Voorpagina Palestina

Jeruzalem in gevaar: de wereld kijkt de andere kant op

, 31 oktober 2014, 3 reacties

De spanningen lopen hoog op in de stad die als heilig wordt beschouwd door drie wereldreligies: Islam, Christendom en Jodendom. De Aramese naam van de stad, “Ur Shalim”, waar de huidige internationale naam “Jeruzalem” vandaan komt, betekent “Stad van de Vrede”. Het is echter duidelijk dat het Al Quds (de Arabische naam van de stad) voorlopig niet toegestaan zal zijn om deze prachtige naam waar te maken.

Israëlische plannen om volgende maand een wetsvoorstel voor te leggen, dat er naar streeft om de compound van de Al Aqsa moskee op te splitsen tussen moslims en joden, hebben grote zorgen opgewekt in de regio. Zelfs de gewoonlijk extreem gematigde leiders van de Palestijnse Autoriteit hebben hun protest en veroordeling hoorbaar gemaakt. Desalniettemin laten de zionisten zich niet afschrikken door lege woorden, en is het uitgesloten dat ze zich er iets van aan zullen trekken.

Vandaag de dag dringen joodse extremisten vrijwel dagelijks binnen in de Al Aqsa compound, hierbij geëscorteerd en beschermd door soldaten van het Israëlische bezettingsleger. Op vrijdagen sluiten Israëlische bezettingsautoriteiten de compound meestal af voor Palestijnse bezoekers onder de leeftijd van 50, die het vrijdaggebed willen bijwonen. Deze praktijken leiden gewoonlijk tot confrontaties tussen de Israëlische politie en ongewapende demonstranten, waarbij meestal grote aantallen gewonden vallen.

Israëlische kolonisten zetten ook hun plannen voort om Oost Jeruzalem etnisch te zuiveren van haar autochtone Palestijnse inwoners, door middel van huisuitzettingen en huisafbraak, en door plannen die erop doelen zoveel mogelijk Arabische huizen in te nemen. De aandacht is hierbij momenteel vooral gericht op de wijk Silwan, die aan de Al Aqsa compound grenst.

Terwijl Israëlische autoriteiten graag de schijn op houden dat deze daden van agressie het werk en initiatief zijn van ‘rechtse extremisten’, in plaats van acties gesteund door de mainstream Israëlische maatschappij, is het inmiddels aan vele wereldburgers duidelijk geworden dat er een nauwe samenwerking bestaat tussen de joodse vigilantes en het bezettingsleger. Het kan geen twijfel lijden dat de kolonisten, die wapens, bescherming en militaire training krijgen van het Israëlische leger, een zwaarbewapende terroristische junta zijn die haar orders direct vanuit Tel Aviv ontvangt.

De Israëlische autoriteiten hebben grote delen van het grondgebied van de wijk Silwan onder de controle gesteld van een kolonistenorganisatie, Elad genaamd, die midden in de wijk een toeristencentrum wil bouwen. Dit komt uitstekend overeen met de plannen van de bezettingsautoriteiten om de hele buurt om te bouwen tot een ‘Nationaal Park’. Jeruzalem wordt in een moordend tempo gejudaiseerd, in een flagrante schending van alle internationale verdragen en conventies, maar onder een mantel van stilzwijgendheid die door politici rond de hele wereld wordt opgehouden.

Toen op 21 augustus 1969 de Rotskoepel werd aangevallen, leidde dit slechts tot een bijeenkomst van de Veiligheidsraad die door Jordanië was aangevraagd, en werd gesteund door 24 lidstaten. Zelfs in die tijd, in 1971, was het al bekend en besproken tot in de hoogste echelons van de Verenigde Naties, dat er een Israëlisch plan bestond van ‘aanvullende nederzettingen, confiscatie van Arabisch land en bezittingen, constructiewerkzaamheden en ondergravingen’. (Resolutions and Statements of the United Nations Security Council (1946-1989) edited by Karel C. Wellens, p 449 ).

Op 11 april 1982 vermoordde een joodse schutter 12 moslims bij de moskee, en verwondde er nog eens 12. In 1990, op wat bekend werd als ‘Zwarte Maandag’ of de ‘Temple Mount Riots’, werden 22 moslims door het Israëlische bezettingsleger doodgeschoten. Twee resoluties van de Veiligheidsraad veroordeelden het geweld, en daar bleef het bij. Hadden we een krachtiger tegengeluid moeten verwachten, iets dat verder ging dan woorden? Dingen zijn sindsdien alleen nog maar verergerd. Aanvallen op de Al Aqsa compound, hoewel met minder dodelijke afloop, zijn inmiddels zo frequent geworden dat ze nauwelijks nog de kranten halen. Het is nu duidelijk geworden voor de Israeli’s dat de tijd om drastischere maatregelen te nemen voor de volledige inname van Jeruzalem is aangebroken, hoewel de bezetting van de stad nog steeds als illegaal wordt beschouwd door internationale conventies en VN resoluties.

