“Hé, ben je Marokkaans geworden?”
“Nee.. Ik ben nog steeds Nederlands”
“Huh, maar je draagt een hoofddoek?”
Ik zat eens in de auto, toen mijn moeder zei: “Eva, je zal nooit volledig bij de moslims horen.” Ik werd stil en keek naar buiten. Heeft ze gelijk? Ergens merk ik het soms wel. Als ik thuis bij vriendinnen kom, ben ik wel altijd de vreemde eend in de bijt. Een grote groep dames zit dingen te eten, die ik niet ken en spreekt een taal die ik niet versta. Dingen, die gezien worden als vanzelfsprekend, heb ik nooit meegekregen. Maar dan komt de vraag: is dit cultuur? Of is dit geloof?
Autochtone Nederlanders zien je niet meer als een echte Nederlander en moslims zien je niet als een echte moslim. Door de ene groep niet meer geaccepteerd door je geloof en door de andere nooit geaccepteerd vanwege je afkomst. Horend bij de ene groep door je afkomst en bij de andere vanwege je geloof. Hoor je juist bij beide groepen of bij geen van beiden?
Ik werd vroeger de bruggenbouwer genoemd. Ik kon met verschillende groepen in de maatschappij praten en daardoor had ik begrip voor de meeste mensen en was ik ook in staat om begrip op te wekken bij mensen. Ik vond het leuk en het was een eer. Ik stond met beide voeten in verschillende groepen en mijn lichaam was de brug. Maar nu twijfel ik. Ben ik een brug? Of sta ik er juist tussen? Een schakel zonder aan andere schakels vast te zitten.
Laten we het even anders bekijken. Wat als een islamitische Somaliër bij een islamitische Egyptische familie gaat eten? Zij zal de taal ook niet spreken en het eten ook niet kennen. De kans is groot dat ze andere gewoontes hebben, omdat ze uit een andere cultuur komen.
Dingen vanuit het geloof kan je makkelijk leren, maar van de cultuur zal je inderdaad nooit helemaal deel uit maken. En eerlijk gezegd heb ik daar vrede mee. Ik ben van Nederlandse afkomst, dat blijft zo en ik ben er trots op. Maak maar grapjes over de “maar één portie vlees per persoon” en de “mijn pony is mijn alles foto’s”. Deze Ramadan zal ik een hele grote pan met zuurkool voor de hele buurt maken. Nederlandse cultuur gemixt met de islamitische gedachte om voor je buurt te zorgen. Ik sta met beide voeten overal.
Dat Bekeerde Meisje
Eva is 17, geboren in Amsterdam maar getogen Hagenees. Ze is in het laatste jaar van het VWO en wil motivational speaker worden. Ze is aangenomen voor een journalistieke opleiding in De Verenigde Staten. Haar hobby's zijn nadenken, eten en slapen.Lees andere stukken van Eva
9 Reacties op "Marokkaans geworden"
Dag Eva, Sallam Alaykoum,
Ik heb je al eens eerder een bericht gestuurd over dat ik je een krachtige dame vind. Iemand die haar eigen pad kiest, ondanks alle bemoeienis van mensen om je heen. Mensen die denken het beter te weten, mensen die oordelen, jou dingen willen opleggen.. Ik ben een stille volger, hier en op je Facebook-pagina. Het is mooi dat je sterk blijft en je eigen tempo bepaalt. Ga zo door. Je inspireert veel jongeren om over God na te denken. :-)
Je bent een intelligente meid; dat zie je aan de kritische blik die je met je draagt. Het nieuwsgierig zijn naar meer.. De dingen afwegen, checken, voelen en pas dan: geloven. Ik herken mezelf erg in jou. Het enige verschil is misschien dat ik vanaf m’n geboorte de Islam heb meegekregen.
Ik wens je veel liefde in het geloof toe. En vooral ook de blik naar binnen gericht; groei en gewaarwording. Ga zo door en laat je niets wijs maken..
Groetjes, N
Prachtig.
Vanwege mijn werk was ik onlangs op een asielzoekerscentrum. Een plaats waar mensen van verschillende achtergronden samen dicht op elkaar leven. Wat ik heel mooi vond om te zien was hoe de kinderen van de asielzoekers elkaar ogenschijnlijk moeiteloos lijken te begrijpen. Ondanks het feit dat ze vaak totaal verschillende achtergronden hebben. (taal, huidskleur, geloof, gewoonten)
Ik ben geen socioloog maar ik vrees dat naarmate mensen ouder worden ze elkaar steeds minder als mens gaan bekijken en steeds meer als onderdelen van (elkaar overlappende) groepen.
Je bent niet meer die jongen/man of meisje/vrouw maar je bent die Nederlander, Marokkaan, Moslim, Nederlandse Moslim, Bekeerling, Orthodoxe Moslim, Liberale Moslim, etc, etc….
Eigenlijk niet vreemd dat sommigen niet meer weten waar ze “bij horen”
gewoon jezelf zijn. Is altijd het beste.
“Eva, je zal nooit volledig bij de moslims horen.”
Klinkklare onzin. Maar dat is jou zo te zien ook al aardig duidelijk.
Beste Eva,
mensen functioneren in groepen als organen, die samen in een structuur aan hetzelfde doel werken. Maar de cellen van de verschillende organen begrijpen elkaar niet, een oogcel voelt zich niet op zijn gemak in de long, het hart of de nier. Gelukkig bestaat er ook nog zoiets als rode bloedcellen, die langs de verschillende organen reizen, en daar hun zuurstof afleveren. Zij brengen nieuws van de andere organen mee, leveren hun goedheid af en reizen weer verder. Het is niet hun taak om te blijven hangen bij één orgaan.
je zuster in islam en mede rode bloedcel,
Sara Pastoor
Lieve Eva,
Bedankt weer voor je mooie en inspirende schrijfsel.
Het komt wel goed denk ik, je bent inderdaad niet Turks of Marokkaans geworden
maar moslima.
Lieve polder-zuster, ‘Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen’ ;)
Liefs, Farah
Over het eerste gedeelte kan ik niets zeggen, maar bij het tweede gedeelte dacht ik toch echt wat voor onzin is dit nou. Sterker nog, ik vind het een beetje respectloos. Vooral tegenover degenen die je met open armen ontvangen en daar zijn er genoeg van als ik de reacties op jouw stukken zie.
Jouw integratie in de moslimgemeenschap hangt ook af van jezelf. Doordat sommigen na jaren zich nog steeds introduceren als bekeerling bevorderen ze het zelf niet. Ik hoop niet dat jij zo’n weg inslaat, maar je legt momenteel wel de focus op jouw bekering.
Aan de andere kant kunnen de personen die al moslim waren ook gedeeltelijk schuldig hieraan zijn, omdat zij overdreven veel aandacht geven aan bekeerlingen. En als ze dat na een tijdje laten gaan, zal de bekeerling zich misschien verlaten voelen zonder al die aandacht. Dan wordt duidelijk of het ware geloof in het hart gevestigd is.
Eva, doe wat jij goed vindt. Dan wordt je geaccepteerd door de mensen die ertoe doen. Goed idee die zuurkool. Het gaat er niet om wat je geeft maar dat je geeft. Ik ben geen moslima maar herken je verhaal. Ik ben inmiddels wat ouder en heb geleerd dat je bij alle soorten mensen aansluiting of afwijzing vindt. Persoonlijk denk ik dat de mensen die open staan voor jou de leukste zijn. Sterkte met je zoektocht.