Dit is deel 7 van Jouw Dagelijkse Dosis. Iedere dag in Ramadan schrijft een team van schrijvers een reflectie over de juz’ die praktisch de hele oemmah die dag leest. Alle lezers worden uitgenodigd hetzelfde te doen, en hun eigen reflectie op de juz’ van de dag in de reacties te plaatsen. Iedere dag kiest een jury de beste reflectie. De winnaar krijgt een exemplaar van De Levende Koran thuisgestuurd.
Op het moment dat ik het verzoek kreeg om samen met enkele anderen de Koran te lezen en hier tijdens de Ramadan over na te denken, was ik, als vrijwilliger voor Groene Moslims, bezig met een project over goede (tayyib) voeding. Mijn eerste gedachte was dat het wel handig zou zijn om in het kader van Jouw Dagelijkse Dosis iets over duurzaamheid en islam te vertellen. Ik kon zelfs kiezen uit een heel aantal soera’s.
Welke verzen zouden het beste aansluiten bij dit thema? Misschien iets over de schoonheid van de schepping? Of onze rol als ‘rentmeester’? Wellicht iets met goede voeding?
Hoe langer ik erover nadacht, hoe ongemakkelijker ik me voelde. Daar zat ik dan, met een boodschappenlijst vol wensen en ideeën. Ik hoefde alleen nog maar het Boek open te slaan en de juiste verzen bij mijn wensen en ideeën te zoeken. Hup in het boodschappenkarretje. Het Arabische woord voor ‘manieren’, adab, drong zich aan me op. Goede en slechte manieren ten opzichte van de Koran.
Het verzoek dat ik had gekregen was om een deel van de Koran te lezen en hierop te reflecteren. Niet om te reflecteren en hier geschikte verzen bij te zoeken.
Ik besloot daarom mijn kennis over de omgang met de Koran op te frissen. “On Reciting the Qur’an and Remembrance”, een hoofdstuk uit het boek Counsels of Religion van Imam al-Haddad, vertelt over het belang van het reciteren van de Koran, het belang van reflectie op en begrip van de verzen: “among the most important and incumbent good manners is to be present of heart when reciting, to reflect on the meanings and strive to understand”. Het legt ook uit hoe dit invloed heeft op het gedrag van de lezer.
En de juz’ die ik beloofd had te lezen?
Ik besluit het deel van de Koran dat ik ga lezen willekeurig te kiezen.
Het wordt deel (juz’) 7. Ik sla het open. Het hoofdstuk waar ik naar kijk heet “de Tafel” en verwijst, volgens een noot in de editie die ik voor me heb, naar “de openbaring van een gedekte tafel, op verzoek van de discipelen van Isa”. Aan het begin van deze juz’ lees ik
“En eet van datgene waarvan Allah jullie heeft voorzien, dat toegestaan (halal) en goed (tayyib) is”.
De woorden voedsel en tayyib komen heel vaak voor in dit hoofdstuk. Ook hierover heeft Imam al-Haddad iets gezegd: ons voedsel heeft invloed op ons gedrag, verdiep je erin en eet tayyib.
Stuk is geschreven door Assia. Assia is vrijwilliger voor Groene Moslims. Dat is een organisatie die het milieubewustzijn van moslimconsumenten en ondernemers bevordert en aanzet tot duurzaam consumeren en maatschappelijk verantwoord ondernemen.
Foto: Yukku
4 Reacties op "Juz’ 7 – Eet goed, spreek goed"
Subhan Allah! Dus eigenlijk lezen we als moslims steeds maar de helft van dit vers? Want hoe kan het dan anders dat we ons steeds maar richten op de minimale voorwaarden van halal geslacht vlees, maar het gebod tot ’tayyib’ volledig over het hoofd zien?
Want niemand kan mij vertellen het goed of tayyib is dat we elke dag die geur- en kleurstoffenbommen die we elke dag op tafel zetten aan koek en sniep, of die 9-voudig besproeide groenten, of zelfs het bloemetje dat we kado doen als we op bezoek gaan.
