Voorpagina Algemeen

Vrijheid

Dit stuk is ingezonden door Alaedin Srifi

Vergeet je afkomst. Vergeet je cultuur. Vergeet je sociaal-economische status. Vergeet je eventuele religie en politieke voorkeur(en). Daar sta je dan; vrijwel naakt met enkel en alleen de van nature meegekregen en verder ontwikkelde innerlijke en uiterlijke kenmerken. Dan gebeurt het. Je wordt wakker en een angstig en overmeesterend gevoel overheerst. Een gevoel dat je liever kwijt dan rijk bent. Het gevoel dat je niet meer de persoon kunt zijn die je wilt zijn. Beperkt in je vrijheden sta je naast je bed en de enige vraag die door je hoofd bonkt luidt: “Wat ga ik nu doen?”

Aangetast in jouw vrijheden weet je je geen raad wat te doen. ‘Kan ik vandaag met mijn hoofddoek op naar school zonder voor “onderdrukte moslima” te worden aangezien?’ ‘Kan ik vandaag naar de kerk/synagoge/moskee zonder dat deze gebouwen worden bekogeld?’ ‘Kan ik vanavond samen met mijn vriend op straat lopen zonder in elkaar geslagen te worden of voor “vuile flikker” uitgemaakt te worden?’ ‘Kan ik vandaag met mijn docent een discussie aangaan zonder keihard te worden afgerekend voor het verkondigen van mijn mening?’ ‘Kan ik, gezien mijn dubbele nationaliteit, mijn ambitie van minister van Onderwijs, Cultuur & Wetenschap nog verwezenlijken?’

Het bovenstaande zijn geen retorische hypothetische vraagstellingen, maar vraagstukken waar eenieder tegenwoordig mee wordt geconfronteerd. Vrijwel eenieder kent een Nederlander met een niet-Nederlandse afkomst, een Moslim/Christen/Jood of een homosexueel die met bepaalde vragen worstelt. Vragen die betrekking hebben op vrijheden. Vrijheden die voor eenieder in dit land gelden; vrijheden die grondwettelijk verankerd zijn; vrijheden die twee Wereldoorlogen, diverse economische en maatschappelijke crises hebben doorstaan. Toch lijken deze vrijheden steeds meer te worden beproefd – en diens grenzen opgezocht – dan ooit te voren.

Er zijn voorbeelden genoeg die dit kunnen illustreren. Eind vorige week was het Gerrit Rietveld College in Utrecht de meest besproken middelbare school van Nederland. Reden daarvoor was een van “De IJzeren Vijf”-regels: ‘Om de goede communicatie tussen docent en leerling intact te houden dient, bij een hoofddoek, 90% van het gezicht vrij te zijn.’ Een op zichzelf logisch te verklaren regel, totdat de handhaving van deze regel aan het licht kwam. Meisjes zouden met een meetlat naast hun hoofd geconfronteerd worden, waarbij de afstand tussen de hoofddoek en de wenkbrauw wordt opgemeten. In mijn ogen een denigrerende en mensonwaardige behandeling die een inbreuk is op de persoonlijke levenssfeer van de meisjes.

Ook voor de andere hierboven genoemde vragen zijn er steeds meer voorbeelden aan te halen. In Sittard werden in augustus 2010 drie homosexuele mannen via een chatsite gelokt om vervolgens keihard in elkaar geslagen te worden. Onlangs werd een moskee in Dordrecht beschoten en werd er voor de tweede keer in een halfjaar brand gesticht in een moskee in Groningen. Monitor Rassendiscriminatie 2009 stelde vast dat het aantal gevallen van antisemitisme daalde en het geweld tegen moslims juist toenam. Dat neemt niet weg dat antisemitisme nog steeds veelvuldig voorkomt en er de nodige aandacht aan dient te worden besteed. De Tweede Kamer houdt binnenkort dan ook een spoeddebat over het toenemende geweld tegen moskeeën, waarbij ook het geweld tegen andere minderheden als Joden of homo’s aan de kaak zullen worden gesteld.

Cruciaal in dit proces is de manier hoe dit maatschappelijke debat, zowel in de politiek als in de samenleving, zich gaat ontwikkelen. Zal het een debat worden waarbij de hardste schreeuwer wint en met populistische uitspraken problemen worden weggestopt bij diverse volken, naties, culturen en/of religies? Of wordt het een debat waarbij bij elk maatschappelijk vraagstuk opnieuw een inhoudelijke discussie plaatsvindt die de vinger op de daadwerkelijke zere plek weet te leggen? Oftewel, wordt het een debat waarbij het gaat om populistische termen als “Islamisering van de samenleving”, “achterlijke culturen” en “eigen volk eerst” of wordt het een inhoudelijk debat waarbij gezamenlijk naar echte oplossingen wordt gezocht en eenieder de vrijheid wordt gegeven zijn eigen positieve bijdrage te leveren. Diezelfde vraag wordt ook aan u gesteld: “Wat gaat u doen? Blijft u aan de zijlijn staan en populistische uitspraken uitkramen of durft u een inhoudelijk debat aan?”. De keus is aan u.

Alaedin Srifi

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van Wij Blijven Hier!