“Ik ben niet gediend van mensen met hoofddoekjes op, die zouden verboden moeten worden in de maatschappij.”, zei hij.
Pfff, zucht, steun, kreun, snuif. Want ja hoor, daar werd ik weer eens met mijn jaarlijkse dosis bekrompenheid om de (in mijn geval bedekte) oren geslagen. Ondanks de diepgroene kleur heeft mijn hijab vandaag blijkbaar het effect van een rode lap op een wilde stier. Terwijl ik mijn ogen drie kwartslagen draai, overpeins ik de dystopie van een leven zonder mijn geliefde hijab…
Houd je vast, want dat zou er dan als volgt uitzien:
- Nooit meer dat voldane gevoel, wanneer je weet dat je hijab tot aan je eerstvolgende blik in de spiegel perfect zal zitten. Wat neerkomt op tien minuten.
- Nooit meer in de zomermaanden in huiselijke sferen de blits maken met een tweekleurig voorhoofd doordat de zonnestralen daar niet reiken.
- Je tijdens het fietsen nooit meer een echte superheld voelen dankzij de cape die achter je aan wappert.
- Nooit meer dat komische pokerfacemoment wanneer je een grote hap van je eten neemt en de speld onder je kin voelt losschieten.
- Nooit meer haar dat aan de bovenkant plat en onderaan krullend is zonder dat daar ook maar één kapperstang aan te pas hoeft te komen.
- Nooit meer dat ultieme gelukzalige gevoel dat na het volgende ritueel plaatsvindt: bij thuiskomst je haren losgooien, je oren naar voren klappen en voelen hoe de doorbloeding weer op gang komt.
- Nooit meer gewoon even een dagje je haar niet hoeven te borstelen.
- Nooit meer je oog-hand-oor-voet coördinatie en snelheid testen wanneer iemand die jou niet zonder hijab mag zien onverwachts binnenkomt.
- Nooit meer voortdurend een slabbetje, en in geval van nood en krokodillentranen, een zakdoek bij de hand hebben.
- Nooit meer ter ontspanning urenlang op YouTube hijab tutorials kijken en vervolgens gewoon voor je eigen veilige oude stijl blijven kiezen.
- Nooit meer dat wonderbaarlijke slow motion moment mogen aanschouwen, wanneer je als versteend je laatste speldje de gootsteen in ziet rollen.
- Nooit meer een excuus hebben voor het niet hoeven openen van de deur wanneer je hijabloos bent en toch geen pakketje van Zalando verwacht.
- Nooit meer je oog voor detail trainen wanneer je in de winkel de juiste kleurenmatch tussen hijab en onderkapje wilt maken.
- Nooit meer die ongetemde wenkbrauwen of mislukte haarverfbeurt kunnen verbergen.
- Nooit meer die opwindende speurtocht naar de tientallen speldjes die jaarlijks op mysterieuze wijze zoekraken.
- Je nooit meer kunnen identificeren met het dierenrijk nadat je bent overvallen door een plensbui en de rest van de dag met een vochtig hoofd moet blijven rondlopen.
- Nooit meer dat zalige moment kunnen ervaren van het vinden van de perfecte zonnebril die niet je hele gezicht domineert.
- Nooit meer die extra kilootjes die zich onder je kin hebben verzameld stiekem kunnen verbergen met een perfect gedrapeerde hijab.
- Nooit meer je geduld kunnen trainen bij het beheersen van de scheldkanonnade die zich op het puntje van je tong bevindt als je jezelf per ongeluk in de vingers prikt met een speld.
- Nooit meer semi-wiskundige formules toepassen, zodat de hijab niet alleen symmetrisch valt, maar ook de losse onderdelen op precies de juiste plaats vastgepind kunnen worden.
- Nooit meer die koetchie-koetchie schattige babyhaartjes, die ondeugend hun weg naar buiten proberen te vechten.
- Nooit meer de anatomie van een veiligheidsspeld proberen te ontrafelen wanneer deze koppig in je hijab blijft steken.
- Nooit meer in de wintermaanden voorzien zijn van een oorwarmer, sjaal én muts ineen.
- Nooit meer je handen vrij hebben in de achtbaan, omdat je hijab en de wind intuïtief aanvoelen hoe bang je bent en je ogen maar alvast voor je bedekken.
- Nooit meer tijdens het sporten je persoonlijke zweet-drainage bij de hand hebben.
- Nooit meer dagelijks het ‘vers-van-de-kapper-gevoel’ hebben door de oneindige mogelijkheden aan variatie in hijab-kleuren, printjes en stofjes.
- Nooit meer gezellige small talk kunnen houden over de hamvraag of je nu eigenlijk ook met hijab slaapt en doucht.
Pffff sjeminee hoor, wie wil er nou zo’n verdraaid akelig leven?! Foto: Ashley Campbell
8 Reacties op "Een hijabloos bestaan? Verrekte saai!"
Hahaha heel herkenbaar! Leuk stuk
Hahahahaha, leuk!
En die speldjes, die zitten in het zijvakje van je handtas, Daar hebben vrouwen altijd 85000 speldjes zitten nl…
Leuk verwoord en superherkenbaar
Haha! Inderdaad!!!
ik weet er nog eentje..
nooit meer “handsfree”telefoneren, door je mobiel gewoon tussen je oor en hoofddoek te steken.
Nooit meer dat ultieme gelukzalige gevoel dat na het volgende ritueel plaatsvindt: bij thuiskomst je haren losgooien, je oren naar voren klappen en voelen hoe de doorbloeding weer op gang komt.
Klinkt fijn
hahaha echt super leuk met sommige reacties moest ik heel hard lachen. Heel kenbaar :)
Uitstekende satire.