Met de cliché zin ‘wat er ook gebeurt, blijf altijd jezelf!’ sloot de motivator zijn betoog af, na het publiek een kwartier lang wijs te hebben gemaakt dat er dingen moeten veranderen wil er succes behaald worden. Men moet namelijk netwerken, en hiervoor jezelf kunnen verkopen. “Fijn is dat”, denkt Ahmed; van huis uit opgevoed om bescheiden te zijn en respect tegenover ouderen te hebben, vanuit zijn religie meegekregen om niet over jezelf op te scheppen, en nu in een situatie waarin het tegenovergestelde van hem wordt verwacht. Al heel zijn leven spanningen ervaren tussen allerlei leefwerelden, toch de juiste papieren behaald, en nog niet ‘goed’ genoeg.
Ahmed is vriendelijk en sociaal, maar ‘neppe’ mails versturen doet hij niet. Ahmed is vrolijk en gezellig, maar gespeelde blijheid wilt hij niet. Ahmed heeft een mening, maar voor zijn beurt praten wilt hij niet. Hij is alleen bescheiden, vakkundige gebreken heeft hij niet.
Ahmed heeft echter ook een tegenovergestelde zijde. Hij praat graag, laat zijn mening horen, is passievol, durft de leiding te nemen en straalt zelfvertrouwen uit. Dit alles kan hij, eenmaal als hij ‘binnen’ is en zijn ware aard kan tonen.
Ahmed is goud dat wacht om gewonnen te worden alvorens het tot een sierraad wordt bewerkt. Wie wilt hem er nou uithalen? Hoe moet men weten hoe Ahmed in elkaar zit? Ahmed is immers een belichaming van een hoop kennis en ervaring, zonder dit juist te kunnen verwoorden. Hij is als Energy Drink, die in glas wordt geschonken; de inhoud is hetzelfde, maar het lijkt anders te smaken. Ahmed is een goed artikel, zonder een aandachtrekkende titel.
Juist in een tijd waarin alles zo extreem moet. Popsterren willen opvallen door vulgair te doen, voetballers willen opvallen met tatoeages, ‘onderzoekers’ met hun aandachtrekkende maar incorrect uitgevoerde onderzoeken (ik noem geen namen), politici die boven de duizenden collega’s willen uitspringen. Kortweg: in een tijd waarin het oppervlak terrein wint van de inhoud.
Ahmed legt zich er uiteindelijk gedesillusioneerd bij neer en beseft dat zaken in Nederland niet verschillen van het land waar zijn ouders vandaan komen: je moet ergens een ‘oom’ hebben om binnen te komen, of je moet ‘apart’ zijn. De eerste heeft hij niet, en de tweede kan hij niet.
Hoewel: In een tijd waarin iedereen uniek wilt overkomen door extravagant te zijn – niet beseffend dat ze extravagantie gemeen hebben -, kan Ahmed uniek zijn door lekker ‘gewoon’ te blijven. Wie weet zal goudzoekerij ooit weer zijn hoogtij vieren.
Ferhat Akyuz
Enige wat we met zekerheid over hem kunnen zeggen is dat hij Ferhat heet. Volgens hem heeft de mens allerlei mentale hokjes in het hoofd, en laat elke persoon in paar van die hokjes passen. In feite is elke vorm van definiëring derhalve een mentale, maar ook een taalkundige inkapseling van een complex wezen, genaamd ‘de mens’. Simpel gezegd: Ferhat wilt jullie denkwerk niet voor jullie doen. Creëer maar een nieuw hokje in je hoofd en noem het ‘Ferhat’.Lees andere stukken van Ferhat
Volg ons op social media