Voorpagina Algemeen, Ervaringen, Islam

Islam praktiseren als je emotioneel bent

Als we eerlijk zijn, dan weten we allemaal best wel welke (scheld)woorden we niet mogen gebruiken. We weten hoe we ons niet moeten gedragen naar onze ouders of partner. We weten hoe we niet moeten of zelfs mogen reageren op een situatie. We weten hoe laat we bepaalde handelingen van aanbidding moeten verrichten. Toch gaan we allemaal – mijzelf incluis – met enige regelmaat de fout in. “Ik weet dat het niet mag, maar ik was op dat moment zó boos!” “Ik weet dat het anders hoort, maar ik was op dat moment zo verdrietig.” “Ik weet dat ik het niet mág uitstellen, maar ik had zo veel haast.” Ik hoor het mezelf en de mensen om me heen regelmatig zeggen. Welbeschouwd is het de grootst mogelijke onzin.

Vandaag zag ik op facebook een foto voorbij komen. Ik zie sheikh Muhammed Saleh al-Munajjid, student van onder andere sheikh Abdul Aziz bin Abdullah bin Baz, sheikh Muhammad ibn al Uthaymeen, sheikh Abdullah ibn Abdulrahman ibn Jibreen. Hij is de oprichter van islamqa.com en iemand die al vele jaren consistent een enorme bijdrage levert in de islamitische media. Op de foto gaat hij voor in salaat al-janaza (‘het dodengebed’). Hij straalt rust uit, concentratie. Voor hem ligt het lichaam van de dode, in zwart kleed gewikkeld.

Als ik lees over de context van deze foto val ik stil. De foto is van vandaag. De dode waarvoor de sheikh het dodengebed verricht, is zijn eigen zoon Anas. Zijn zoon is vanmorgen rond fadjr door onbekenden met messteken om het leven gebracht. De aanleiding hiervoor is nog onbekend. Vanwege de enorme hoeveelheid verwondingen is het lichaam ingewikkeld in zwart in plaats van wit; hierdoor zullen de bloedvlekken niet direct zichtbaar zijn. Waarschijnlijk zal de zoon uiteindelijk begraven worden als sjaheed (‘martelaar’, dus zonder kleed) gezien zijn gewelddadige dood.

De sheikh verricht het dodengebed. Rustig. Geconcentreerd. In overeenstemming met de voorschriften. Ongetwijfeld vervuld, maar niet overmand door verdriet. Ik kan me niet voorstellen hoe het zou moeten zijn om in zijn schoenen te staan op deze dag.

Islam is niet wat we horen te doen als we géén overweldigende emoties voelen, islam is juist wat we moeten doen als we bijna overmand worden door emoties. Broederschap is makkelijk als het gezellig is, maar broederschap in islam gaat juist over wat je doet tijdens een ruzie, tijdens een diep meningsverschil. Rechtvaardigheid tegenover je vrienden is makkelijk, maar rechtvaardigheid in islam gaat juist over hoe je je gedraagt tegenover je vijanden op het moment dat je over hen kan beslissen. Oprechtheid is makkelijk als er maar één motief is, maar oprechtheid in islam gaat juist over het moment waarop meerdere motieven door elkaar lopen. Eerlijkheid als de waarheid in je voordeel speekt is makkelijk, maar eerlijkheid in islam gaat juist over het moment dat de waarheid spreken ook negatieve consequenties voor je kan hebben. Dankbaarheid en aanbidding als je de wind in de zeilen hebt is makkelijk, maar dankbaarheid en aanbidding in islam gaan juist over het moment dat je wind tegen hebt. Bij een tegenslag. Als je verliest. Als je iemand verliest.

Vaak zijn onze geleerden niet alleen een aanwinst voor onze gemeenschap vanwege wat ze zeggen maar vanwege wat ze doen. Niet alleen de theorie maar ook de praktijk. Of wij vervolgens ons laten inspireren tot een moment van zelfreflectie, die keuze is aan ons.

Inna Lillahi wa inna ilaihi raji’un
(De Koran, soerah 2 vers 156, “(…) Wij behoren aan God toe en tot Hem zullen wij terugkeren.”)

Ienna liellaahie maa agada, wa lahoe maa a’ataa wa koelloe shay’in ‘iendahoe bie adjalin moesammaa faltasbir wal-tah’tasieb.
(smeekbede: Waarlijk, aan Allah behoort wat van Hem is en hetgeen wat Hij geeft is van Hem en Hij heeft voor alles een tijd bepaald. Wees geduldig en vertrouw op Allah.)

Nourdeen Wildeman is een Nederlander van christelijke komaf die op 24 jarige leeftijd moslim is geworden. Nourdeen is oprichter en voorzitter van Stichting as-Salaamah wal'Adaalah.

Lees andere stukken van