Voorpagina Ervaringen, Maatschappelijk

Een appel valt nooit ver van de boom

Tijdens een discussieavond moest ik mijn licht werpen over de vraag ‘moeten we klakkeloos de religie over nemen van onze ouders’. Een zeer terechte vraag, waarvan mijn inziens het antwoord niet helemaal tot zijn recht kwam tijdens het debat. Ik zie het zo:

Een moslim jongere gaat zich in zijn puberteit afvragen wie hij/ zij is en waar hij/ zij vandaan komt. ‘Men gaat op zoek naar zijn wortels’, heet dat. Tijdens dit proces is de input van de omgeving zeer belangrijk. Deze omgeving bestaat uit o.a. de ouders, familie, vrienden, moskeegangers en (moslim) docenten…… Als in zo’n periode de input vanuit de omgeving positief is, namelijk dat de zoekende antwoord krijgt op zijn vragen en op een positieve manier de ‘juiste’ richting wordt opgeduwd, dan zal hij/ zij inderdaad de Islam omarmen als zijn religie (weliswaar met kleine veranderingen en aanpassingen in de religieuze expressie).

Als aan de andere kant een puber een verkeerde input krijgt vanuit de omgeving waarin rigiditeit, inflexibiliteit, desinformatie en zelfs gewelddadigheid een prominente plaats innemen, dan ontstaat er een wrange situatie waarin een tweetal dingen kunnen gebeuren: (1) de puber zet zich keihard af tegen zijn religie, met afvalligheid tot gevolg of (2) hij aanvaard het onder dwang met alle gevolgen van dien (het leiden van een dubbel leven, en zelfs met schizofrenie!).

Bij beide uitersten is de input van de omgeving zeer belangrijk. Daarom blijf ik van mening dat het eigen gedrag het belangrijkste marketing instrument is dat ons ter beschikking staat om de Islam en de islamitsche leefwijze (wederom) de prominente plaats te geven die het had in het verleden. Een goed milieu blijkt ook nu weer bij jezelf te beginnen!

Hoofddocent Islamitische theologie aan het Minhaj Instituut en tevens docent bedrijfseconomie aan een hogeschool.

Lees andere stukken van