Voorpagina ReFlex' klaagboek

De laatste Marokkaan

En het ergste is dat ie het niet wilt toegeven. Echt dat typisch Marokkaanse ‘Wat? Hoezo? Is er een probleem?’, ‘Waar heb je ’t over?’ Waarom niet gewoon toegeven, sorry zeggen en het daarna nooit meer doen? De afspraak was kristalhelder. De exacte tekst van mijn sms: [Salam. Morgenmiddag 14.30 uur in de stad.] Hij reageerde zelfs vrij bevestigend met een retour-sms: [InshaAllah!] Kristalhelder dus. De volgende middag was iedereen er dan ook om 14.30 uur… behalve Ali. Ali had namelijk geen bevestiging ontvangen en ging er dus vanuit dat het niet meer doorging. Nu is het binnen onze vriendenkring en broederschap geen gewoonte om voor dit soort chill-afspraken een officiële schriftelijke bevestiging te sturen, dus waar onze broeder Ali het over heeft, mag Joost weten. De rest van de kliek was er gewoon en ik keek nog voor de zekerheid of er in mijn smsje niet ergens een vraagteken was verstopt. Bevestiging? Doe effe normaal! “Maar oke, geen probleem vriend. Kom snel, we wachten nog effe op je”. “Is goed, ik ben er over 10 minuten”.

Ruim een half uur later, nog geen spoor te bekennen van Ali. En alsof de duivel ermee speelt, begint zijn telefoon ook nog eens kuren te vertonen. Kennelijk was ie net op een plek in Nederland waar nog geen bereik is. Ah, eindelijk te pakken! “Broer, waar blijf je nou?” “Kwam effe wat tussen, man. Ik vertrek nu, ben er binnen 10 minuten”. Dit ritueel herhaalde zich vervolgens een aantal maal, totdat Zijne Excellentie de koning van Marokko 1 uur en 40 minuten later eindelijk was gearriveerd.

Nu is het zo dat binnen de meeste allochtone kringen een vertraging van ± 30 minuten niet als ‘te laat komen’ wordt gezien, maar als een natuurlijke afwijking. Dus dat is niet eens het ergste, zeker gezien het feit dat mijn geduld grenst aan het onbegrensde.

Nee, het ergste is dat ik me de laatste tijd steeds meer begin te irriteren aan Ali. En dat terwijl hij vroeger de balancerende factor van mijn geweten was. Als er Marokkanen weer eens negatief in het nieuws waren, dan kon ik m’n frustraties eerst op hem kwijt om vervolgens weer alles te relativeren. Want Ali is ook een Marokkaan. Een goede. Als we op straat een irritant ventje tegenkwamen, kon ik Ali ter verantwoording roepen. Zolang Ali er was, kon ik niet alle Marokkanen over één kam scheren. Op het moment dat ik bijna werd gebrainwasht door de media en eigenlijk wel met Wilders eens was om de Marokkanen terug te sturen naar hun eigen land, zag ik Ali. En hij bracht me weer terug naar de redelijkheid.

Maar nu, nu is Ali veranderd. Ali is irritant. Ik heb verder niks tegen Marokkanen hoor. Mijn favoriete koekenbakker is ook een Marokkaan en hij bakt heerlijke koeken. Houjebekja Shebekia klinkt misschien agressief, maar het is een heerlijk zoet gebakje. Het is eigenlijk het ultieme metafoor van de Marokkaan. En Marokkanen behoren tot de meest gestoorde (in positieve zin) en grappigste mensen op aarde. Dat is nou eenmaal een feit. Maar Ali heeft het bij mij nu voor alle Marokkanen verpest. Als ik nu naar Ab en Sal kijk, zie ik geen comedy maar een reality serie. Ali begrijpt niet hoe belangrijk hij voor mij was. Mijn hele kijk op Marokkanen is even in de war.

Hmm…Nu ik dit zo schrijf, besef ik dat ik al die tijd misschien wel te veel last en verantwoordelijkheid op de schouders van Ali heb gelegd. Tuurlijk is het lekker om hem er af en toe op aan te vallen. Hij is nou eenmaal een Marokkaan. Daar kan ik ook niks doen. Maar nu ik dit hele stuk heb geschreven, denk ik dat ik misschien wel een beetje onredelijk ben geweest. Maar ja, om nou dit hele stuk de prullenbak in te gooien, is ook weer zonde. Sorry, Ali! (Ik hou van je)

ReFlex is WBH’er van het eerste uur. Geboren in de jungle van India, opgegroeid in de straten van Rotterdam-West. Het leven is een paradox, dus is hij getrouwd met een Amsterdamse Pakistaanse. Hij is apotheker van beroep, Ajax-supporter van nature. Plezier haalt hij uit zijn islamitische studies, uit zijn sport en vooral uit zijn gezin en twee kinderen! Oh ja...en zijn naam is Jilani Sayed.

Lees andere stukken van