Ya Allah! Geef ons de kracht om weer halal én tayyib te eten en leven! Amien!
Amin :)
Het woord dat het vaakst voorkomt in het bovenstaand stukje is “ik”. En dit is wellicht ook de verklaring waarom wij elke dag die “geur- en kleurstoffenbommen” op tafel zetten. Juist omdat we zo met onszelf begaan zijn en elk gevoel voor mensen om ons heen, laat staan voor dieren en planten, kwijt zijn geraakt. We kunnen beter eten, maar we kiezen ervoor om het niet te doen. We kiezen ervoor omdat het onsmakelijke alternatief goedkoper is. We kiezen ervoor omdat het alternatief makkelijker en sneller voor te bereiden is. Hierdoor laten we de smaakreceptoren van onze kinderen al op jonge leeftijd aan het snelle, ongezonde alternatief wennen, en we verwachten dat ze later in het licht van de Islamitische voorschriften van hun jonggeleerde gewoontes afkomen. Als we ze echt op jonge leeftijd aan dat wat halal en tayyib is willen laten wennen, in de hoop dat ze later niet zulke zelfingenomen wezens als wij worden, opdat ze zichzelf en de natuur onrecht aandoen en schade berokkenen, dan moeten we veel meer werk verzetten dan we dat nu doen. Ten eerste begint alles met educatie. Op school krijgen ze het vak biologie, maar blijkbaar is dit niet genoeg om ze in de goede richting te sturen. Laat ze kennis maken met de gezonde voedselproductie. Neem ze een keer op vakantie mee naar Marokko, niet om op het strand te liggen of met hun iPad in de grote onbewoonde huizen die door de Marokkanen gebouwd zijn die in het buitenland wonen te zitten, maar neem ze mee naar de oom die ergens in een dorp ver weg woont en zijn eigen voedsel verbouwt. Laat ze daar een paar dagen meehelpen en laat ze daarvan eten. Maar bovenal kleineer die oom niet. In de hele moslimwereld worden de boeren die voor het halal voedsel moeten zorgen gekleineerd, wordt er op hun neergekeken en vrijwel alle jongeren willen uit deze dorpen vertrekken waardoor de kennis van hun ouders die van generatie op generatie is doorgegeven verloren gaat. Als profeten waren uitverkoren om als herders te werken, waarom zijn jouw kinderen daar te goed voor om het een keer te proberen om aan te voelen wat het betekent om een dier groot te brengen, om er voor te zorgen en om het uiteindelijk te slachten. Zo kunnen ze aanleren om dankbaar te zijn voor elk gram vlees dat ze nuttigen en als ze zien hoe waardevol het vlees is zullen ze later bereid zijn om er ook meer dan 4,99 per kilo voor te betalen.
Ten tweede, leer koken. Wij hebben vaak zulke warme herinneringen aan het eten dat onze moeders vroeger voor ons maakten. Deze herinneringen zullen onze kinderen niet hebben van vaders en moeder die de hele dag hun carrière najagen en ’s avonds een snelle maaltijd van de supermarkt aan hun kinderen voorschotelen. Wil je dat ze van het goede, halal voedsel genieten, dat ze het appreciëren, neem er dan ook de moeite voor om het voor ze te maken.
Ten derde, wees elke dag het goede voorbeeld voor je kinderen van iemand die niet de makkelijkste, maar de beste oplossing kiest. In alles, en niet alleen maar als consument van halal en tayyib voedsel. We kunnen ons er goed bij voelen dat wij wat meer hebben betaald voor biologisch voedsel, maar tegelijkertijd wonen we in een huis dat we met rente aan de bank terugbetalen, omdat het makkelijker is en financieel verstandiger dan om een huis te huren. Dan zijn we niets anders dan “salonmoslims” die het gemaakt hebben en van het eten van halal en tayyib voedsel hun eigen projectje gemaakt hebben om zich beter en anders te voelen, en als consumenten op een of andere manier authentiek proberen te zijn.
Amin. Mooi geschreven stuk.