Voorpagina Algemeen, Gastarbeiders

Een zwartboek uit de hel

, 14 december 2010, 13 reacties

Dit stuk is geschreven door Abdulwahid van Bommel

De Islam, kritische essays over een politieke religie. (2010). ASP. Brussel. (784 p., € 29.95), bestaat uit 34 artikelen van 30 auteurs onder redactie van vader en zoon Wim en Sam van Rooy. Wim van Rooy is oud-medewerker van Luc Van den Bossche (sp.a), ex-directeur van de Antwerpse Israëlitische Yavne-school en (gepensioneerd) medewerker van Radio 3. De auteurs zijn: Hafid Bouazza (romanschrijver); zichzelf in het NRC herhaler Afzien Ellian (een communistische vluchteling uit Iran); M.S.H. Frankenvrij (schuilnaam van de eigenaar van website Willem Zwijgt Niet Meer); Matthias Storme (grondwettelijk rechtskundige); Matt Herben (in Pim); Johny Messo (Aramees, Syrisch Orthodox); en nog wat wetenschappers en journalisten die hun naam wat oppoetsen door in deze illustere rij te gaan staan.

Verder de Eurabia-samenzweringsspecialisten Michael Mannheimer (Duits journalist); bizar anti-islam ‘islamdeskundige’ Remi Hauman; ex-De Morgen-journalist Jos De Man (Europa islamiseert zichzelf), ex-moslim, ex aandachttrekker Ehsan Jami, ex-moslim Ibn Warraq, ex-Arabist  Hans Jansen; Amanda Kluveld, Efraim Karsh, Daniel Pipes, het echtpaar David G. Littman en Bat Ye’or (extreem rechts, extreem zionistisch, leden van het clubje dat ervoor zorgde dat Wilders tijdens de 9/11 herdenking sprak op ground Zero en dat de kas van de PVV spekt).

‘Kritische Essays’

Het is altijd verhelderend voor ons ‘who is who’-gevoel, zo’n groepje ‘deskundigen’ die elkaar hebben gevonden en het ontzettend met elkaar eens zijn. Bij ‘kritische essays’ denk je aan een benadering waarbij hoor en wederhoor wordt toegepast. Zelfs een leerlingjournalist wordt gevraagd dat principe toe te passen omdat het zijn artikel de kleur van uitwisseling en discussie kan geven. Bij de schrijvers van deze zwarte baksteen staan alle neuzen één kant op. Wel beogen zij sterke beïnvloeding van de oordeelvorming en opinievorming. Dat wil zeggen dat zij de indruk wekken, voor eens en voor altijd, het proces waarin ten aanzien van ‘de islam’ en ‘de moslims’ een denkbeeld of mening wordt gevormd, gestalte te willen geven. Wat wij dan als ‘de islam’ en ‘de moslims’ dienen te begrijpen, is wel het door hen geboetseerde beeld van de islam.

De islam is voor het gerecht gesleept en heeft geen recht op verdediging. Wel op deze dertig getuigen à charge. De bedoeling is de publieke opinie definitief in een tunnelvisie te leiden waarbij alle bestaande vooroordelen worden bevestigd. In het hele werk komt geen bespiegeling voor over de maatschappelijke ontwrichting en psychische processen die dit boek zou kunnen bewerkstelligen, indien het serieus wordt genomen. Indien men hoopt hiermee het debat in het Nederlandse taalgebied voorgoed een belangrijke impuls te geven, valt dat nogal mee.

Sjoerd de Jong schreef in het NRC een keurige recensie, die qua vorm en inhoud precies de relativerende toon had die het boek nodig heeft. Waarop de altijd hysterische Afshin Ellian zijn recensie in een column als ‘riooljournalistiek’ betitelde, wat precies de overtrokken haattoon van de meeste kritische essays zelf weergeeft. Het enthousiaste negativisme van de auteurs schiet zijn doel voorbij. Nog een grijze muizen debatje in de balie en het boek is uitgewerkt en komt in de kast te staan van de mensen die toch al op die lijn zaten.&

Zwarte baksteen

Op de kaft staat een uitspraak van Paul Cliteur: ‘Religies, alle religies, moeten van kritisch commentaar kunnen worden voorzien. Religies mogen wat dat betreft geen andere positie innemen dan wetenschappelijke theorieën, ideologieën, en politieke opvattingen. Het is daarom dat dit boek, enig in zijn soort, in een belangrijke behoefte voorziet.’

