachen na de laatste opmerking die door de klas werd geroepen. Ik was ook helemaal weg van ze, maar geloof me, ik was het niet. Er was een grotere fan van de Power Rangers aanwezig in de klas.
Weer probeerde meester Sjaak de vraag anders te formuleren. Het juiste antwoord was nog niet gevallen: “Als je buiten speelt en je gaat naar binnen, wat zeg je dan als eerst? Waar heb je het dan over? Wat zegt je vader als hij van werk komt? Waar hebben ze het altijd als eerst over bij de bakker? Het is een onderdeel van het jeugdjournaal!” Hij probeerde het heel dicht bij onze belevingswereld te brengen, maar we snapten ‘m gewoon niet. “Waar praten we altijd over? Bij elke ontmoeting en gesprek. Wat is de eerste opmerking die we maken?”
De klas was stil. We wisten het niet en we kregen het benauwd door al die vragen die hij stelde en door de enthousiasme en opwinding in zijn stem. Meester Sjaak werd rood. Al die inspanning voor niets. Er kwam niks uit zijn leerlingen en hij besloot het antwoord van zijn moeilijke vraag te vertellen. “Het weer jongens, het weer! Koud hè, warm hè, wat een vies weer hè! Dat is toch het eerste wat je te vertellen hebt?”
Het antwoord op de moeilijkste vraag was zo logisch. Ik kon mezelf wel voor m’n kop slaan. Juist, we hebben het altijd over het weer. We zeuren als het warm is en als het koud is. Of het nou regent, sneeuwt of hagelt of dat we nou de brandende zon hebben. Als het zomer is verlangen we naar de winter en andersom. Het is nooit goed. Daarom is het weer het meest besproken onderwerp. Ga maar na hoe vaak je deze dagen zegt dat het zo koud is!
7 Reacties op "Meester Sjaak"
Haha wat een stel zeurpietjes zijn we toch. Leuk stuk! :-)
Briljant Pinar! Originele invalshoek voor een o zo veelbesproken onderwerp. Keep up the good work!
Pinar,
Leuk artikel en ik wacht nog steeds op jouw gebak!
I love the snow :)
Natuurlijk heb ik wel’s last van de kou of juist van de warmte, maar zeg altijd alhamdulah dat we die afwisseling ook hebben.
En dat we het zo vaak over het weer hebben, wil niet altijd zeggen dat we zeuren, maar we willen gewoon een praatje maken (ook met een vreemde)
Pinar een bloemetje voor jou.
Ik bekeek het vanuit een ander invalshoek en dacht integratievraagstuk opgelost. ha ha ha ha.
Leuk stuk Pinar,
Ja hé, het weer!
En, later: belasting!
Waarom alleenstaande ouders bevoordeeld worden (meer belastingteruggaaf/ meer kinderopvangtoeslag)tov een gezin met beide ouders.
Asociaal tot en met!
Het lag niet aan jou. Toen meester Sjaak het zei, begreep ik het pas. HiHi..