Voorpagina Ervaringen

Een brief aan TNT-medewerkers…

Beste TNT-medewerkers,

Afgelopen week heb ik me mateloos geërgerd aan jullie. Zoveel ergernis, zoveel irritatie, niet normaal. De irritatie die ik voelde, kwam recht vanuit mijn sterkste, edoch kwetsbaarste orgaan: mijn hart! Enkele dagen geleden kreeg ik op m’n werk te horen dat ik mijn salaris deze maand niet uitbetaald krijg, want ze hebben mijn werkbriefje te laat ontvangen. Reden van de vertraging: de staking van TNT Post.

Mijn werkbriefje moet ik elke maand – heel ouderwets ja – opsturen, wil ik mijn geld op tijd krijgen. Zo niet, dan niet. Volgens de kantoorbazen was er geen enkele mogelijkheid om mijn geld nog voor de kerstdagen te ontvangen. Ook al hadden ze nog een paar dagen, het was ‘echt onmogelijk’. Dit kwam bij mij over als ‘crap’. Echt ware ‘crap’! Pesterij, koelbloedigheid en inflexibiliteit zijn de begrippen die m’n brains hebben ingedeukt de afgelopen dagen. Ook al hoef ik geen kerstboom te kopen, ook al hoef ik geen kerstinkopen te doen, ook al hoef ik geen huur te betalen, ook al heb ik geen kinderen, ook al dit, ook al dat, ik wil gewoon dat ik op tijd betaald wordt. Logisch toch?

In Nederland gebruiken we steeds vaker de tijd-is-geld-uitdrukking. En ik doe gezellig mee. Alles en iedereen moet op tijd zijn. Ook de rekeningen die betaald moeten worden. Daarom, beste TNT-medewerkers, kwam die staking aan als een onaangename verrassing. Ow, wacht.. Die staking ja. Waarom was dat eigenlijk? Ik weet het al. TNT schrapt 11.000 banen? Weer een voorbeeld van koelbloedige kantoorbazen.

Zoals ik al zei, ergerde ik me dood aan jullie staking. Totdat ik besefte dat ik een ware egoïst was. Ook het doen beseffen van dit, deed pijn aan mijn sterkste, edoch kwetsbaarste orgaan, mijn hart! Ik was aan het zeuren omdat ik mijn salaris vertraagd op mijn rekening zal krijgen, terwijl jullie, duizenden van jullie geen zekerheid meer hebben over de toekomst.

Door m’n eigen situatie was ik m’n inlevingsvermogen verloren. De ergernis die ik voelde is getransformeerd naar een heel ander gevoel: medeleven. Geen medelijden, maar medeleven. Vanuit mijn sterkste, edoch kwetsbaarste orgaan, mijn hart!

Beste TNT-medewerkers, naast de medeleven die ik voor jullie voel, staat ook dankbaarheid. Dankzij de staking en de hele reutemeteut ben ik erachter gekomen dat we jullie dankbaar mogen zijn. Elke keer als ik een envelop in de bus krijg, zal ik aan jullie denken (tenzij het de blauwe envelop is!) Dus bij deze wil ik jullie bedanken. Vanuit mijn sterkste edoch kwetsbaarste orgaan, mijn hart! Bedankt!