Voorpagina Ingezonden

Open Brief aan PVV Stemmer

Sherris Alam had een interessant gesprek in de trein met Eric Lucassen (nr 12 PVV). Hieronder staat de brief die Sherris aan Eric schreef, met daaronder een reactie van Eric.

Geachte heer Lucassen,

Bijna 23 jaar geleden zag ik in het mooie Amsterdam het levenslicht. Daar groeide ik op. Werd verliefd op de mooie grachten, gebouwen en musea. Zelfs het Amsterdam Centraal Station, waar ik bijna dagelijks kom, heeft een speciaal plekje in mijn hart. Het mooie Vondelpark, waar je zo nu en dan de man met de tijgeronderbroek op zijn rollerblades kan spotten. De Dam met het Vrijheidsmonument, welke vanaf 9 juni voor mij haar symboliek heeft verloren. Tot slot ook de stad waar de Noord-Zuidlijn gebouwd wordt, waar ik me net als elke andere Amsterdammer aan groen aan erger.

Ondanks mijn Pakistaanse afkomst voelde ik mij een Nederlandse. Sterker: een trouwe Amsterdammer.


Hopelijk voel ik mij ooit weer zo thuis in het land waar ik zielsveel van houd.


Wanneer ik in het geboorteland van mijn ouders ben, krijg ik heimwee naar de mooie straten van Amsterdam. Ik, die zowel van André Hazes en Guus Meeuwis houd. Ik, het meisje dat als een gek juicht wanneer AJAX wint. Hetzelfde meisje, dat wanneer Oranje speelt er belachelijk oranje bij loopt.

Amsterdam was de plek waar ik mij thuis voelde. Ik ken geen stad behalve Amsterdam. Maar toch voel ik me sinds de verkiezingsuitslag enigszins opgelaten. Waarom? Omdat een op de zes mensen op de PVV stemt. Dat zijn ruim 1,5 miljoen mensen. Deze mensen stemmen op een partij die mijn bestaan uitdrukt in een magisch getal (7,2 miljard). Die mijn innerlijke kracht een tsunami noemt. Het boek waar ik mijn inspiratie uithaal, vergelijkt met de Donald Duck. Mijn buurjongens liever ziet gaan dan komen. Van mijn vrienden Fatima en Ali een karikatuur maakt. De Oosterse keuken en haar invloeden in de Nederlandse huishouding niet waardeert. Mijn etniciteit wil laten registreren. Onafhankelijke vrouwen wil belasten met een kopvoddentaks. De partij die opkomt voor de vrijheid. Maar de vrijheid van menig medemens niet erkent.

Wie waren deze mensen? Die ervoor zorgdeen dat ik mij opeens niet meer thuis voelde in het land waar ik gewoonweg geboren ben. Het land waarvan ik de nationaliteit heb. Deze mensen zorgden er in een dag voor dat ik mij na bijna 23 jaar voelde als gastarbeider, allochtoon, nieuwe Nederlander en zelfs bi-cultureel. Voor mijn gevoel ben ik gewoon een Amsterdammer met wat Pakistaanse flair. Als ik om me heen kijk, zie ik alleen moslims die hun persoonlijke levensovertuiging heel goed weten te combineren met de rechtstaat en met de vrijheid van meningsuiting.

Maar vandaag ben ik gewoon nieuwsgierig wie deze mensen zijn. Om mij heen probeer ik ze te spotten. Zijn het mijn buren? Zijn het de mensen die mij onnodig complimenteren met mijn ABN uitspraak? Zijn het de mensen die zeggen dat ik niet een van hen was (radicale moslims) maar anders ben? Of is het toch iemand uit mijn vriendenkring?

Ik hoop dat ze zo eerlijk durven te zijn naar aanleiding van deze brief. Dat zij er openlijk voor uit durven te komen, want Nederland is immers een democratie en ook zij hebben het recht van spreken. Daarom nodig ik ze ook uit voor een dialoog met een kopje thee.

De democratie heeft gesproken. Lang leve de democratie! Hopelijk voel ik mij ooit weer zo thuis in het land waar ik zielsveel van houd. Het land wat ooit zo bekend stond om zijn sociale en tolerante samenstelling.

