Voorpagina Buitenland, Ingezonden, Palestina, Poëzie

Gedicht v/d Week: Stil even

Jij probeert vertrouwen te tanken uit gewetenloze krijgers. Het kan je niet bommen hoeveel mensen je pijnigt, zo schijnheilig. Zo van die ondergrondse explosieven, die zijn niet de mijne…

Jij wil onze teksten bepalen, onze letters wegvagen. Onze coupletten vertalen, maar men blijft lyrisch over onze oprechte verhalen. Jij wil onze muziek sturen, maar we zullen geen angst tonen, we overleven deze pijnlijke sleur. Ook al kraken we harde noten, onze lied eindigt niet in mineur.

Jij wil mijn beeld vormen, jij maakt mijn kladblok, dus mijn pen is al geschreven. Jij schetst onrecht, en ik ben getekend voor het leven. Jij geeft me mijn eten, maar ik laat me voeden door haat en woede. Ik lust je rauw, en in een hap verteer ik die wraakgevoelens.

Jij wilt mijn gedachten verwoorden, dus mijn emoties strijden, maar geen één die ’t merkt, gevoelige plekken blijven even zo sterk. Dus stuur me niet naar de zoveelste neuroloog die mij op m’n zenuwen werkt.

Jij doet mijn schoen aan, en ook al zal die hippe hoed me goed staan, de nieuwe trend zal je niet toestaan. Jij bepaalt hoe ik me kleed, jij hebt immers de broek aan.

En ik? Ik druk me uit tegenover de onderdrukker, die me nadrukkelijk naar onderen drukt. Juist Maar ik maak me niet druk, ik maak indruk met mijn geluid. Zodra je de knop indrukt, is het luid, dus zet me onder druk. Mijn afdruk die ik op je hand druk, laat dikgedrukte letters achter op je huid…

Ik ben die Palestijn die zijn steentje bijdraagt, maar die Syriër die bang is voor een donkere zijstraat, die Kosovaar als mijn vader die de oorlog maar niet kwijtraakt; al die zaken blijven me bij, en voor jou blijft het maar bijzaak.

Ik wil leven met een levenswil.

Stil even, want nu is het even stil.

Ik zeg: ik wil leven met een levenswil.

Stil even, want nu is het even…

L-Deep

Wij blijven, we schrijven, we dichten. In de rubriek ‘Gedicht van de week’ staat, zoals de titel doet vermoeden, elke week een gedicht centraal. Het thema? ‘Wat moslims in het dagelijkse leven uitspoken’. Dit is net zo vrij als het klinkt, muziek in de oren voor creatieve uitspattingen. Meedoen? Graag! Stuur ons jouw gedicht via een bericht op Facebook, en elke week zullen wij uit onder andere de inbox het gedicht van die week selecteren. Tot volgende week!

Wij Blijven Hier werd in 2005 opgericht, omdat ze vonden dat ze er nog niet waren. Inmiddels zijn ze 3000 bijdragen rijker, die vrijwillig door beginnende én gearriveerde verhalenvertellers worden geschreven. Verschillend van columns, persoonlijke ervaringen tot verborgen nieuwsfeitjes. Ze kijken op hun eigen manier tegen de wereld aan, en vertellen zélf het verhaal. Wie zijn ze? Kijk om u heen. Want ze zijn hier. Zij Blijven Hier!

Lees andere stukken van de WBH Redactie