In de vroege ochtend van donderdag 30 oktober 2014 werd de fanatieke zionist, Yehuda Glick, neergeschoten, waarbij hij gewond raakte. Het bezettingsleger schoot enkele uren later de 32-jarige Palestijn Mu’taz Hijazi dood, als vergelding voor de aanslag, waarbij werd beweerd dat hij de dader zou zijn. Zijn broer, vader en oom werden opgepakt, en de bezettingsmacht kondigde aan het huis van de familie binnen 24 uur te zullen slopen. Voor het eerst in de geschiedenis werd de Al Aqsa compound geheel afgesloten door de bezettingsmacht, hetgeen leidde tot een woeste reactie van Mahmoud Abbas, die dit een ‘oorlogsverklaring’ noemde. Loze woorden afkomstig van een Palestijns bestuursapparaat dat op vele fronten nauw samenwerkt met de Israëlische bezetter, maar het geeft wel aan hoe hoog de spanning is opgelopen.

Het feit dat de zionistische staat het zich ten doel stelt de Al Aqsa moskee te slopen en er een ‘Derde Tempel’ te bouwen wordt zelden in politieke debatten aangehaald. Heel sluw zorgen de zionisten dat alle provocatieve activiteiten, die bij de uitvoering van dit plan horen door ‘kolonistenorganisaties’ worden uitgevoerd. Dat zij zonder een tastbaar mandaat van de autoriteiten handelen. Desondanks zal het duidelijk zijn voor eenieder die hun plannen doorziet, dat het feit dat deze kolonisten alles mogen doen wat ze willen, en hierbij bescherming krijgen van het Israëlische leger, en dat plannen voor de bouw van de Derde Tempel al in detail zijn uitgewerkt, op een zeer nauwe samenwerking wijst. Bekijk deze video maar eens, om een indruk te krijgen van hoe bedreigend de situatie werkelijk is.

Israëlische controle over Jeruzalem stamt al uit 1967, deze bestaat dus al 47 jaar, maar hun plannen voor de volledige onderwerping van de Heilige Stad en de totale inbezitneming van zowel heilige plaatsen als burgereigendommen zijn langzaam, standvastig en geduldig ten uitvoer gebracht. De huidige onrust in grote delen van het Midden-Oosten biedt hen een uitstekende timing om de inspanningen voor toegenomen controle over de Al Aqsa compound, en de voortgaande judaisatie van de Mamilla begraafplaats, Silwan, Sheikh Jarrah en andere wijken van Jeruzalem, een tandje op te voeren.

De judaisatie van Jeruzalem is een integraal plan van de Israëlische bezetting, en is dit altijd al geweest. Deze plannen gaan uit van Arabische en Islamitische zwakheid en passiviteit, hierbij in ogenschouw nemend dat de Al Aqsa compound een potentieel kruitvat is, maar zich ook realiserend dat de tijd mogelijk is aangebroken waarin ze weg zouden kunnen komen met de overname van de gehele compound. Of ze dit in een stap zullen doen, of door aanvankelijke inname van de helft ervan, het begint hen te dagen dat ze de impotente kreten van veroordeling en protest die ongetwijfeld vanuit de gehele Islamitische wereld zouden opstijgen, alleen maar zullen hoeven uit te zitten.

Er is momenteel niet veel gaande waarmee dit zou kunnen worden weerlegd. Regeringen van Arabische landen zijn momenteel oftewel te druk met het beheersen van hun eigen binnenlandse drama’s, of te betrokken bij regionale activiteiten die hen nauw verbinden met de Verenigde Staten, de gezworen Israel-bondgenoot. Enige betekenisvolle reactie van hun kant is dan momenteel ook ondenkbaar. Westerse regeringen hebben hun bereidheid om routinematig de ogen te sluiten voor alle vormen van Israëlische landdiefstal, massamoord en etnische zuivering, allang laten zien. De last om Jeruzalem een issue te maken van wereldniveau komt hierdoor volledig te rusten op de schouders van de miljoenen activisten rondom de wereld, die niet bereid zijn de Israeli’s zomaar hun plannen te laten voortzetten.

De Israeli’s steken de lont in het kruitvat aan, omdat ze erop vertrouwen dat alles zal uitwerken zoals ze hebben gepland. Hoewel het al rijkelijk laat is, is het nu aan allen die zich rondom de wereld inzetten voor Palestina, om te zorgen dat het op een manier uitpakt die zij niet hebben kunnen voorzien.

Dit artikel is een Nederlandstalige bewerking van het Engelstalige artikel van deze auteur dat op 30 oktober werd gepubliceerd op zijn website, op de Palestine Chronicle en op Middle East Eye.

Tariq Shadid bleef niet hier. Hij vertrok naar de Emiraten waar hij hoofd is van een chirurgische afdeling in een middelgroot ziekenhuis. Ondanks deze drukke baan blijven zijn twee andere passies intact: zijn land Palestina, en muziek. Bij een indrukwekkend aantal aanhangers op Facebook staat hij met zijn muzikale intifada beter bekend als Doc Jazz, met songs die vooral over Palestina gaan.

Lees andere stukken van