Zondagochtend 19 januari. De wekker ging te vroeg, de tram kwam te laat. Ik haastte me, want ik had een afspraak met IMC Weekendschool. Tien paar ogen die mij vol verwachting aankeken. Tien kinderen van rond de elf jaar die wel wisten dat ze iets met gedichten gingen doen, maar verder niets. Ik schraapte mijn keel en begon te vertellen over mijn passie: poëzie.
Na mijn praatje dat via stoffige gedichtenbundels, hiphop en mijn eigen poëtisch pad terugkwam bij hen, zette ik ze aan het werk. Over poëzie moet je namelijk niet teveel nadenken, maar je moet vooral doen. Ieder van de leerlingen kreeg de opdracht om door middel van vrije associatie een gedicht te schrijven over een persoonlijk voorwerp dat ze van huis hadden meegenomen. Een jongetje had zijn gebedskleed bij zich, een meisje had de handtas van haar oma meegenomen en ga zo maar door. Achter ieder voorwerp of foto zat een verhaal, een gedicht, en ik was er om te helpen, vragen te beantwoorden en suggesties te doen. Mooi is de verwondering van de kinderen als ze voor het eerst hun gedicht hardop voorlezen en de kracht van hun eigen woorden ontdekken.
Julia Brants van IMC Weekendschool Den Haag had me gevraagd of ik als gastdocent mee wilde draaien in de Poëzie module. De wens om jonge kinderen iets bij te brengen over poëzie en ze bewust te maken van de kracht van hun eigen woorden zorgde ervoor dat ik daarop met ‘ja’ had geantwoord.
IMC Weekendschool wilt haar leerlingen een breed beeld van de wereld laten zien en daagt haar leerlingen uit hun grenzen te verleggen, verder te kijken, meer te durven en meer te doen. De leerlingen krijgen les van gastdocenten; dit zijn onder andere advocaten, dokters, architecten, journalisten en kunstenaars. Zo komen ze in aanraking met sectoren waar ze van huis uit meestal niet mee in aanraking komen.
Tijdens de poëzielessen dit jaar hebben we ook de grenzen verlegd. Zo hebben de leerlingen niet alleen een gedicht geschreven, maar daar ook een poëzieposter omheen ontworpen en werden ze uitgedaagd om met hun gedicht het podium op te stappen en hun woorden voor publiek voor te dragen. De kers op de taart was het feit dat alle gedichtenposters werden opgestuurd naar de Poem Express van BoekieBoekie, een online tijdschrift en een schrijfwedstrijd, speciaal voor kinderen van 6 tot 14 jaar, over kunst en literatuur. Jaarlijks doen duizenden kinderen uit verschillende landen mee met de Poem Express en maken ze een gedichtenposter in hun eigen taal. Per land worden gedichtenposters geselecteerd die in aanmerking komen voor de Poem Award en worden gepubliceerd in de Poem Express dichtbundel.
Vrijdag 16 mei plofte er een mailtje van Julia in mijn mailbox. Wiam en Pooja zijn met hun gedichtenposter genomineerd voor de Poem Award van BoekieBoekie! Softe dichteres die ik ben, kreeg ik een brok in mijn keel. Wat ontzettend gaaf! Een week later sta ik met ze op het toneel om ze voor te bereiden voor een optreden voor de jury tijdens de dag van de uitreiking, 7 juni.
Over de juryprijs hebben we niets te zeggen, maar jij kunt Wiam of Pooja (of een andere jonge dichter(es)) wel helpen aan de publieksprijs door te stemmen op Facebook, je kunt het email invulvak aan het begin negeren.
Steun de kracht van jonge woorden en stem!
Het gedicht van Wiam (11)
Ik houd van haar
En zij houdt van mij
Ik voel wat zij voelt
Zij voelt wat ik voel
Ik houd van winkelen
En zij houdt van winkelen
Zij lijkt op mij
Ik lijk op haar
En zo lijken wij op elkaar
Het gedicht ‘Mijn grootvader’ van Pooja (11)
Jammer dat ik hem nooit zag
Streng, dapper stoer….
Ze vertelde er vaak over
Ik troostte haar elke dag
Ik leerde hem kennen door haar verhalen
Zijn foto’s altijd stralend in de nacht
Totdat ik hem begon te zien
Zoals zij hem ooit zag
Eén reactie op "De kracht van jonge woorden"
Prachtige gedichten en plaatjes! Ik wilde stemmen, maar ik heb helaas geen FB account, buiten FB om ook gestemd worden?