Voorpagina Ervaringen

Een goed begin, is ’t halve werk

Een doodgewone werkdag, dacht ik, nadat ik met moeite mijn ogen wist te openen. Ik was aan de late kant… ontbijt bij Heintje dus! Om 8.26 uur stapte ik in de trein, met een minuut de tijd om bij te komen. De deuren gingen dicht en het wachten begon.

Vijf minuten gingen voorbij, tien minuten… ik begon me zorgen te maken, 9 uur moest ik op werk zijn. Dat red ik nooit, ging er door me heen. "Excuus voor de vertraging, we zijn op zoek naar een conducteur voor de rit". Ik kon wel janken. Al dat gehaast en dan komt hij even met ooh zo een ?leuke? mededeling. Ik had gewoon 10 minuten langer kunnen slapen. En iedereen weet hoe heerlijk het is om 10 minuten langer te mogen slapen.

Op tijd aanwezig zijn op werk lukt natuurlijk nooit, dus maar een belletje geven. Niemand neemt op…

Eindelijk, met een kwartier vertraging komt de trein in beweging. Halverwege de rit staat de trein echter alweer stil. Deze keer is de zogenaamde conducteur vergeten hoe de deuren gesloten moesten worden. Dat betekent dat de machinist van zijn plaats moet komen en dus nog meer vertraging.

Eenmaal aangekomen, blijkt dat de bussen niet meer rijden en dus zou het een lange wandeling van 20 minuten worden. Gefrustreerd begin ik te lopen, terwijl ik in de tussentijd de zoektocht naar mijn werkpas begin. Ik kon lang door blijven zoeken, vinden zou ik het toch niet. Het lag namelijk in m?n andere jas…

Met een rood aangelopen hoofd neem ik plaats achter mijn bureau en krijg ik ineens van mijn kale manager te horen, dat ik pas een uur later had moeten beginnen…

Als mijn dag zo begon, kunnen jullie het einde wel raden! Is het nou mijn eigen schuld of zal ik toch maar weer de schuld op de NS afschuiven?