Hoewel van een aantal essays de kwaadwilligheid en kwaadaardigheid afstraalt, komen er belangrijke vraagstukken aan de orde, die vanuit de Nederlandse moslimgemeenschap, voor zover die bestaat, een goed onderbouwd en doordacht antwoord verdienen. Zelfs een genuanceerde apologese zou de in Nederland opgroeiende moslimjongeren wat mentale steun kunnen bieden binnen het snel aan bitterheid winnende debat in ons kleine Nederlandse taalgebied. Veel van de moslimjongeren die ik ken zullen de – terecht met zwarte kaft uitgegeven baksteen – in een hoek smijten of verklaren dat je wel een intellectueel masochist moet zijn om er aan te beginnen.

Nahed Selim, die zich met een doorwrocht artikel over vrouwenrechten, thuis lijkt te voelen in deze merkwaardige omgeving, maakt zich elders graag belachelijk, door te zeggen dat Hitler een held is voor moslims. Of door het fundamentalistische idee van een ‘onzichtbare ayatollah’ te lanceren. Deze bestaat uit religieuze voormannen, maar ook uit politici, juristen, journalisten en andere belangrijke spelers uit het maatschappelijk middenveld die kritiek op de islam onmogelijk maken. Met haar deelname aan deze publicatie van ‘kritische essays’ spreekt ze zichzelf volledig tegen. Haar soort critici, noch onzichtbare ayatollah’s, kunnen de vrije meningsuiting monddood maken.
Nicolai Sennels, een gevangenispsycholoog uit Kopenhagen, schrijft in dit boek: ‘De islam maakt vele moslims crimineler en gewelddadiger. Opgroeien in een islamitische cultuur is geestelijk ongezond.’

Sennels gelooft niet dat de integratie van moslims op grote schaal in het Westen zal lukken. Hij wil dat alleen de echt gemotiveerde moslims nog blijven en daarom moet ‘de overheid de integratie zo moeilijk mogelijk maken. (Het staat er echt). En wie niet integreert moet terug.’ Dat zegt hij op het moment – eind 2010 dat het CBS in zijn Jaarrapport Integratie 2010 zegt: ‘Het gaat op veel fronten goed met de integratie van niet-westerse allochtonen in Nederland.’
De Dalai Lama zei het al: ‘Waar onwetendheid heerst, is ware vrede onmogelijk.’

Vrijwel elk van de auteurs van de ‘kritische essays’ pakt een aspect van de islamitische cultuur, geschiedenis of religie op, als een verdacht stuk bagage op een vliegveld en pretendeert de enige te zijn die weet dat de bagage een bom bevat die alleen door de auteur van het essay kan worden ontmanteld. In het woord vooraf beschrijft Wim van Rooy de islam als een wereldwijd totalitair stelsel dat al 1400 jaar bestaat, nergens Verlichting heeft gebracht, op elke cultuur parasiteerde en die ten slotte volledig of ten dele ausradierte.’ De volzin baart een historisch karikatuur, afgesloten met een Duits woord, dat moet suggereren dat we te doen hebben met de totale Krieg tegen het westen. De extremistische schrijvers van dit boek staan tegenover de extremistische moslimhaantjes en de overgrote meerderheid van de moslimgemeenschap wordt tussen die twee molenstenen vermalen.

Een boek voor een boek

Vanwege een door de auteurs gesuggereerde ‘ontdekking van het islamitische kwaad’ die geen tegenspraak duldt, wordt het lezen van de essays een taaie en uitzichtloze bezigheid. In die zin vormt het boek geen bijdrage tot een volwassen intellectuele polemiek, maar is het slechts een sluitstuk of hamerstuk van het populistisch betoog dat we ook in de Tweede Kamer meemaken. Eén belangrijk kenmerk hebben deze kritische essays gemeen met het kritisch populisme, het biedt geen enkele oplossing, slechts neerbuigend kritiek.

Laten we daarom een boek voor een boek als beginsel hanteren. Misschien is een groene tegenbaksteen een optie. Zoals gezegd staan er genoeg teksten in de kritische essays die een genuanceerd antwoord nodig hebben. Het boek heeft in al zijn betweterige zekerheden, wat meer onzekerheid nodig. Zoals de zich Zwitserse levenskunstenaar noemde Alfred Selacher heeft gezegd: ‘Zekerheden maken oorlogen mogelijk, onzekerheden vrede.’

Abdulwahid van Bommel

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van Wij Blijven Hier!