Voorpagina Ervaringen

Het recht op spelen… ook tijdens het gebed?

Hoe wordt binnen de Islam het belang van het spelende kind geacht? Deze vraag stelde ik een prominente Islamitische psychologe in Indonesië en als antwoord vertelde ze me de volgende Hadith â€“een overlevering van de profeet (vrede zij met hem):

Op een dag ging de profeet Mohammad het gebed leiden in de moskee. Zijn jonge kleinzoon was aanwezig en speelde wat rond. Toen de Profeet (vzmh) knielde en voorover boog om de Sujoed te doen (met het voorhoofd de grond raken), klom zijn kleinzoon achterop zijn rug. Nadat het gebed was afgelopen vroegen enkele mannen de Profeet (vzmh) waarom hij zo lang over die ene Sujoed deed: ze dachten dat hij flauw was gevallen! Maar neen. De Profeet (vzmh) antwoordde dat zijn kleinzoon op zijn rug was geklommen om ‘paardje rijden’ te spelen, zoals gewoonlijk. Hij bleef net zolang in positie tot zijn kleinzoon uitgespeeld was en er weer afsprong.

Spelen is dus van zodanige waarde dat de Profeet (vzmh) het de ruimte gaf tijdens het gebed. Waarom is spelen zo belangrijk? Omdat het de mentale, cognitieve, emotionele en fysieke ontwikkeling van het kind bevordert. Spelen is leuk, wekt creativiteit op, versterkt het zelfvertrouwen en is een zeer leerzaam proces. Het recht op spelen, is daarom terecht erkend in Artikel 31 van het Internationaal Verdrag voor de Rechten van het Kind, dat sinds 1989 door elk land van de wereld is ondertekend behalve de Verenigde Staten. Vele specialisten claimen dat als een kind niet de volle gelegenheid krijgt om uitgebreid te spelen, zij niet alleen de vreugde van het kind-zijn misloopt, maar ook simpelweg niet goed kan functioneren als volwassen zijnde.

Ik behoor tot deze fanatieke groep. Niet voor niets doe ik nu voor de tweede keer een onderzoek naar het belang van spelen: deze keer in de uiterst fascinerende hoofdstad van Maleisië, Kuala Lumpur. Ik heb me (tijdelijk!) gehuisvest in een buurt waar Maleisiërs, Indiërs and Chinezen samensmelten tot een compact volk op de gezellige pasar malam (avondmarkt), waar kleurrijke Hindoe tempels en een goudachtige moskee op steenworp afstand liggen en waar ik vanuit mijn slaapkamer op de dertiende verdieping een eerste klas uitzicht heb op de beeldige Petronas Twin Towers: een hypermodern master piece. Eigenlijk pieces, van 88 verdiepingen hoog, ontworpen door een Argentijnse architec, en geïnspireerd door Islamitische kunstelementen –zoals het Rub el Hizb-symbool (letterlijk kwart van het geheel, visueel twee vierkanten dwars op elkaar) die de contouren van de gebouwen definiëren. Naast vier lieve huisgenoten heb ik ook een kleine zwarte kat in mijn ‘KL-pakket’ gekregen. Ze heet MJ –inderdaad, genoemd naar de enige echte, is erg jong, heel lief en ook stout. En hier kom ik terug op de zaak van mijn verhaal.

Spelen is namelijk niet uniek onder mensen; voor dieren is spelen evenzeer een natuurlijke en belangrijke kwestie. Ook MJ houdt dus erg van spelen. Ze is ongelofelijk actief en heeft een ‘voeten fetisj’. Ze verstopt zich onder een stoel en graait naar je voeten als je langsloopt. Heel erg schattig. Op een namiddag ging ik het gebed verrichten terwijl MJ in mijn kamer speelde. Tijdens het gebed graait ze opeens naar mijn blote voeten en springt ze al bijtend en krabbend om mijn onderbenen. Nu beschik ik over een aardige dosis concentratie als het neerkomt op het gebed en ben ik natuurlijk een grootste voorstander van spelen.. maar MJ’s enthousiasme richtte een pijn aan die ik niet langer kon weerstaan!

Ik dacht aan de Hadith die de psychologe me beschreef, want conceptueel ervoer ik hetzelfde als de profeet, en tóch kon ik zijn voorbeeld niet volgen: ik verbrak mijn gebed en stuurde MJ de kamer uit. Het was wellicht een kat, maar net zo goed een levend wezen, door God gecreëerd met eenzelfde natuurlijk instinct voor spelen als kinderen. Ik heb er waarlijk onschuldige wondjes aan overgehouden, maar de profeet heeft veel zwaardere beproevingen ondervonden tijdens zijn gebeden. Het komt erop neer dat ik mentaal en fysiek niet sterk genoeg was om mijn gebed voort te zetten en ik –onderzoeker en pleiter voor de zaak van spelen, mijn gebed heb moeten stopzetten vanwege een spelende kat! Ik schaam me! Ironisch, overdreven of terecht? 

Putri Gayatri Pertiwi
Kuala Lumpur

Afgestudeerd in kinderrechten, de van huis uit antropologe en gedreven tekenaarster uit hartje Mokum met wortels in het Grootste Archipel, is heden genesteld in London maar reist de wereld rond met haar man als politiek activiste: zij is Putri Gayatri Pertiwi, freelance columniste voor Wijblijvenhier.nl

Lees andere stukken van