Hopende op een reactie verblijf ik,

Sherris Alam, 23 jaar, Nederlandse.


Geachte mevrouw Alam,

In navolging van onze interessante discussie in de trein wil ik hierbij ook reageren op je brief. Allereerst ben ik natuurlijk blij dat je je thuis voelt in Nederland, temeer omdat je hier immers bent geboren. In je brief zeg je opgelaten te voelen door de verkiezingswinst van de PVV. Je zegt dat zelfs het monument op de Dam zijn betekenis voor jou heeft verloren. Voor de Partij voor de Vrijheid staat vast: wanneer je je aan onze wetten houdt, de democratie een warm hart toedraagt en je best doet om een waardevolle bijdrage te vormen aan onze samenleving (die van jou en mij), dan is er geen vuiltje aan de lucht.

Zowel in persoon als schriftelijk kom je op me over als een zelfstandige, intelligente jonge vrouw, die zowel een goede opleiding als een goede opvoeding heeft genoten. Niets staat jou dus een gelukkig en succesvol leven in ons mooie land in de weg.


Verreweg de meeste moslima’s hebben geen vrije keuze in het wel of niet dragen van een hoofddoek.


Het zal je niet verbazen dat ik een andere visie op de islam heb dan jij. De koran met een Donald Duck vergelijken doe ik niet. De koran is een kwaadaardig, haatzaaiend, middeleeuws geschrift en zeer zeker geen lectuur voor kinderen. Wat je wel kan stellen, en dat bedoelde je misschien, is dat wanneer je de koran ontdoet van al die gewelddadige en haatdragende passages, je een boekje overhoudt dat in pagina’s niet groter is dan een Donald Duck.

In je brief beschrijf je moslima’s met hoofddoek als onafhankelijke vrouwen. Een hoofddoek is een teken van onderwerping aan de islam en een uiting van de ongelijkwaardigheid van de vrouw binnen de islam. Verreweg de meeste moslima’s hebben geen vrije keuze in het wel of niet dragen van een hoofddoek. Dit komt door de druk binnen het geloof, de druk binnen de familie en de druk binnen de islamitische cultuur. Ik vind een hoofddoek dus juist een symbool van afhankelijkheid en onderdrukking.

Je stelt in je brief dat een homoseksuele moslim niet welkom zou zijn in Nederland. Dit is absoluut niet waar. De PVV pleit voor een immigratiestop voor mensen uit moslimlanden, onafhankelijk van de achtergrond van de betrokkene. Zoals je weet worden homoseksuelen in moslimlanden genadeloos vervolgd, bedreigd en vermoord. Dit omdat de koran en haar volgers hiertoe oproepen. Iemand die in eigen land vervolgd wordt op grond van seksuele geaardheid, heeft volgens de PVV een zeer dringende grond voor asielverlening en is dus welkom in ons land. Verder zullen wij alles doen om te voorkomen dat de door de islam aangewakkerde haat tegen homoseksuelen zich in Nederland verder verspreid.

De koran predikt haat tegen Joden. Sinds de opkomst van de islam in Nederland is ook het antisemitisme schrikbarend toegenomen. Islamitische regimes roepen op tot de vernietiging van Israel, de enige democratie in het Midden-Oosten, en roepen op tot de totale vernietiging van het Joodse volk. Op de Dam in mijn geboortestad staat een monument dat herinnert aan een tijd van vervolging, van haat tegen joden, van haat tegen andersdenkenden, van haat tegen homoseksuelen. Het monument staat symbool voor onze overwinning op de tirannie van geweld, terreur en intolerantie. Dat monument heeft voor mij meer betekenis dan ooit tevoren. Het inspireert me en geeft me hoop op een nieuwe overwinning op het nieuwe fascisme dat via de islam opnieuw ons land bedreigd.

Ik hoop op de dag dat jij, je buurjongens, Fatima en Ali niet langer kracht en inspiratie ontlenen aan een ideologie van geweld en intolerantie, maar kracht en inspiratie putten uit een succesvol, onafhankelijk bestaan in een veilige, democratische en tolerante samenleving. Hier in ons mooie Nederland.

Hoogachtend,

Eric Lucassen

PS. Ik ben geen theedrinker..

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van Wij Blijven Hier!